دغدغه بيماران از خانه تا بیمارستان!

واحدهاي خدماتي كه با هدف كمك رساني بلاعوض از سوي دولت‌ها در اختيار شهروندان هستند، حمايت‌هاي اجتماعي را به افراد اختصاص مي‌دهند كه در همه جاي دنيا رايگان است. براي مثال تماس با پليس 110 و كمك خواستن يا تماس با سامانه 118 و دريافت شماره تلفن. اورژانس پزشكي نيز يكي از اين واحدهاي خدماتي بوده كه در بيمارستان‌هاي مختلف كشور راه‌اندازي شد تا ضمن انتقال سريع بيماران به بيمارستان در موارد مختلف درمان‌هاي سرپايي و مشاوره به بيماران ارائه دهند كه البته همه اين اقدامات بايد رايگان باشد. هميشه هنگام شرايط بحراني و بيماري و جراحت نخستين چيزي كه به ذهن ما مي‌آيد شماره 115 است كه مي‌توانيم با تماس با آن توسط ماموراني كه خودشان هم مهارت پزشكي دارند به بيمارستان برويم. خيلي از ما در اين لحظه مانند يك كودك به هر اتفاقي كه ديگران برايمان رقم بزنند و هر تصميمي كه بگيرند تن مي‌دهيم و اعتماد داريم و خيلي از ما هم چاره‌اي جز اين نداريم، اما تجربه برخي از افراد از موقعيت اورژانسي چيزي ديگر است. آنها در كمال تعجب شاهد اين بوده‌اند كه براي برخي از افراد و بيمارستان‌ها به جاي اينكه درمان و سلامت فرد بيمار اولويت داشته باشد، دريافت پول اولويت دارد. بيمارستان دولتي ظرفيت ندارد دريافت هزينه از بيمار حين انتقال به بيمارستان يك نوع كارشكني محسوب مي‌شود و در صورت شكايت اين موضوع با جديت پيگيري خواهد شد. اينها را صابري‌نيا رئيس اورژانس كشور سال گذشته اعلام كرد. با وجود اين، بايد گفت برخی تنها این هزينه را دريافت نمي‌كنند! و البته غالبا اگر رفتن شما به بيمارستان منتفي شود از شما هزينه دريافت نمي‌كنند. بيماري ناشناخته! «مدتي پيش به نوعي اختلال رواني مبتلا شده بودم كه بسيار ناشناخته بود! بيماري وسواس مريضي! افرادي كه به اين بيماري مبتلا مي‌شوند هر روز مشكلات جسمي حادي را تجربه مي‌كند، در حالي كه همه اين بيماري‌ها فقط ريشه رواني دارد و آنها به هيچ‌وجه از نظر جسمي بيمار نيستند. افرادي كه وسواس بيماري دارند با اين وجود كه بيماري جسمي واقعي ندارند همه علايم آن را احساس مي‌كنند. تا قبل از اينكه مادرم بفهمد كه به بيماري وسواس بيماري دچار شده‌ام، وقتي دچار حملات بيماري مي‌شدم با حالتي سراسيمه مرا را به بيمارستان منتقل مي‌كرد. در تمام 14، 15 باري كه مادرم با هزار بدبختي مرا به بيمارستان برد، تجربياتي در اين نقل و انتقال كسب كرديم كه جالب است.» اين روايت فردي است كه تجربيات جالبي دارد؛ تجربياتي كه به همين مورد محدود نمي‌شود. احتمال انتقال بيماري از اين راه خيلي زياد است! وي ادامه مي‌دهد: يك شب منزل يكي از دوستانم بودم و آنجا وقتي خواب بودم سگ دوستم كه هميشه در خانه او رها بود به سمت من آمده و بزاق سگ با صورتم برخورد كرد. من سراسيمه به خانه رفتم زيرا تصور مي‌كردم ممكن است از اين طريق بيماري گرفته باشم. بلافاصله تماس گرفتم. وقتي شرح حال مرا شنيدند به من گفتند شما به احتمال بالاي 50 درصد هاري گرفته‌اي و بايد سريعا به بيمارستان بروي. وقتي از آنها خواستم كه آنها اين كار رابكنند گفتند ما نمي‌توانيم و در ضمن گفتند فقط بيمارستان... (بيمارستاني دولتي در جنوب تهران ساخته شده) مي‌تواند اين بيماري را درمان كند و اگر دير به بيمارستان برويم ممكن است تا ساعاتي ديگر بيماري همه وجود مرا بگيرد و بعد هم تاكيد كردند بايد حتما آن سگ را پيدا كنيد و او را هم با خودتان آنجا ببريد تا به وسيله آن سگ اين بيماري درمان شود. مادر بينواي من باترس و نگراني نيمه شب مرا به بيمارستان... برد ولي آنجا متوجه شديم كه اين بيمارستان هيچ ارتباطي به اين مساله ندارد و بايد به دانشكده دامپزشكي... برويم. پزشكان و پرستاران اين بيمارستان هم با وجود اينكه شرح حال كامل مرا شنيدند اصرار كردند كه حتما به بيمارستاني ديگر برويم چون احتمال انتقال بيماري از اين راه خيلي زياد است! وقتي در ساعات نيمه شب خودمان را به بيمارستان دامپزشكي رسانديم متوجه شديم كه تعطيل است و تازه اينجا بودكه نگهبان بيمارستان وقتي اظهارات ما را شنيد تعجب کرد چون بيماري هاري فقط در اثر گاز گرفتن سگ آن هم سگي كه كاملا وحشي و افسارگسيخته است ايجاد مي‌شود. او گفت اصلا امكان ندارد با بزاق يك سگ اهلي كه كنار انسان زندگي مي‌كند اين ويروس به كسي منتقل شود.: يا براي مثال يك روز ديگر وقتي به قول مادرم بيماري خيالي‌ام عود كرد و فكر مي‌كردم در حال سكته كردن هستم، چون در خانه تنها بودم بلافاصله با 115 تماس گرفتم ولي وقتي آنها آمدند من احساس كردم حالم بهتر شده و نمي‌خواهم به بيمارستان بروم ولي آنها با گرفتن فشار و نبض اصرار داشتند مرا به بيمارستان منتقل كنند. حتما دلیلی داشتند. بيمارستان‌هاي دولتي به ما پذيرش نمي‌دهند بردن بيمار با آمبولانس! طبق قانون تنها اورژانس حق انتقال بيمار به بيمارستان دولتي را دارد ولي در شرايطي كه جان بيمار به خطر بيفتد يا مشكل ايجاد شده براي بيمار به دليل جراحي در بخش خصوصي باشد، اورژانس ۱۱۵ مي‌تواند بيمار را به بيمارستان خصوصي انتقال دهد. با اين وجود برخي تمايل ندارند بیمار را به بيمارستان دولتي ارجاع دهند. در اين مواقع نخستين واژه‌اي به خانواده بيمار گفته مي‌شود يك جمله است«بخش مراقبت‌هاي ويژه جاي خالي ندارد. هر بيمارستان خصوصي با يك مركز آمبولانس خصوصي قرارداد دارد و اين مركز موظف است بيماران را به اين بيمارستان منتقل كند. يكي از راننده‌هاي آمبولانس‌ها در پاسخ به اين سوال كه آيا شما بيماران را به بيمارستان‌هاي دولتي هم منتقل مي‌كنيد، مي‌گويد: بيمارستان‌هاي دولتي به ما پذيرش کافی نمي‌دهند و اگر بيماري از بيمارستان دولتي بخواهد به بخش خصوصي منتقل شود ما جابه‌جايي او را برعهده مي‌گيريم. او به نكته ديگري هم اشاره مي‌كند و آن هم پرداختي كمتر از تعرفه به آمبولانس‌هاي خصوصي توسط بيمارستان‌هاي دولتي است. او مي‌گويد: بيمارستان‌هاي دولتي مبلغي به مراتب كمتر از تعرفه تعيين شده پرداخت مي‌كنند و همين موضوع باعث شده آمبولانس‌هاي خصوصي ضرر دهند. وقتي مي‌پرسم هنگام انتقال بيمار به بيمارستان، انتخاب بيمار يا همراه او چه تاثيري در پذيرش توسط شما دارد، مي‌گويد: راستش را بخواهي در شرايطي كه بيمار وضعيت خوبي ندارد وخانواده اش تنها نگران جان عزيزشان هستند اين مركز آمبولانس خصوصي است كه تصمیم می گیرد. شايد روايت‌هايي كه درباره برخي كاستي‌هاي حوزه اورژانس مطرح شد مربوط به عده‌اي بسیاراندک باشد، اما از آنجا كه خدمات مربوط به سلامتي در همه دولت‌ها مورد توجه جدي قرار گرفته و سعي مي‌شود اصلي‌ترين حمايت اجتماعي در حوزه مباحث سلامتي باشد، ارائه خدمات درست و البته تا جاي ممكن كم هزينه بايد در اولويت قرار بگيرد. در طرح تحول سلامت به وضعيت داخلي بيمارستان‌ها و نحوه ارائه خدمات درماني توجه ويژه شد، اما به نظر مي‌رسد واحد اورژانس به عنوان بخشي كه سريع‌ترين و مهم‌ترين خدمات درماني را در اختيار افراد قرار مي‌دهد نيازمند تخصيص بودجه بيشتر است تا بتواند خدمات بیشتر وبهتری به مردم بدهد.