چالش اسراییل در فضای سیاسی آمریکا

دیپلماسی ایرانی: "رابطه اسراییل و دولت آینده ایالات متحده چگونه خواهد بود؟"، "چرا این روزها صدای منتقدان اسراییل در فضای سیاسی ایالات متحده بلندتر از همیشه است؟"، "آیا رییس جمهوری آینده آمریکا مذاکرات خاورمیانه را به سرانجام خواهند رساند؟" این ها پرسش هایی است که بنیاد صلح برای خاورمیانه، یک سازمان غیرانتفاعی و منتقد اسراییل از داو وکسمن، کارشناس علوم سیاسی دانشگاه آکسفورد، پرسیده است. وکسمن با اشاره به افزایش اختلافات بر سر اسراییل در فضای سیاسی آمریکا می گوید که رهبران ایالات متحده چاره ای جز روبه رو شدن با ماهیت اشغالگرانه اسراییل ندارند. بخش هایی از این مصاحبه را می خوانیم: شما در آخرین کتاب خود از اختلاف رو به افزایش جامعه یهودی امریکا بر سر اسراییل صحبت کرده اید. در انتخابات ریاست جمهوری فعلی بارها مساله اسراییل مطرح شده است. دونالد ترامپ در سخنرانی خود در آیپک در این باره صحبت کرده، برنی سندرز در سخنرانی خود در بروکلین حمایت خود را از حقوق فلسطینی ها اعلام کرده است. دموکرات ها از به کار بردن واژه اشغالگر برای اسراییل خودداری می کنند اما جمهوری خواهان صراحتا اعلام کرده اند که اسراییل یک قدرت اشغالگر نیست. تمام این تحولات را با درنظر گرفتن اختلاف رو به افزایشی که شما معتقدید در جامعه یهودیان آمریکایی بر سر اسراییل وجود دارد، چطور می بینید؟ داو وکسمن: گرچه موضوع اسراییل اغلب در رقابت های انتخابات ریاست جمهوری بسیار مورد توجه قرار دارد (برخلاف بیشتر مسائل سیاست خارجی که توجه اندکی به آنها می شود) اما آن چه این رقابت های انتخاباتی را غیرمعمول کرده اختلافاتی است که طرفین در مباحث و گفتمان خود درباره اسراییل دارند. برخلاف انتخابات های گذشته که کاندیداها بر تحکیم روابط ایالات متحده ـ اسراییل اصرار داشتند و تلاش می کردند که نشان دهند چه کسی بیشتر حامی اسراییل است، در این انتخابات اظهارنظرهای متفاوتی را درباره اسراییل و درگیری اش با فلسطینی ها می شنویم، از جمله انتقادهایی که در مناظره های مقدماتی (درون حزبی) در برابر دوربین های تلویزیون از اسراییل شد. (سندرز در یک مناظره با کلینتون حملات اسراییل به غزه در واکنش به حملات راکتی فلسطینی ها را پاسخی نامتناسب خواند.) اختلافات سیاسی درباره اسراییل و مناقشه فلسطین و اسراییل ـ هم در داخل احزاب دموکرات و جمهوری خواه و هم بین دو حزب ـ کاملا مشهود بوده و نشان می دهد که اسراییل در حال تبدیل شدن به موضوعی تفرقه برانگیز در فضای سیاسی ایالات متحده است. گرچه هنوز یک حمایت قدرتمند از اسراییل وجود دارد، اما مخالفت های رو به افزایشی با سیاست های اسراییل در فضای سیاسی آمریکا وجود دارد، به ویژه درباره ادامه شهرک سازی ها در کرانه باختری، رفتار اسراییلی ها با فلسطینی ها، و چگونگی حل و فصل مناقشه اسراییل ـ فلسطین. نظرسنجی ها نشان می دهد که دموکرات ها، به ویژه لیبرال دموکرات ها، بیش از همیشه منتقد اسراییل هستند و با فلسطینی ها همدردی می کنند. در حالی که اکثریت جمهوری خواهان قویا از اسراییل حمایت می کنند. در فضای سیاسی امروز ایالات متحده انتقادها از اسراییل در حال تبدیل شدن به یک جریان است و اختلافات بر سر این موضوع عمیق تر می شود. با این حال هیچ یک از این موارد تاثیری بر رای یهودیان آمریکایی در انتخابات نوامبر نخواهد داشت و اکثریت قاطع آنان به هیلاری کلینتون رای خواهند داد. چرا که سخنان دونالد ترامپ درباره مهاجران و اقلیت ها از نظر یهودیان آمریکایی عمیقا توهین آمیز و غیرقابل قبول بوده است. در مجموع این که موضع گیری احزاب سیاسی در آمریکا نسبت به اسراییل هیچ تاثیری بر روی رای یهودیان آمریکایی ندارد. بر اساس نظرسنجی های انجام شده انتظار می رود که تنها یهودیان ارتدوکس (حدود 10 درصد از یهودیان آمریکایی) که به لحاظ سیاسی بسیار محافظه کار هستند به ترامپ رای دهند. در سال های اخیر بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسراییل، آشکارا درباره روابط خود با حزب جمهوری خواه صحبت کرده است. اما در انتخابات 2016 حداقل تا حالا حمایت خود را از جمهوری خواهان در انتخابات اعلام نکرده است. این مساله را چطور می بینید؟ داو وکسمن: نتانیاهو در انتخابات 2012 با حمایت صریح از میت رامنی این سوءظن را ایجاد کرد که میان او و حزب جمهوری خواه اتحادی وجود دارد، به ویژه این که هر دو مورد حمایت شلدون ادلسون، کازینو دار میلیاردر بودند. سخنرانی جنجالی نتانیاهو در کنگره مارس 2015 که به دعوت جان بوئنر، رییس جمهوری خواه مجلس نمایندگان این سوءظن ها را تایید کرد. نتانیاهو به این دلیل از جمهوری خواهان حمایت می کرد که شاید باور داشت نمی تواند بر روی حمایت دموکرات ها از ادامه اشغال کرانه باختری حساب کند. اما آمدن ترامپ پیمان نتانیاهو و جمهوری خواهان را به خطر انداخته است. گرچه ترامپ خیلی زود از اظهارنظر خود درباره بی طرف ماندن در توافق صلح اسراییل ـ فلسطین عقب نشینی و اعلام کرد که از اسراییل حمایت می کند، اما انتخاب او قطعا یک تهدید برای اسراییل است. حس ملی گرایانه و انزواطلبانه ترامپ در سیاست خارجی برای تمامی متحدان ایالات متحده یک تهدید است، حتی برای اسراییل. همچنین بی مبالاتی، بی تجربگی و جهل او نسبت به امور خارجی نتانیاهو را که به لحاظ سیاسی محافظه کار بوده و همیشه به دنبال حفظ وضع موجود است، عمیقا نگران می کند. از طرف دیگر، هیلاری کلینتون کسی است که نتانیاهو او را به خوبی می شناسد و قطعا با او خیلی راحت تر از باراک اوباما کنار خواهد آمد. هر چقدر که ریاست جمهوری اوباما باعث تقویت اتحاد لیکود ـ جمهوری خواه شد، ریاست جمهوری کلینتون این ائتلاف را تضعیف خواهد کرد، مخصوصا اگر جمهوری خواهان انتخابات کنگره را به دموکرات ها واگذار کنند. با این حال من اعتقاد دارم که با ادامه سیاست های اشغالگرانه اسراییل و انکار حقوق میلیون ها فلسطینی، روابط تل آویو و دموکرات ها بیش از پیش دچار اصطکاک خواهد شد. اساس تفکر حاکم بر حزب دموکرات مخالفت با اشغالگری است، حتی اگر حزب دموکرات آشکارا این مساله را اعلام نکند. اما ادامه اشغالگری اسراییل نادیده گرفتن این مساله را برای حزب دموکرات دشوارتر خواهد کرد. دولت اوباما اگر هیچ کاری هم در زمینه صلح خاورمیانه انجام نداده باشد حداقل روی خوشی به گروه های حامی صلح از جمله بنیاد صلح خاورمیانه نشان داده است، گروه هایی که منتقد سیاست های اسراییل هستند. اوباما همچنین اعلام کرده که قویا از امنیت اسراییل حمایت می کند. بسیاری نگران این هستند که دولت آینده امریکا رویکرد انتقادی کمتری نسبت به سیاست های اسراییل داشته باشد یا تعهدش نسبت به حقوق فلسطینی ها کمتر باشد. فضای پس از اوباما را برای گروه هایی فشاری که به دنبال صلح و پایان اشغالگری کرانه باختری و نوار غزه هستند را چطور می بینید؟ داو وکسمن: اگر هیلاری کلینتون به عنوان رییس جمهوری انتخاب شود رسیدن به صلح جامع میان اسراییل و فلسطین را به عنوان اولویت سیاست خارجی خود انتخاب نخواهد کرد، آن طور که باراک اوباما در دور نخست ریاست جمهوری خود انجام داد، چرا که احتمال رسیدن به چنین صلحی خیلی ناچیز است و کلینتون احتمالا چالش های مهمتری در سیاست خارجی دارد که باید به آنها رسیدگی کند. همچنین کلینتون احتمالا اصرار نخواهد کرد که اسراییل شهرک سازی را متوقف کند. در عوض او تلاش خواهد کرد که از درگیری و تنش با نتانیاهو خودداری کند. اما کلینتون نیز مانند هر رییس جمهوری پیش از خود، قطعا متوجه خواهد شد که مناقشه فلسطین ـ اسراییل نمی تواند برای مدت طولانی کنار گذاشته شود. دیر یا زود، اغلب زمانی که تنش ها بالا می گیرد، این مساله روسای جمهوری آمریکا را مجبور می کند که به آن توجه کنند. به همین دلیل فکر می کنم که هیلاری کلینتون، یا وزیر خارجه اش، سرانجام تلاش خواهند کرد که گفت وگوهای صلح را از سر بگیرند. زمانی که این اتفاق بیفتد رییس جمهوری آمریکا به سوی گروه های حامی صلح خواهد آمد تا از دولتش در این تلاش ها حمایت کنند.