عملیات فریب هیئت‌های تجاری غربی پس ازمذاکرات

مشرق: در آذر 1392 توافق ژنو و در فروردین 1394 بیانیه لوزان، بهانه این خوش‌بینی گسترده به آینده اقتصاد ایران بود. اما نباید نقش شرطی شدن جامعه به مذاکرات هسته‌ای در اثر القائات برخی مسئولان قبلی و فعلی و درب باغ سبزی که این عده به مردم درباره آینده کشور پس از مذاکرات هسته‌ای نشان دادند را از یاد برد. همچنین رسانه‌های زنجیره‌ای نیز سهم درخوری دراین‌باره برعهده داشتند که حل مشکلات اقتصادی کشور را به مذاکره با آمریکا و حصول توافق هسته‌ای گره می‌زدند و می‌زنند. مشرق می‌افزاید: پس از توافق ژنو، شمار زیادی از هیئت‌های اقتصادی کشورهای مختلف جهان از آسیا و اروپا راهی ایران شدند به طوری که رئیس سازمان سرمایه‌گذاری خارجی در شهریورماه سال گذشته تعداد این هیئت‌ها را 300 هیئت اعلام کرد و از رشد 500 درصدی مراجعه سرمایه‌گذاران کشور در مقطع زمانی پس از توافق ژنو خبر داد. در واقعه‌ای مشابه، پس از توافق لوزان در سال جاری نیز شاهد مراجعه گسترده هیئت‌های تجاری خارجی به کشورمان هستیم. اما مطابق تجربه‌ای که از هجوم این هیئت‌ها به ایران پس از توافق ژنو به دست آمد، می‌توان هدف از این مراجعات و تبلیغات گسترده درباره آن را ورای منافع صرف اقتصادی دانست. پس از توافق ژنو هیئت‌های تجاری چند صد نفره خارجی‌ها خصوصا از کشورهای اروپایی پشت سر هم راهی ایران شدند که همانطور که ذکر شد تعداد آنها به 300 هیئت رسیده بود. حضور این شرکت‌ها با استقبال پر شور و شعف رسانه‌های زنجیره‌ای و حامیان دولت یازدهم همراه شد. تقریبا به مدت یکی دو ماه پس از توافق ژنو، همه روزه عناوین اصلی نشریات زنجیره‌ای را اخبار مربوط به سفر هیئت‌های تجاری غربی به ایران تشکیل می‌داد. این هیئت‌های خارجی آنچنان در نزد دولت اهمیت داشتند که شاهد بودیم فرصت جلسه و دیدار با بسیاری از مقامات دولتی نیز نصیب آنها می‌شد. پس از گذشت حدود یک سال و نیم از توافق ژنو و پایان یافت تب سفر شرکت‌ها، هیئت‌ها و سرمایه‌گذاران غربی به کشورمان، مطابق اظهارات مقامات دولتی، این سفرها فایده عملی برای اقتصاد کشور نداشته است. در این مدت، حتی یکی از این سفرها هم به سرمایه‌گذاری در ایران یا انعقاد قرارداد نیانجامیده است. در این مدت بسیاری از مدیران دولتی تاکید کردند که تغییری در تحریم‌ها ایجاد نشد و حضور این شرکت‌های خارجی نیز نتیجه عملی نداشته است. مشرق می‌نویسد: به نظر می‌رسد این سفرها را باید در چارچوب سناریوی کلانی دانست که هدف از آن سوق دادن جامعه ایران به سمت این تصور نادرست است که راهکار حل مشکلات اقتصادی کشور، پذیرش توافق هسته‌ای مدنظر غربی‌ها با هر شرط و شروطی است.