لزوم باز نگری در قوانین شکار

دوازدهم اسفند روز جهانی حیات‌وحش است. به‌طور کلی می‌توان گفت حیات‌وحش ایران طی سال‌های اخیر با خطر بحران و نابودی مواجه شده است. تخریب حیات‌وحش در دو حوزه صورت می‌گیرد: در حوزه شکار و تخریب زیستگاه. در ایران به این دو دلیل جمعیت حیات‌وحش همواره کاهش داشته است. بر اساس آخرین آماری که سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان متولی حیات‌وحش و حفاظت از تنوع زیستی جانوری کشور ارائه کرده است ما در حدود چهار دهه پیش تنها در یکی از زیستگاه‌های کشورمان 200هزار چهار پا داشته‌ایم، الان بعد از گذشت کمتر از نیم قرن، به دلیل تخریب زیستگاه‌ها و شکار تعداد حیات‌وحش در کل زیستگاه‌های کشور تعداد جمعیت چهارپا پایین آمده و بر اساس آمار منتشره سال 92به 110هزار راس رسیده است. این نشان‌دهنده این است که وضعیت حیات‌وحش ما نگران‌کننده است و شکار بی‌رویه و تخریب زیستگاه‌ها در طی این سال‌ها رشد داشته است. شکار بی‌رویه مهم‌ترین دلیل اینکه باعث تخریب حیات‌وحش شده است وجود سلاح‌های شکاری مختلف در دست جوامع بومی و ساکنان محلی این مناطق است که در مورد بخشی از آن دولت مقصر است. به بهانه عشایری و زندگی روستایی پروانه‌های حمل سلاح صادر شده است. در حالی که مجوز حمل اسلحه در کشور ما به کمتر کسی داده می‌شود. همچنین باید گفت علاوه بر سلاح‌های مجاز سلاح‌های غیرمجاز هم در بین افراد زیاد شده است. قوانین کشور و آنچه در مجلس تصویب می‌شود؛ سال گذشته مجلس طرحی را تصویب کرد که به موجب آن شش ماه به افرادی که اسلحه داشتند، مهلت می‌داد تا سلاح‌های خود را معرفی کنند و مجوز دریافت کنند. در این مهلت شش ماهه تعداد زیادی از افراد اقدام به خرید اسلحه کرده و تعداد سلاح‌های موجود در دست مردم به شکل چشمگیری بالا رفت. گزارش‌هایی وجوددارد مبنی بر اینکه کارخانه‌های تولید سلاح در کشورهای همسایه ما در این مدت به نحو چشمگیری تولید و فروششان چندبرابر شد و به دلیل همین قانونی که در دست تصویب بود تقاضا برای این مساله زیاد شد و به این شکل قانون مردم را ترغیب به تهیه سلاح‌های بیشتر و تخریب حیات‌وحش کرد. عامل دیگری که در کنار شکار بی‌رویه جمعیت حیات‌وحش را در طی این سال‌ها تهدید کرده بحث تخریب زیستگاه‌ها بوده است. تخریب زیستگاه‌ها عامل مهمی در نابودی حیات وحش است که گاهی تاثیر آن از شکار هم بیشتر می‌شود. زیستگاه‌های ما در اثرپروژه‌های عمرانی، افزایش تعداد دام‌ها و چراگاه‌های آنها و روستاییانی که دیگر به همه نقاط بکر و دست‌نخورده دست‌اندازی کرده‌اند باعث شده‌اند دیگر جنگل‌ها ومراتع ما محل مناسبی برای حضور این حیوانات نباشند و با از بین رفتن زیستگاه‌ها جمعیت حیات‌وحش کشور ما هم به شکل چشمگیری کاهش یافته است. حضور انسان‌ها و نابودی طبیعت باعث شده است حیوانات دیگر نتوانند در جاهایی که قبلا راحت زندگی می‌کردند ادامه حیات بدهند و از بین رفته‌اند. بحث قاچاق حیات‌وحش نیز در کنار همه این عوامل در نابودی بی‌تاثیر نبوده و در طی سال‌های اخیر به کشورهای آسیایی و اروپایی این قاچاق صورت گرفته است. بعضی گونه‌های جانوری کمیاب نیز به‌دلیل فرهنگ غلط و آوردن این حیوان به آپارتمان در زندگی‌های اشرافی باعث نابودی و در خطر انقراض قرار گرفته است، مانند سمندر لرستانی که در معرض نابودی قرار دارد.