نقدی مختصر بر « به همین سادگی»

کد خبر: 49396

رضا باقرزاده مقدم

نقدی مختصر بر « به همین سادگی»

فیلم خوبی است. ساده، بدون ادا و اطوار، بدون پر چانگی و بسیار تأثیرگذار. به نظرم این فیلم بهترین اثر رضا میرکریمی تا به امروز است، به­دور از بازیهای فرمی و شلوغ­‌بازی­هایی که این اواخر به تکرار در بسیاری از فیلمهای ایرانی خصوصاً فیلمهای معروف به "فیلمهای جشنواره­ای" دیده می­­شود. فیلمهایی که فقط فرم­شان را داد می­زنند؛ خالی و بدون عمق و درونمایه، بدون حرفی برای گفتن و چیزی که حداقل برای مدتی پس از خروج از سینما ذهن را کمی درگیر خود کند؛ فرمی که معمولاً با دیدن یک فیلم موفق خارجی و شاید تنها به خاطر خوشآمد کارگردان در ذهنش شکل می­گیرد و بدون آنکه بستری مناسب بیابد به جریان می­افتد و به بیراهه می­رود. « به همین سادگی» فاقد کنش و برخورد به مفهوم فیزیکی آن است و فاقد آن حس تعلیق است به معنای آنکه تماشاگر منتظر اتفاق تکان­دهنده و عجیبی در پایان باشد اما بیننده­اش را حفظ می­کند، او را همراه با شخصیت زن فیلم این­سو و آن­سو می­برد، همراهش می­کند و تا انتها با خود می­کشاند. فیلم با عنوانش که با هوشمندی مناسبی انتخاب شده به نوعی ایجاد فاصله می­کند از انتظار تماشاگر برای طلب نوع دیگری از سینما، جنس خودش را اعلام می­کند و با بیننده قرار خود را می­گذارد. ریتم کند فیلم، بازیها، دوربین روی دست، ساکن بودن فیلم و عدم حرکت، تعدد نماهای داخلی و ... همه به این عنوان صحه می­گذارند و توجه و انتظار مخاطب را از حادثه و اتفاق برگرفته آن را به جزییات معطوف می­دارد. سوای بازی خوب هنگامه قاضیانی، اصلاً خود مسأله انتخاب او برای نقش طاهره یکی از عوامل مهم موفقیت این فیلم است. تکرار حضور و معمولاً یکنواختی نقشها در مورد بازیگران اندک و مشخص در بسیاری از فیلمهای سینمای ایران ممکن است نوعی از پیشداوری و ظن و گمان را قبل از نقش با خود همراه آورد که نو بودن حضور هنگامه قاضیانی ( البته این فیلم اول او نیست) تا حدود زیادی این مشکل را مرتفع می­سازد. اینکه چه­قدر از فیلمنامه را سهم شادمهر راستین بدانیم و چه­اندازه­ای از آن را سهم میرکریمی و باز مثل خیلی چیزهای دیگر حواسمان پرت حاشیه­ها شود، چندان مهم نیست، مهمتر آن است که یادمان باشد یک فیلنامه بدون حادثه و اتفاقاً نه چندان ساده چه­طور آن­قدر خوب، درست و تأمل­برانگیز است و چه­طور بی­تعریف­بودنمان را از خیلی مسائل عیان می­کند. فیلمنامه­یی زن­محور که به بررسی موقعیت زن، خصوصاً در محیط خانه در امروز ایران می­پردازد و شاید بتوان گفت کوششی نیز در جهت ارائه الگو می­نماید، کوششی که سرانجامی ندارد ( یعنی آگاهانه به سرانجام نمی­رسد). فیلمنامه پر از جزییات ملموس و به­ظاهر پیش ­پا افتاده­ است با نگاهی درست و کاوشگرانه و به­دور از شعارزدگی، با خرده­داستانها و خرده­مسائل دیگری که در کنار خط اصلی و همراه آن پیش می­روند. « به همین سادگی » زبانش ساده است اما پر از سؤال است و جاهای خالی زیادی دارد، جاهای خالی فراوانی که فقط به یاری مخاطب برای فهمش پر می­شود. واقعاً حیفم می­آید که این فیلم را تبلیغ نکنم. تا دیر نشده فیلم را ببینید و از دستش ندهید...

۰

دیدگاه تان را بنویسید

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها

    نیازمندیها

    تازه های سایت

    سایر رسانه ها