وقتی پشت‌بام استودیو «ماه نشان» می‌شود +تصاویر
«ماه نشان» به کارگردانی پیام ابراهیم پور از شبکه افق روی آنتن می رود و مهمانانش افرادی هستند که خدمات اجتماعی ارایه می کنند.
خبرگزاری مهر: ممکن است در وهله اول فکر کنید یک برنامه که هنرمندانش ستاره نیستند، موضوعش خدمات اجتماعی است و حتی دو مجری آن یکی بیژن نوباوه نماینده مجلس بوده و یکی که از یک چشم جانباز است چقدر مخاطب دارد اما همین کافیست که بدانید «ماه نشان» روزی چند صد پیامک دارد و اتفاقا همین ویژگی ها که نام بردیم باعث این اقبال از طرف عده ای از مردم شده است و همین مخاطبان حتما علاقمند هستند که بدانند در پشت صحنه چنین برنامه ای چه می گذرد.
باید ساعتی قبل از شروع برنامه در شبکه «افق» باشم، وقتی می رسم که اذان را گفته اند. پیام ابراهیم پور کارگردان و تهیه کننده «ماه نشان» به همراه چند تن از عوامل برنامه در اتاقی در حال برنامه ریزی های نهایی برنامه ای هستند که شب گذشته نهم تیر ماه ساعت ۲۲:۳۰ روی آنتن شبکه «افق» رفت. ابراهیم پور که پیش از این تهیه کننده برنامه «شب های روشن» در شبکه دو بوده، از طرفی مشغول خواندن پیامک های برنامه است و از طرفی با حاج حسین یکتا و باقی تیم برنامه هماهنگی هایی را انجام می دهد. ابراهیم پور رک و صریح است و به همین دلیل است که وقتی از پیامک ها و محتوایشان می پرسم، برگه های پرینت گرفته شده را در مقابلم می گذارد. کاری که معمولا هیچ تهیه کننده و کارگردانی انجام نمی دهد. اینجا پیامک های برنامه را کاملا فیلتر شده تحویل مخاطب نمی دهند. کارگردان از خانم حبیبی مدیرتولید برنامه می خواهد تا پیامک ها را در برگه ای جدا بنویسند تا در بخشی از برنامه برای مخاطبان بخوانند، پیامک هایی که بخشی از آنها به نظر ممیزی می آیند. برگه پیامک ها را ورق می زنم، بعضی خیلی بامزه هستند و بعضی آنقدر دردناک که بلافاصله لبخند روی لب هایت می
خشکد. بیشترین کسانیکه به این برنامه پیامک می زنند، نیازمند هستند و گاه زندگی و نداشته هایشان را در چند کلمه بیان می کنند.
بخش زیادی از پیامک ها هم به حاج حسین یکتا اختصاص دارد، راوی مشهور راهیان نور و بسیاری با گفتن «دمت گرم» و یا «حاجی ما چه کار خیری می توانیم انجام دهیم» و جملاتی از این دست خواسته اند همراهی خود را به او اثبات کنند. «ماه نشان» از خدمات اجتماعی می گوید، از افرادی که آستین ها را بالا زده و برای نیازمندان کار مهمی کرده اند. از یک روحانی که کمپ زده است و از ۶۰۰ معتاد مراقبت می کند، گرفته تا مردی که خانه خود را در اختیار دانشجویان قرار داده است به این برنامه می آیند و همین سوژه ها هستند که باعث می شود مردم نیازهای کوچک و بزرگ خود را با برنامه مطرح کنند و تازه می فهمید پیامک ها چه راه مهمی برای تعامل و شناخت مخاطب هستند.
ساعت ۱۰ است، برای رسیدن به لوکیشن برنامه باید سه طبقه با آسانسور و بعد از آن یک طبقه با پله بالا رفت تا به پشت بام ساختمان برسید. جایی که دکور «ماه نشان» با یک باغچه پشت بامی طراحی شده است و یک آلاچیق در وسط آن قرار دارد. گروه فنی در حال آماده سازی های نهایی هستند، بعضی از ظهر آمده اند و بعضی از عصر. سمت چپ پشت بام برج میلاد است و سمت راست چراغانی خانه ها. پروژکتورها را که روشن می کنند از ۲ پروژکتور که بالاتر از این بام قرار دارد ۲ نور مستقیم و طولانی می افتد روی ۲ پرچم که روی ساختمان هایی در مقابل و سمت چپ بام قرار دارد. ساختمان هایی که فاصله شان زیاد است اما پرچم ها با چشم هم دیدنی هستند و با نور پروژکتورها افراشته می شوند. یکیشان سبز می شود و یکی سیاه. امیر پورضرغام کارگردان تلویزیونی برنامه است که برای هماهنگی های نهایی روی پشت بام می آید و بعد از آن برنامه را از اتاق فرمان دنبال می کند.
برنامه با ۶ دوربین ضبط می شود که شاید به دلیل دایره ای بودن آلاچیق است و البته یک دوربین هم روی کِرین سوار است. ابراهیم پور تهیه کننده بسیاری از تاک شوها و برنامه های ترکیبی تلویزیون از جمله «ماه عسل» بوده است و می خواهد هر برنامه اش با آن یکی متفاوت باشد، حتی در جزییات کوچکی مثل ورود به برنامه. به عوامل توضیح می دهد که قرار است راه برود و به برنامه وارد شود. حالا شروع برنامه به ثانیه می رسد، ۴۰ ثانیه، یک نفر علامت سکوت می دهد، ۳۰ ثانیه، یک نفر می گوید اضافی ها بیرون بروند، ۱۰ ثانیه، حاج حسین و مهمانان داخل آلاچیق نشسته اند و با علامت شروع، ابراهیم پور از گوشه ای از پشت بام راه می رود، سرش داخل گوشی اش است و می خواهد بداند چندمین برنامه است. می پرسد و عوامل از پشت صحنه شب های قدر را کم کرده و به او ۲۱ را اعلام می کنند. او امشب (نهم تیرماه) را به عنوان بیست و یکمین برنامه اعلام می کند و این طرف پشت صحنه هنوز بحث بر سر بیستم و بیست و یکم است. با پلاتوی کوتاهی از ابراهیم پور برنامه شروع می شود و بعد از آن برنامه روی تیتراژ می رود. بعد از تیتراژ این بار حاج حسین یکتا در برابر دوربین قرار می گیرد و بعد
از سلام به ائمه اطهار (ع) به دانشجویان خارج از کشور هم سلامی می دهد. دو مهمان برنامه هر دو اهل جبهه و جنگ و از شهر قزوین هستند و حتی یکی از آنها درحالیکه با هر دو پا راه می رود، مشخص می شود که یک پایش روی مین رفته و قطع شده است. توضیح می دهند که چگونه بعد از جنگ یک صندوق قرض الحسنه زده اند. صندوقی که با مبالغ به دست آمده از آن توانسته اند یک زائرسرا برای مردم نیازمند قزوین در مشهد راه بیندازند و حتی با جمع کردن کمک های مردمی وام می دهد. محور اصلی این قسمت به کارکرد این صندوق و عملکرد دو مهمان برنامه می پردازد. یک ویژگی متمایز «ماه نشان» این است که زمان در آن شناور است و قرار نیست برنامه راس دقیقه تصویب شده به اتمام برسد. اگر گپ و گفتگوها به نقطه ای برسد که پایان برنامه باشد هماهنگی ها با پخش انجام می گیرد تا برنامه زودتر پایان یابد. میانگین مدت زمانی برنامه ۷۰ دقیقه است و تاکنون بیشترین زمان پخش ۷۸ و کمترین زمان ۶۰ دقیقه بوده است. این قسمت از برنامه را هم با ۶۰ دقیقه به پایان می رسانند. بخش پایانی این برنامه به خواندن همان پیامک ها اختصاص دارد. یکی از پیام ها از شخصی است که درخواست وام ۱۰۰ تا ۲۰۰ میلیونی
با تنفس یک تا دو ساله داشته است. ابراهیم پور پیامک را می خواند و حاج حسین به درخواست ها جواب می دهد که چقدر امکانپذیر است و اینکه تیمی بعضی از این موارد را بررسی می کند تا میزان نیازمندی افراد را بدست آورند و البته در پایان می گوید که بعضی از پیامک ها هم جنبه مزاح دارند. ابراهیم پور یک پیامک انتقادی هم می خواند که برنامه و اتفاقات و صحبت های آن را قصه خوانده است و یکتا بیان می کند که اتفاقا هیچ برنامه تلویزیونی نبوده است که در آن به این شکل سخن گفته شود و موارد دیگری را هم توضیح می دهد. ۲ دقیقه تا پایان برنامه باقی مانده است در تصاویری گریم و پشت صحنه نمایش داده می شود و مهمانان همراه با تیم برنامه عکس یادگاری می گیرند.
دیدگاه تان را بنویسید