سفری به "نقطه ایثار"؛ قطعه‌ای از بهشت قلاویزان

مهر: بدون شک استان ایلام در طول هشت سال دفاع مقدس دارای نقاط مختلف جنگی بوده که خاطرات دفاع مقدس را تداعی می کند در این بین "نقطه ایثار" واقع در منطقه قلاویران حال و هوایی دیگر دارد.

به دیاری که ریشه در روایت رقیق عشق دارد می رویم جایی که دل را به خط الراس خون حماسه پیوند می زند.

اینجا کشاکش منورهای معنویت، نجوای زمزمه گوی زبور عاشقان است، اینجا از حنجره های گلهای ایثار، منظومه مجاهدت در هوا طنین انداز است. آری اینجا قطعه ای از بهشت شهداست.

اینک در این سوی زمان، در بهار باغ و بابونه، در سفره سبز طبیعت، گلها به میهمانی مقدم لاله، باور خویش را عروج سرخ رهایی بسته اند و از سنگر سینه سرخ عاشق قد کشیده اند و مسیر منورها را مزین به حضور عشق کرده اند.

دشت چون سجاده ای سبز و سرخ بر پیشانی زمین زیور آراسته است و ما را به جغرافیای جانبازی اسطوره های عاشق میهمان می کند.

استان ایلام با 20 هزار و 150 کیلومتر مربع وسعت در غرب ایران و در جوار سلسله کوه های زاگرس دارای 425 کیلومتر مرز مشترک با کشور عراق است.

این استان به دلیل برخورداری از زیبایی های طبیعی ، "عروس زاگرس" لقب گرفته است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، عراق به اختلافات مرزی دامن زد و پیش از شروع جنگ تحمیلی، استان ایلام بارها مورد تجاوز هوایی قرار گرفت.

این تعارضات به تدریج افزایش یافت تا اینکه به یک جنگ تمام عیار منجر شد.

اولین تجاوز نظامی عراق بعد از پیرزی انقلاب اسلامی در تاریخ 13/1/1358 به مهران صورت گرفت و مهمترین هجوم زمینی عراق قبل از آغاز رسمی جنگ از 19 تا 24 شهریور 1359 در منطقه میمک به قوع پیوست.

مهران تنها شهری بود که در دوران جنگ چهار بار به اشغال درآمد و سپس آزاد شد.

ایلام در طول هشت سال دفاع مقدس در سه محور میمک، مهران و دهلران با نیروی نظامی عراق در نبرد بود.

اینک ما به نقطه ایثار در منطقه قلاویزان در مرز مهران آمده ایم تا یکی از صحنه های مهم در طول دوران جنگ را گزارش کنیم.

این مکان بخشی از ارتفاعات قلایزان است که در هشت کیلومتری جنوب مهران در نقطه صفر مرزی بین ایران و عراق واقع شده است.

از این منطقه می توان دید و تسلط مناسبی بر روی منطقه مهران و حتی خاک عراق به ویژه شهرهای بدره و زرباطیه عراق داشت.

در مردادماه 1362 این منطقه یکی از فلشهای عملیاتهای والفجر سه بوده است که تیپ 41 ثارالله از سپاه به همراه یک تیپ از ارتش مسئولت فتح آن را بر عهده داشته اند اما به دلیل عدم الحاق با یگان های همجوار و فشار شدید دشمن و پاتکهایی که تثبیت نشد نیروهای خودی مجبور به ایجاد خطوط پدافندی در مقابل ارتفاعات قلاویران شدند.

تعدادی از نیروهای تیپ ثارالله در این مکان در محاصره دشمن قرار گرفتند و پس از نبردی سخت اکثر آنها به شهادت رسیده یا اسیر شدند.

پس از پایان جنگ توسط گروه های تفحص پیکر بیش از 73 تن از عزیزان کشف شد از آن پس این منطقه را منطقه "ایثار" نامیدند.

وقتی وارد این یادمان مقدس می شویم عکس این 73 تن با اسامی آنها بر روی تابلو و یکی یکی در محل عبور به سمت اصلی یادمان نصب شده است.

نقطه ایثار تداعی کننده خاطرات عملیاتهای مهم والفجر سه و کربلای یک است که هر دو این عملیاتها برای آزادسازی مهران انجام شده است.

هنوز هم آثار جنگ بر روی زمینهای قلاویران و نقطه ایثار پیداست و هنوز خاک این منطقه بوی شهدا را می دهد.

هرچه به جلوتر برویم صحنه های جنگ جلوی چشمانمان تداعی می شود آن صحنه هایی که رزمندگان با کمترین امکانات از کیان کشور دفاع کردند.

ورودی نقطه ایثار در منطقه قلاویزان آغاز نمایان شدن صحنه های جنگ است در این منطقه به صورت نمادین هنور هم کلاه و مین بر روی زمین یافت می شود.

این منطقه به تازگی از مین پاک سازی شده و سنگر و وسایل باقی مانده از رزمندگان، بی شک هر بیننده ای را به فکر فرو می برد.

آری این همان منطقه ای است که رزمندگان محاصره شدند و هنوز بعد از 13 سال، اجساد شهدا در این منطقه پیدا شده است.

خاک این منطقه برای ما بسیار مقدس است چراکه اگر جانفشانی این رزمندگان نبود معلوم نبود ما در چه حال و روزی قرار داشتیم آنها با جان و دل برای راحتی ما جنگیدند و نگذاشتند کشور بیگانه خاک کشور ما را به غارت ببرد.

قلاویران تداعی کننده بسیاری از خاطرات جنگ است و نقطه ایثار بهشت گمشده این منطقه است.

این منطقه بارها شاهد صحنه های نابرابر رزمندگان کشور در برابر باطل بوده است که خاک این منطقه از ایثار شهدای این منطقه خجالت می کشد.

ارتفاعات قلاویزان بعد از عملیات کربلای یک به طور کامل آزاد شد.

اینجا نیز محل یادمان شهدای قلاویران است که یکی از شهدای گمنام در آنجا پیدا شده است و شاید هم اکنون نیز شهدای گمنامی دیگر در این زمین مدفون باشند و کسی آنها را پیدا نکرده باشد.

ارتفاعات قلاویران در زمان جنگ از اهمیت بالایی برخودار بود و دشمن بارها سعی داشت که این منطقه را تصرف کند ولی هر بار رزمندگان آن را پس گرفتند.

و حرف آخراینکه؛ این منطقه نیز مکان کوچکی در بین هزاران منطقه در کشور است که شاهد ایثارگریهای رزمندگان دفاع مقدس بوده است و در این منطقه نیز مانند دیگر مناطق جنگی و هرگاه در متن ماندگار سرزمین سینه سرخان عاشق قرار بگیریم، وسعت روح و روانمان سرشار از عطر دل انگیز عشق ایثار می شود.

این عشق و ایثار بی شک حسی ناخودآگاه از عمق وجود را به آوردگاه سالهای سرخ حماسه پیوند می زند. آنجا که فرززندان این آب و خاک که به رسولان رهایی لیبک گفتند، بار دیگر نشانه های روشن خویش سمت آفتاب را به زائران کوی دوست نشان می دهند تا همواره چراخ روشن این روایت تابناک و فروزنده باشد.