چرا روحانی مانند هاشمی ریاست می‌کند؟/ دو رفیقِ شفیق که نقد را بر نمی‌تابند!
رویه و منش سیاسی دولت روحانی در برخوردها حاکی از مشابهت رفتاری آن با نگرش سیاسی دولت هاشمی رفسنجانی در دولت سازندگی است. از مشخصه های بارز رفتاری مشترک میان هاشمی و روحانی، روی آوردن به تخریب و فرار از دیالوگ و تظاهر کردن به گوش دادن به اظهارات فرد مخالف و در نهایت در پیش گرفتن رویه خود است.
گروه سیاسی فردا - بدعت تازه ای که در سخنرانی پرسش و پاسخ رئیس جمهور در روز دانشجو و در جمع دانشجویان مشاهده شد علایمی از تشابه رفتار سیاسی حسن روحانی با نگرش فکری دولت هاشمی در دوران دولت سازندگی را نشان می دهد. 
این روزها رئیس جمهور با لحنی شبیه به هاشمی رفسنجانی با منتقدان خود برخورد می کند. او سعی دارد مخالفان خود را دستکم بگیرد و در موقع لزوم با تحقیر آنها، حرف خود را به کرسی بنشاند. نگاهی به رویه سیاسی دولت هاشمی رفسنجانی در زمان سازندگی نشان می دهد که مبدع چنین رفتارهایی شخص او بوده است. در آن دوره، مخالفان به صورت کاملا زیر پوستی تخریب می شدند و با روش های امنیتی خاص تلاش می شد از صحنه دور نگاه داشته شوند و حتی در مراسم های رسمی نیز امکان صحبت کردن منتقدان وجود نداشت. مراسم روز دانشجو در دومین سال دولت تدبیر و امید هم نشان داد که حسن روحانی در حال تکرار همان رویه ها و برخوردهایی است که پیشتر امتحان خود را پس داده است. 16 آذر چگونه برگزار می شد؟ طی روزهای منتهی به روز 16 آذر، معمولا رسم است که تشکل های
دانشجویی با دعوت از شخصیت ها تلاش می کنند میتینگ های پر شوری در فضای دانشگاه برگزار کنند و افرادی با نگرش های مختلف سیاسی را برای سخنرانی دعوت کنند. اما امسال در دولت تدبیر و امید که وعده آزادی بیان و آزادی تشکل های دانشجویی را داده بود از سخنرانی بسیاری از چهره های مخالف دولت در دانشگاهها ممانعت بعمل آمد . لغو سخنرانی ها حاکی از تلاش دولت برای نشنیدن صدای مخالف بود اما نکته جالب اینجاست که رئیس جمهور در جمع دانشجویان از آنها می خواهد هر قدر می توانند از دولت انتقاد کنند چرا که دیواری کوتاهتر از دیوار دولت وجود ندارد! با وجود دادن چنین شعارهایی، برخی تشکل های دانشجویی در روز دانشجو به علت اعمال محدودیت های جناحی نتوانستند آنطور که شایسته است نقطه نظرات خود را بیان کنند و در نتیجه در اعتراض به وضع موجود، این نشست تحریم شد. به گفته برخی مسئولان تشکل های دانشجویی ، به علت آزاد نبودن پرسش و پاسخ و دستچین کردن تشکل های خاص برای اظهار نظر در برابر رئیس جمهور بسیاری از تشکل ها نتوانستند از این فرصت استفاده کنند . دولت هاشمی چه می کرد؟ رویه و منش سیاسی دولت روحانی در اینگونه برخوردها حاکی از مشابهت رفتاری آن با
نگرش سیاسی دولت هاشمی رفسنجانی در دولت سازندگی است. از مشخصه های بارز رفتاری مشترک میان هاشمی و روحانی، روی آوردن به تخریب و فرار از دیالوگ و تظاهر کردن به گوش دادن به اظهارات فرد مخالف و در نهایت در پیش گرفتن رویه خود است. نیش کنایه زدن و با طعنه مخالفان و "نگرش امنیتی" از دیگر مواردی است که رفتار سیاسی روحانی و هاشمی را بهم شبیه می کند. روحانی به علت سالها حضور در شورای عالی امنیت ملی بیشتر چهره ای امنیتی - سیاسی است . او از تکنیک های جنگ روانی برای پاسخ دادن به مخالفانش استفاده می کند. مشابه همین رفتار را هاشمی رفسنجانی در دوران سازندگی داشت، مثلا سوال را با سوال جواب می داد یا به شکلی ماهرانه از پاسخ دادن طفره می رفت. به هر حال به نظر می رسد در دولت تدبیر و امید اتفاق خاص و تازه ای روی نداده که بتوان آن را رویه ای جدید و متفاوت در روند سیاسی کشور ارزیابی کرد. روحانی بعد از مسئولیت امنیتی در دولت اصلاحات سالها با هاشمی رفسنجانی در مجمع تشخیص مصلحت نظام همراه بوده و حتی چینش کابینه او رنگ و بوی کارگزارانی دارد بطوریکه حتی مردانی از دولت های اول و دوم هاشمی در پست های حساس دولت او جای گرفته اند. مسلم
است که اگر روحانی بخواهد اینچنین به رفتار های هاشمی گونه در عرصه سیاست را ادامه دهد، باید در انتظار اتفاقات دیگری هم باشد. نتیجه این رفتار در دوره هاشمی رخ عیان کردن پدیده "دوم خرداد" بود. واکنش طبیعی مردم در سال 76 - فارغ از مصداق آن انتخابات- به انسداد سیاسی و برخورد از بالا به پایین و منش آریستوکرات مآبانه در اداره کشور جریانی خاص را رقم زد که نتیجه هشت سال زعامت مطلقه بر قوه اجرایی کشور بود. آیا روحانی از تاریخ درس نگرفته است؟
این روزها رئیس جمهور با لحنی شبیه به هاشمی رفسنجانی با منتقدان خود برخورد می کند. او سعی دارد مخالفان خود را دستکم بگیرد و در موقع لزوم با تحقیر آنها، حرف خود را به کرسی بنشاند. نگاهی به رویه سیاسی دولت هاشمی رفسنجانی در زمان سازندگی نشان می دهد که مبدع چنین رفتارهایی شخص او بوده است. در آن دوره، مخالفان به صورت کاملا زیر پوستی تخریب می شدند و با روش های امنیتی خاص تلاش می شد از صحنه دور نگاه داشته شوند و حتی در مراسم های رسمی نیز امکان صحبت کردن منتقدان وجود نداشت. مراسم روز دانشجو در دومین سال دولت تدبیر و امید هم نشان داد که حسن روحانی در حال تکرار همان رویه ها و برخوردهایی است که پیشتر امتحان خود را پس داده است. 16 آذر چگونه برگزار می شد؟ طی روزهای منتهی به روز 16 آذر، معمولا رسم است که تشکل های
دانشجویی با دعوت از شخصیت ها تلاش می کنند میتینگ های پر شوری در فضای دانشگاه برگزار کنند و افرادی با نگرش های مختلف سیاسی را برای سخنرانی دعوت کنند. اما امسال در دولت تدبیر و امید که وعده آزادی بیان و آزادی تشکل های دانشجویی را داده بود از سخنرانی بسیاری از چهره های مخالف دولت در دانشگاهها ممانعت بعمل آمد . لغو سخنرانی ها حاکی از تلاش دولت برای نشنیدن صدای مخالف بود اما نکته جالب اینجاست که رئیس جمهور در جمع دانشجویان از آنها می خواهد هر قدر می توانند از دولت انتقاد کنند چرا که دیواری کوتاهتر از دیوار دولت وجود ندارد! با وجود دادن چنین شعارهایی، برخی تشکل های دانشجویی در روز دانشجو به علت اعمال محدودیت های جناحی نتوانستند آنطور که شایسته است نقطه نظرات خود را بیان کنند و در نتیجه در اعتراض به وضع موجود، این نشست تحریم شد. به گفته برخی مسئولان تشکل های دانشجویی ، به علت آزاد نبودن پرسش و پاسخ و دستچین کردن تشکل های خاص برای اظهار نظر در برابر رئیس جمهور بسیاری از تشکل ها نتوانستند از این فرصت استفاده کنند . دولت هاشمی چه می کرد؟ رویه و منش سیاسی دولت روحانی در اینگونه برخوردها حاکی از مشابهت رفتاری آن با
نگرش سیاسی دولت هاشمی رفسنجانی در دولت سازندگی است. از مشخصه های بارز رفتاری مشترک میان هاشمی و روحانی، روی آوردن به تخریب و فرار از دیالوگ و تظاهر کردن به گوش دادن به اظهارات فرد مخالف و در نهایت در پیش گرفتن رویه خود است. نیش کنایه زدن و با طعنه مخالفان و "نگرش امنیتی" از دیگر مواردی است که رفتار سیاسی روحانی و هاشمی را بهم شبیه می کند. روحانی به علت سالها حضور در شورای عالی امنیت ملی بیشتر چهره ای امنیتی - سیاسی است . او از تکنیک های جنگ روانی برای پاسخ دادن به مخالفانش استفاده می کند. مشابه همین رفتار را هاشمی رفسنجانی در دوران سازندگی داشت، مثلا سوال را با سوال جواب می داد یا به شکلی ماهرانه از پاسخ دادن طفره می رفت. به هر حال به نظر می رسد در دولت تدبیر و امید اتفاق خاص و تازه ای روی نداده که بتوان آن را رویه ای جدید و متفاوت در روند سیاسی کشور ارزیابی کرد. روحانی بعد از مسئولیت امنیتی در دولت اصلاحات سالها با هاشمی رفسنجانی در مجمع تشخیص مصلحت نظام همراه بوده و حتی چینش کابینه او رنگ و بوی کارگزارانی دارد بطوریکه حتی مردانی از دولت های اول و دوم هاشمی در پست های حساس دولت او جای گرفته اند. مسلم
است که اگر روحانی بخواهد اینچنین به رفتار های هاشمی گونه در عرصه سیاست را ادامه دهد، باید در انتظار اتفاقات دیگری هم باشد. نتیجه این رفتار در دوره هاشمی رخ عیان کردن پدیده "دوم خرداد" بود. واکنش طبیعی مردم در سال 76 - فارغ از مصداق آن انتخابات- به انسداد سیاسی و برخورد از بالا به پایین و منش آریستوکرات مآبانه در اداره کشور جریانی خاص را رقم زد که نتیجه هشت سال زعامت مطلقه بر قوه اجرایی کشور بود. آیا روحانی از تاریخ درس نگرفته است؟
دیدگاه تان را بنویسید