ضرورت ايجاد سازمان های داوطلبانه جوانان در مديريت شهری

به گفته متخصصان حوزه اجتماعي در مشاركت دو نوع رهيافت مطرح است؛ يكي دستيابي به فايده هاي اقتصادي يا كسب منزلت بالاي اجتماعي كه امر اقتصادي بر همه چيز مقدم است. و ديگري مشاركت در فعاليت اجتماعي و سياسي في نفسه هدف است و از طريق آن توانايي ها و خلاقيت هاي انسان به عنوان موجودي عقلاني و ارتباط جو فعليت مي يابد. در اين نظريه مشاركت در فعاليت هاي سازمان هاي اجتماعي وظيفه شهروند فعال است و صرفاً به خاطر تامين نيازهاي مالي و منافع شخصي صورت نمي گيرد. در جامعه پيشرفته امروزي، مديريت شهري كاركرد خود را از يك سازمان خدماتي به يك سازمان اجتماعي ارتقاء داده و در تلاش است تا از جنس فعاليت هاي كالبدي صرف به سمت حل دغدغه هاي اجتماعي و خدمات رسان در اين حوزه تبديل شود چرا كه وقتي نگاه به سمت توسعه پايدار شهري باشد مي بايست علاوه بر عملكرد سخت افزاري و كالبدي به سمت پيشبرد برنامه هاي كلان اجتماعي رفت.در اين حوزه مشاركت اجتماعي به عنوان يك اصل انكار ناپذير در اجراي امور خودنمايي كرده و در لايه ظريف تر آن مشاركت هاي داوطلبانه در حوزه شهري و خصوصا با ظرفيت نيروي جواني هر برنامه اي را به سمت موفقيت و پيروزي سوق خواهد داد. در كشورهاي پيشرفته دنيا همچون فرانسه ، اتريش ، بلژيك و انگليس براي اداره بهتر شهر از ظرفيت نهاد هاي اجتماعي و سازمان هاي علاقه مند به اقدامات داوطلبانه استفاده مي گردد و توانسته اند با استفاده از اين ظرفيت كه بهره گيري از يك مشاركت اجتماعي فعالانه است بسياري از مشكلات شهري را حل نمايند. امروزه در سطح جهانی ، رویکرد (( مشارکت محوری)) در برنامه های مدیریت شهری تقویت شده است. اهمیت یافتن نقش عموم مردم و بصورت اخص جوانان خلاق و دغدغه مند در اداره امور زندگی اجتماعی خود ، درس گرفتن از تجارب و روندهای توسعه شهری در دهه های گذشته ، لزوم انطباق طرح ها و الگوهای برنامه ریزی با نیازها و خواستهای مردم، عدم توانایی مالی دولتها در نوسازی و بهسازی امور، پیچیدگی فزاینده زندگی شهری و تنوع فرهنگی شهروندان، در تقویت رویکرد مشارکت محوری موثر بوده اند. مديريت شهري به عنوان يك سازمان نيمه دولتي و غير انتفاعي كه وابستگي هاي زيادي به امكانات جامعه خود دارد، مي بايستي ساختار مديريتي و سازمان اداري خود را به سوي يك سيستم مشاركتي و بهره گيري از انرژي سرشار اين قشر از جامعه ببرد تا بتواند به بهترين وجه از شرايط و امكانات جامعه استفاده نموده و به اهداف سازماني خود نيز نائل آيد. استفاده از ظرفيت سازمان هاي مردم نهاد مي تواند در اين زمينه موثر باشد اما براي مثال همان طور كه در حوزه امداد و نجات كشور سازمان هايي همچون هلال احمر با بهره گيري از ظرفيت همين جوانان مشتاق و علاقه مند گوشه اي از مشكلات را حل مي نمايند در مديريت شهري و خصوصا در كلان شهرها نياز به وجود سازمان هايي است كه بتوانند بتوانند هم صداي جوانان شهر و انعكاس دهنده نظرات و ديدگاه هاي آنان باشند و هم در مرحله اقدام بتوانند بصورت داوطلبانه در نقاط مختلف شهري به فعاليت در حوزه هاي اجتماعي بپردازند. اگر نگاهي به الگوهاي موفق مديريت شهري داشته باشيم توجه به حوزه جوانان به عنوان يك دغدغه فرابخشي و محوري ديده شده و مديران كارآمد تلاش مي كنند تا هر چه بيشتر اين مجموعه را ترغيب به فعاليت در سطح شهرها نمايند. امروز نياز است تا در سطح كلان شهري چون تهران با يك نگاه فرابخشي به موضوع جوانان پرداخت و تلاش كرد تا به مشاركت و درگير كردن خود آنان از سطح محلات گرفته تا برنامه هاي كلان شهري برنامه هاي جامعي را طرح ريزي و عملياتي نمود و اين اتفاق با توجه به ظرفيت و امكانات شهرهاي كشور جز با داشتن سازماني عملياتي، پويا و با اقدامات داوطلبانه شكل نخواهد گرفت. حال كه با اقدامي نسنجيده سازمان ملي جوانان ، متولي اصلي و تابلو دغدغه هاي جوانان كشور به واقع از بين رفته است ضرورت دارد تا از زاويه اي ديگر به موضوع بنگريم و اين اتفاق را به فال نيك بگيريم بطوريكه مديريت شهري در كشور با استفاده از ظرفيت خود و با نگاه به مشاركت اجتماعي و حكمراني موثر شهري اين گونه فعاليت ها را بر اساس علايق ، سلايق و دغدغه هاي جوانان هر شهر و با استفاده از ظرفيت خود جوانان در قالب سازماني فرهنگي و اجتماعي طراحي و عملياتي نمايد. *كارشناس ارشد حوزه جوانان