چه‌كسي آيت‌الله‌تهراني را درقبرگذاشت؟

كميل باقرزاده در صفحه شخصي خود در شبكه اجتماعي گوگل نوشت: خيلي ها ميدانند كه جمعي از بهترين رزمندگان سپاه و ارتش، از شاگردان ثابت و هميشگي حاج آقا مجتبى بودند؛ بطوري كه اگر چند جلسه غيبت ميكردند، وقتي حاج آقا با آنها مواجه ميشد به شوخي و كنايه به آنها ميفهماندند كه من متوجه وضعيت حضور و غياب شما هستم! شهيد والامقام امير صياد شيرازي يكي از برجسته ترين شاگردان درسهاى اخلاق و عرفان حاج آقامجتبى بود كه علم را با عمل آميخت و با شهادت رهسپار عالم ملكوت شد؛ و حاج آقا در اولين جلسه پس از شهادت او، خطابه اي جانسوز در وصف حال آن شهيد داشتند. پدرم هم از سال ٥٩ پاى ثابت درسهاى حاج آقا بود و شاهد اين حضور مستمر و منظم، دفترهايي است كه درسهاى حاج آقا را با خط زيبايشان در آن نوشته اند. حتى گاهي حاج آقا براى مراجعه به بحثهاى سابقشان از دفترهاى پدرم استفاده ميكردند. اين روزها بر پدرم سخت ميگذرد... آخرين ديدارمان با حاج آقا يكماه پيش در بيمارستان ميسر شد و آنجا پدرم با اشك به حاج آقا ميگفت شما در حق من خوب حق پدري را اداء كرديد... شايد خاطره آن عيادت را بعداً مفصلتر نوشتم... روز تشييع در مدرسه عالي، پدرم كف پاى حاج آقا را بوسيده بود و به ايشان عرض كرده بود كه ميخواهم تا آخرين لحظه با شما باشم... اينگونه بود كه در كمال ناباوري وقتي جمعي از شاگردان استاد خود را آماده كرده بودند پيكر استاد را در قبر بگذارند، يكي از نزديكان استاد مانع شده بود و گفته بود استاد وصيت كردند كه مرا سيّد در قبر بگذارد و شما سيّد نيستيد. بعد نگاهش به پدرم با آن شال سبزش افتاده بود و گفته بود شما سيّدي؟! و اينطور شد كه استاد، آخرين درخواست شاگردش را هم اجابت كرد و پدرم تا آخرين لحظه با استاد بود و آخرين بوسه را بر كف پاى استاد زد... حالا به اين فكر ميكنم كه عبور استاد از نشئه حيات مادى، حتماً محدوديتهاى دنيوي اجابت حاجات مؤمنان را از پيش پاى استاد برداشته و حالا زمان مناسبي است كه هركس هر حاجتي دارد، با توسل به اين رجل الهي از خداى متعال طلب كند. گذر زمان، كم كم ثابت خواهد كرد كه مزار اين عالم عامل رباني زيارتگاه حاجتمندان و اولياء خدا خواهد شد؛ همانگونه كه مقام معظم رهبري با اينكه بر پيكر استاد نماز گذاردند و در بيتشان براى استاد مجلس ختم گرفتند، با اين حال فرداي همان روز به زيارت مزار نوراني استاد رفتند...