پاسخ عصرایران به جوسازی‌های العربیه

عصرایران: پیشنهاد تشکیل استان خلیج فارس ، به همان اندازه که در داخل ایران با استقبال مردم مواجه شده ، در بین رسانه ها و مقامات عربی ضدایران ، با واکنش های عصبی مواجه شده است به گونه ای که برخی از این اشخاص و رسانه ها با حمله همه جانبه به این طرح ، عصرایران را نژاد پرست ، ضد عرب ، احمق ، نادان و ... خطاب کرده و در چند روز اخیر به دروغ پردازی های گسترده در این باب پرداخته اند. رهبری این جریان رسانه ای علیه عصر ایران نیز با "العربیه" بوده است ، رسانه ای که به دلیل همگرایی هایش با صهیونیست ها در جهان اسلام به "العبریه" معروف است. دراین باره ذکر نکاتی چند حائز اهمیت است: اولاً تقسیمات کشوری در درون مرزهای سرزمینی ایران ، امری داخلی است که به هیچ کس جز ایرانیان مربوط نمی شود . پیشنهاد تشکیل استان خلیج فارس به مرکزیت بوموسی نیز ، پیشنهاد یک رسانه ایرانی به مسوولان ایرانی است که قاعدتاً در چارچوب منافع ملی و قوانین داخلی کشورمان بررسی و درباره آن تصمیم گیری می شود و نهایتاً ما نیز از تصمیم مسوولان کشورمان حمایت و تبعیت می کنیم و این موضوع ، اساساً ربطی به رسانه های و سیاستمداران عرب ندارد که طی یک هفته گذشته ، مانند اسپند روی آتش ، داد و قال راه انداخته اند و در امور داخلی ایران مداخله می کنند. این نکته ای است که دیروز نیز صراحتاً در گفت و گو با روزنامه "الدیار" کویت بدان تصریح کردم و در این جا نیز رسانه ها و سیاستمداران "آمریکا محور" عرب را از فضولی در امور داخلی ایران برحذر می داریم. ثانیاً ماجرای اخیر بار دیگر ثابت کرد که پای استدلال برخی رسانه ها و سیاسیون عرب ضدایرانی تا چه اندازه چوبین و سست است ؛ پیش از این عصرایران مدعیان خلیج ع ر ب ی را به "مناظره علمی " در برابر دوربین های تلویزیونی درباره نام تاریخی خلیج فارس دعوت کرده بود که آنان ، به جای استقبال از این پیشنهاد که فرصتی بود برای ارائه مستندات شان(!) ، به عصرایران حمله کردند و آن را "نژاد پرست" خواندند و این بار نیز به جای مواجهه منطقی با یک امر داخلی - که همانا عدم مداخله است - علیه عصرایران و مسوولان آن هیاهو به راه انداخته اند و آنها را "عنصریون" (نژاد پرستان)ی خطاب می کنند که ضد عرب اند. حال از این موجودات باهوش باید پرسید اگر کسی به خاک کشور شما چشم بدوزد و شما در مقام دفاع از سرزمین تان برآیید ، آیا "نژاد پرست" هستید یا "میهن دوست"؟ در کدام قاموس سیاسی و لغتنامه ای دفاع از تمامیت ارضی میهن ، مترادف با "نژاد پرستی" معنا شده است؟! شاید فرار کویتی ها از مقابل صدام نیز به این دلیل بوده که فکر می کرده اند اگر مقاومت کنند ، نژادپرست خواهند شد! ثالثاً ، اعرابی که به عصرایران و ایرانیانی که در برابر زیاده طلبی های ارضی امارات واکنش نشان می دهند ، انگ "ضدعرب" بودن می زنند ، بهتر است ابتدا دوستی خود با اعراب را به اندازه هزینه ای که ملت ایران برای اعراب داده است را ثابت کنند و بعد درباره دوستان و دشمنان اعراب حرف بزنند. اگر حاکمان عرب به اندازه نصف ایران نسبت به موضوع فلسطین و لبنان ، همت و غیرت به خرج می دادند ، اکنون یا اسرائیلی در کار نبود و یا اگر هم وجود خارجی داشت ، بدین اندازه جسارت نداشت که در مقابل چشمان خواب آلوده حکام عرب ، حتی نان و دارو و شیرخشک را هم از مردم غزه و کودکان معصوم شان دریغ کند . اسفناک تر این که حکومت های عربی ، نه تنها در برابر این نسل کشی آرام و آشکار مقاومت نمی کنند ، بلکه به کمک صهیونست ها نیز رفته اند که نمونه بارز و شرم آور آن ، احداث دیوار فولادی در زیر زمین و در مرز غزه و مصر است تا آخرین منافذ حیاتی بخشی از جهان عرب و اسلام ، یعنی "غزه" نیز مسدود شود. به راستی دشمن اعراب ما هستیم که در جنگ 22 روزه غزه ، به هر نحو ممکن از مردم عرب فلسطین حمایت کردیم یا در جنگ 33 روزه حزب الله لبنان را که یک گروه عربی است را مورد حمایت قرار دادیم یا سران عربی که خط تلفن شان در آن ایام با تل آویو به طور 24 ساعته وصل بود و از کشتار هم زبانان و هم کیشان خود در لبنان و فلسطین ابراز رضایت می کردند؟ موضع اصولی ما درباره اتهاماتی مانند ضد عرب بودن این است: همه اقوام و نژادها و ملت ها محترم هستند و ضدیت با یک نژاد در قاموس فکری انسان های فهیم جایی ندارد چه آن که اگر بخواهیم موضوع را با ساده ترین بیان ها تشریح کنیم خواهیم گفت که در بین همه اقوام و ملل ، هم خوبان زیادی داریم و هم کج کردارهای پرشمار و از همین روست که هیچ عقل سلیمی ، بر نمی تابد که تر و خشک را با هم بسوزاند و خود را مضحکه دانایان نماید. نژاد پرستان ، کسانی هستند که در روزنامه های عربی ، هر آنچه از صفات ناپسند است را به کل ایرانیان نسبت می دهند و در همان حال ، نقدهای عصرایران بر یک یا چند چهره سیاسی یا رسانه عربی را مصداق نژاد پرستی می دانند گو این که کل قوم عرب در وجود فلان نماینده پارلمان عربی خلاصه شده است که نقد او مساوی با نژاد پرستی ضدعربی شمرده می شود! احترام به نوع انسان ، فارغ از نژاد و زبانی که بدان تکلم می کند ، بدیهی ترین انتظاری است که از هر انسانی می رود. همچنین حساب چند رسانه و سیاستمدار آمریکایی که اتفاقاً دشداشه می پوشند و به عربی صحبت می کنند را از حساب ملت های عرب جدا می دانیم. رابعاً ، درباره بحرین نیز که برخی رسانه های عربی مدعی شده بودند عصرایران خواستار بازگشت آن به ایران شده ، این نکات ذکر می شود: 1 - بحرین بخشی از خاک ایران بود که به دلیل بی عرضگی پهلوی ها ، این جگرگوشه ایران از ما جدا شد و از همین رو ، داغدار تاریخی این واقعه تلخ هستیم و این موضوع را کتمان نمی کنیم زیرا کدام میهن دوستی است که جدایی بخشی از خاکش را به یاد بیاورد و قلب اش غصه دار نشود؟ 2 - بحرین پس از جدایی ازایران ، فرایندهای عضویت در جامعه جهانی را به عنوان یک عضو مستقل طی کرده و اینک همانند ایران عضو رسمی سازمان ملل متحد است. ایران نیز بحرین را به عنوان یک کشور مستقل به رسمیت می شناسد و وجود سفارتخانه های دو کشور در پایتخت های همدیگر و داشتن روابط دیپلماتیک در حد سفیر - که بالاترین حد روابط است - مؤید این موضوع است. بنابر این ما نیز تسلیم واقعیت هستیم و بحرین را یک کشور مستقل می دانیم و امیدواریم که بحرینی ها نیز قدر این استقلال را بدانند و از درافتادن در بازی های ضدایرانی اجتناب کنند. البته اگر قرار بر حرکت بر مدار کج روی باشد و کشورهای عربی که بحرین را از ایران گرفته و به جمع خود افزوده اند همچنان بر طمع ورزی های لجوجانه ارضی ادامه دهند ، آنگاه ایرانی ها نیز بی رغبت نخواهند بود پرونده اراضی جداشده را بار دیگر بگشایند که این وضعیت البته به نفع اعراب نخواهد بود. اگر امروز در میان مردم ایران صداهایی درباره بحرین به گوش می رسد ، پژواک بی خردی های سیاستمداران عرب منطقه است که در هزاره سوم ، درست مانند قرون وسطی ، به کشورگشایی می اندیشند و چشم طمع به خاک دیگران دارند تا بار دیگر ثابت شود که اگر صدام - که مدعی ارضی علیه ایران بود -مرد ، اما افکار صدامی هنوز در میان سران عرب رواج دارد... و چقدر اندک اند عبرت گیرندگان! و در پایان رسانه های عربی را به همچنان به تعقل و منطق و مناظره علمی دعوت می نماییم و نوشتار حاضر را با این آیه شریفه به پایان می رسانیم :" ادع الی سبیل ربک بالحکمة والموعظة الحسنة وجادلهم بالتی هی احسن ان ربک هو اعلم بمن ضل عن سبیله وهو اعلم بالمهتدین " (سوره مبارکه نحل - آیه 125).