پایین کشیدن «۵۰ کیلو آلبالو» یک خبرسازی رسانه‌ای بود؟

روزنامه صبح نو: ماجرای کمدی «50 کیلو آلبالو» حتی بعد از پایان زمان اکران رسمی آن هم ادامه دارد. در ساعات ابتدایی هفدهم خرداد ماه، خبری در گروه‌های اجتماعی منتشر شد؛ با این شرح که سازمان سینمایی با صدور اطلاعیه‌ای اکران این فیلم و بلیت‌فروشی برای آن را ممنوع اعلام کرده است. در اطلاعیه منسوب به سازمان سینمایی آمده بود: سینماهای کشور مجاز به نمایش فیلم «۵۰ کیلو آلبالو» نیستند. از این رو خواهشمندیم سینماهای مذکور، به بستن سانس‌های اینترنتی خود اقدام کنند. دقایقی بعد از انتشار این خبر نیز گفت‌وگویی از سوی آقای حبیب ایل‌بیگی، رییس اداره نظارت سازمان ارشاد منتشر شد مبنی بر اینکه اکران رسمی «50 کیلو آلبالو» به اتمام رسیده است و مجوزی برای ادامه اکران آن صادر نشده است. این مقام مسوول در سازمان سینمایی اظهار داشت: نمایش این فیلم در تهران تمام شده و با ادامه نمایش آن موافقت نشده است. ما نیز ابلاغ کردیم، فیلم هر جای دیگری که نمایش دارد؛ باید نمایش آن متوقف شده و فیلم از سینماها جمع‌آوری شود. آن اطلاعیه و سپس سخنان ایل بیگی این باور را ایجاد می‌کرد که «50 کیلو آلبالو» به سبب مخالفت‌های مضمونی که برخی از علما و مراجع قم و کارشناسان سینمایی با آن داشته‌اند به چنین سرنوشتی دچار شده است. اطلاعیه‌ای که اعلام عمومی نشد ولی پیامک شد بخش دیگر قضیه حاکی از آن بود که روابط عمومی سازمان سینمایی صدور هر گونه اطلاعیه درباره توقف اکران «50 کیلو آلبالو» را تکذیب کرد. آقای جلیل اکبری صحت، مدیر روابط عمومی سازمان سینمایی در گفت‌وگو با «صبح نو» با بیان اینکه هیچ اطلاعیه‌ای از سازمان سینمایی در این باره صادر نشده، گفت که همه این ماجراها محصول یک خبرسازی رسانه‌ای است. از سوی دیگر مراجعه به سامانه اینترنتی فروش بلیت هم حکایت از آن داشت که فروش بلیت برای فیلمی که وزیر ارشاد از آن تبری جسته بود، همچنان و بی‌کمترین مشکلی ادامه دارد؛ به بیان بهتر ماجرای اطلاعیه نخست کاملاً ساختگی بوده است. در ادامه یکی از رسانه‌ها تصویری از پیامکی منتشر کرده که وزارت ارشاد به طور غیررسمی از سینماداران خواسته بود از ادامه اکران این فیلم خودداری کنند. تسامح سازمان سینمایی از کجا نشأت گرفته است؟ چرا دردسرهای اکران یک فیلم مشکل‌دار باید چنین روند متناقضی را رقم بزند. مگر نه اینکه وزیر ارشاد به‌صراحت مخالفت خود را با محتوای این فیلم اعلام کرده بود، پس چرا سازمان سینمایی در برخورد با این فیلم تسامح به خرج می‌دهد و به‌راحتی تکلیف این فیلم را روشن نمی‌کند؟وقتی شخص وزیر در برابر یکی از مراجع محتوای این فیلم را مشکل‌دار معرفی و آن را دون شأن جامعه اخلاقگرای ایران می‌داند، اصرار بر ادامه اکران به چه معناست؟ نکته قابل توجه دیگر در این میان آنکه سازمان سینمایی باید هر چه زودتر موضع خود را نسبت به عرضه نسخه خانگی فیلم مشخص کند. با اتفاقات پیش آمده برای این فیلم و اعتراضات متعدد رسانه‌ها و همچنین اعتراف وزیر ارشاد مبنی بر آنکه مجموعه تحت مسوولیت وی در قضیه صدور مجوزی برای این فیلم، کوتاهی کرده است آیا با اتمام اکران فیلم، عرضه نسخه فعلی آن به شبکه خانگی اقدامی درست و منطقی به شمار می‌رود؟! مگر نه این است که شبکه خانگی از نظر تعداد مخاطب، بسیار گسترده‌تر و وسیع‌تر از اکران بر پرده سینماست؟ تکلیف نسخه نمایش خانگی فیلم را مشخص کنید شبکه خانگی در سال‌های اخیر و در صدور مجوز ساخت و نمایش برای محصولات، دچار نوعی ساده‌انگاری شده به‌طوری که بسیاری از کارگردانانی که نتوانسته‌اند پروانه نمایش سینمایی برای اثر خود بگیرند، متوسل به شبکه خانگی شده و با دریافت پروانه نمایش خانگی اسباب عرضه محصول خود را فراهم آورده‌اند. شبکه خانگی به دلایل گوناگون که شاید اصلی‌ترین آن توانایی رقابت با سینما باشد، نوعی سهل‌گیری را در شوراهای پروانه نمایش و ساخت خود، به نمایش گذاشته و این سهل‌گیری اما حالا و در برخورد با اثری مانند «...آلبالو» به‌شدت نگران‌کننده به نظر می‌رسد. رییس سازمان سینمایی تاکنون درباره مخالفت وزیر ارشاد با محتوای این فیلم سخن حمایت‌کننده‌ای نزده است ولی درباره عرضه اثر به شبکه خانگی نیاز است که هر چه زودتر تکلیف دستگاه سیاست‌گذاری سینمایی کشور در این باره مشخص شود. اگر اکران این فیلم سینمایی روی پرده سینماها اقدامی اشتباه محسوب می‌شود، با این احتساب صدور مجوز و روانه کردن نسخه نمایش خانگی آن نیز اقدامی نادرست و اشتباه است. سؤال دیگری که محل تأمل است آنکه اگر این فیلم قرار است راهی شبکه نمایش خانگی شود، شایعات و حرف‌وحدیث‌های اخیر درباره پایین کشیدن آن از پرده سینماها به نفع آن خواهد بود یا نه؟