قدرت نمایی با سلام به دکتر

سرویس سیاسی فردا؛ محمد مهدی شیخ صراف: این میتینگ انتخاباتی نیست، یک جشن است! آن هم درست در دوران اوج دولتی که در مقابل نقد های طنازانه انگار چیزی جز بروز عصبانیت در اختیار ندارد که خود سوژه های طنز تازه ای می زاید.

اگر بیش از یک دهه قبل یک هفته نامه مثل مجله چلچراغ نبض جوانانه رسانه های عصر خودش را در اختیار داشت، ادبیات سازی می کرد، می خنداند و با برگزاری جشن چله، نماد اوج قدرت دوران ریاست جمهوری مردی با عبای شکلاتی بود، حالا یک برنامه هفتگی طنز اینترنتی است که در دوران رکود زده رئیس جمهوری با عبای خاکستری این نبض را نه تنها در اختیار گرفته است. حالا این دکتر سلام سه ساله است که کل فضای سیاسی کشور را تحت تاثیر خود قرار می دهد.

جشن سه سالگی دکتر سلام نماد قدرت رسانه ای جریان طرفدار انقلاب است. چند هزار نفر از استان های مختلف کشور در یک سالن جمع می شوند، می خندند، تشویق می کنند، سرود همخوانی می کنند و مشت هایشان را در هوا تکان می دهند و این یک رجز خوانی علنی برای تمام کسانی است که می خواهند مسیری را خلاف انقلاب و آنچه ارزشهای انقلابی خوانده می شود طی کنند. جریانی که حالا علما به آنها نسبت دیاثت سیاسی می دهند. همه اینها بدون هیچ عصبیت و تند خویی شکل می گیرد، پای هیچ درگیری در میان نیست و واژه های دستمالی شده گروه فشار و دلواپس کاربردی ندارد. در میان رقص نور و صدای صوت و تشویق ها آنچه با صدای مجری برنامه و سخنرانی مهمانان صاحب نام آن تلاقی می کند نگاه های با انگیزه و مشتاقی است که برای رقم زدن آینده لحظه شماری می کند.

و این قدرت رسانه است! در یک مراسم متراکم چند ساعته از حقوق از دست رفته و صنعت رو به تعطیل هسته ای می گویند، تندیس سیمانی اهدا می کنند. با حامد زمانی شعر مدافعان حرم می خوانند. اسارت نظامیان آمریکایی در خلیج فارس گرامی می دارند و کاریکاتور رونمایی می کنند. در آن میانه از آقای دوربینی تقدیر می شود و کسی کرم ضد آفتاب برجام به حراج می گذارد! و فصل مشترک همه اینها شعار مرگ بر آمریکاست.

دکتر سلام چتری را باز کرده که تمام جریان های علاقه مند به انقلاب با آن همراهی می کنند. چتری به گستردگی معاون اول و وزرای دولت نهم و دهم، قالیباف شهردار، کاندیداهای ریاست جمهوری، توکلی و نمایندگان مجلس، اعضای شورای نگهبان، سعید قاسمی، حسین شریعتمداری، محمد جواد لاریجانی، حسن عباسی و حتی سردار فدوی و تفنگداران دریایی سپاه. آن هم در بستر یک سالن چند هزار نفری که همه ی این چهره ها تشویق می کند. مراسمی با غلظت سیاسی بالا و متلک های تند سیاسی که شاید شبیه آن را تنها در کوران پر تنش انتخابات های ریاست جمهوری بتوان یافت یا همان سالهای حالا دیگر دور اصلاحات که ذکر آن رفت، با این تفاوت که اینجا به جای رقابت، همگرایی ها و اشتراکات است که اهمیت دارد و مهمتر از همه چیزی به نام «لبخند».

شاید برای همین است که این جشن متهم به میتینگ انتخاباتی می شود. آن هم از سوی کسانی که یک سال پیش با تیتر جشن دلواپسان به آن حمله کرده بودند. و درحالیکه به نظر می رسد بعد از در اختیار گرفتن دولت، توفیقاتی در انتخابات مجلس و خبرگان کسب کرده اند از چنین جشنی بیش از پیش ناراحت می شوند. چرا که چنین مراسمی نه تنها نماد همگرایی است که ظرفیت های گسترده نیروهای همراه انقلاب را در کنار هم به نمایش می گذارد. چیزی شبیه اثری که رزمایش های موشکی سپاه برجای می گذارد. یک قدرت نمایی شادمانه و پرغرور! در چنین فضایی است که کنایه 17 کلمه ای قالیباف درباره قفل و کلید در رسانه های آنها پاسخهای چند هزار کلمه ای همراه با توهین میاید و همین نشان می دهد در پس همه شنبه هایی که دکتر سلام منتشر می شود، اتفاقی رخ داده است و کسانی از این اتفاق می ترسند.

دکتر سلام حالا یک دلیل بر تثبیت بسیاری از مولفه های انقلاب در میان جوانان است. یک نشانه برای اینکه بدانیم جمهوری اسلامی و نیروهای انقلاب انرژی بیشتر برای ادامه راه دارند. خیلی ساده و صادقانه باید به محمدعلی صدری نیا و تیم جوان خلاق این برنامه خداقوت بگویم. شاید بهتر باشد مثل خودشان سرخوشانه فریاد بزنیم: دکتر سلامی هاااا! سلام!