سرویس اجتماعی فردا: کارآفرینان قدرت ریسک بالایی دارند و با تفکر خلاق خود یک ایده را به پدیده اقتصادی تبدیل می‌کنند. در واقع استفاده از فرصت‌ها با پشتکار باعث می‌شود تا کارآفرینی به تولید ثروت ختم شود.
با نگاهی به گذشته کارآفرینان مشخص می‌شود که برخی از آنها با سرمایه اندک شغلی را ایجاد می‌کنند و برخی دیگر با سرمایه کلان و مدیریت قوی، باعث ایجاد شغل می‌شوند و در کنار آن سرمایه‌شان چندین برابر می شود.
بزرگمهر دادگر مدير عامل شركت فرآورده هاي لبني دوشه آمل( هراز) است. او در سال 1341 در آمل به دنیا آمده، و 6 دوره قهرمان کشتی فرنگی در مازندران شده است.
دادگر به عنوان کارآفرین برتر سال 1389- 1391 انتخاب شده. به همین منظور سایت «فردا» با او به گفتگو نشسته است:
فردا: چطور و از کجا فعالیت تان آغاز شد؟ لطفا به طور کامل از گذشته خود و پیش از آنکه شروع به فعالیت در این زمینه کنید بگویید.
در دو مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در رشته مهندسی صنایع غذایی از دانشگاه شهید بهشتی فارغ التحصیل شدم. سال 67 - 68 کارم را در مجموعه کاله شروع کرده و سال 83 و بعد از حدود 16 سال فعالیت در مجموعه کاله ( گوشتی و لبنی) در مسئولیت مدیرکارخانه به این نتیجه رسیدم که زمان آن رسیده که کسب و کار خود را راه اندازی کرده و با چارچوب، اصول و باورهای مدیریتی خود واحدی تولید تاسیس کنم.
سال 86 کارخانه فراورده های لبنی دوشه آمل با نام تجاری هراز شروع به کار کرد. پیش از آن بین سال های 83 تا 86 علاوه بر ساخت و آماده سازی کارخانه دوشه، مدیر عامل مجموعه تولیدی فراورده های غذایی در شیراز نیز بودم.
در سال 86 در اوج چالش ها و بحران های اقتصادی، دوشه فعالیت خود را آغاز کرد. جدا از مشکلات تامین سرمایه، فضای کسب و کار هم به شدت دچار رکود و کسادی بود. در آن اوقات توصیه های زیادی جهت توقف فعالیتمان می شد اما مصمم بودم که هرچه زودتر کسب و کار خود را راه اندازی کرده و شروع به فعالیت کنم. دوشه تحت برند هراز فعالیت خود را با 30 نفر پرسنل و ظرفیت تولید روزانه 5 تن محصول آغاز کرد؛ به دلیل تکنولوژی مناسب خط تولید و نیروهای متخصص محصولاتی با کیفیت بسیار بالا تولید می کردیم. از همان آغاز دوران فعالیت دوشه و تا به امروز اعتقاد راسخ مجموعه بر کیفیت بالای محصولات و سهم داشتن در سلامتی مصرف کنندگان بوده است. پس از مدتی از آغاز فعالیت، ظرفیت تولید کارخانه به بیش از 120 تن در روز رسید. با این سرعت رشد در ظرفیت تولید محصول و با افزایش درآمد، سازمان کسب و کار خود را توسعه داد.
در آن سال ها برای نخستین بار در ایران تولید صنعتی ماست های طعم دار را آغاز کردیم. همین شدکه توانستیم تولید و پرسنل را حفظ کنیم؛ این محصولی بود که هم سنت و فرهنگ ایرانی را داشت و هم ویتامین و مواد مورد نیاز بدن را تامین می کرد.
تولید برخی از ماست های ما حتی برای نخستین بار در جهان متعلق به برند هراز است. محصولات طعم دار به شدت مورد استقبال مصرف کنندگان و مشتریانمان قرار گرفت.
فردا: چند نفر در مجموعه و کارخانه شما مشغول به فعالیت هستند؟ چه تعدادی از کارمندان شما بومی شهر هستند؟
در حال حاضر بیش از 1200 نفر مستقیما با مجموعه همکاری می کنند اما امسال این تعداد با افتتاح سایر کارخانه های مجموعه به بیش از این مقدار خواهد رسید. ما نگاهمان در بحث جذب نیروی بومی به معنای جذب نیروی هم استانی بوده که حدود 60 درصد از همکاران در کسب و کار هایمان بومی استان هستند و بیش از 700 نفر را شامل می شود.
باید بگویم که ما در این سال ها به تدریج فعالیت هایمان را توسعه داده و محصولاتمان را افزایش دادیم. امروز به جایی رسیده ایم که روزانه 300 تن تولید داشته و بیش از دوازده کارخانه تولیدی در نقاط مختلف کشور با نظارت کامل، محصولاتمان را تولید می کنند. با بیش از پنج سایت فروش در سراسر کشور علاوه بر استان های مختلف محصولاتمان را به کشورهای عراق، آذربایجان، ترکمنستان صادر می کنیم و بارها به عنوان صادر کننده برتر مورد تقدیر قرار گرفتیم.
امروز در این مجموعه هزار و دویست نفر به صورت مستقیم و دو هزار نفر به صورت غیر مستقیم مشغول به کار هستند. در این مدت مجموعه کسب و کار خود را گسترش داد. علاوه بر دوشه، لارین لبن پارس به عنوان تولید کننده پنیر، دوشه پلاست به عنوان تولید کننده پت و ظروف پلاستیکی جهت تامین مواد اولیه زنجیره تولیدمان و لبن زاگو به عنوان یکی از بزرگترین مجموعه های تولید نوشیدنی و سایر محصولات غذایی در کشور افتتاح شد.
یکی از اهدافی که در سال جاری پیگیری کردیم این بود که به قطب تولید پنیر در کشور تبدیل شویم که با توسعه کارخانه تولیدی لارین لبن پارس که سابقاً با هکلند به عنوان یکی از بزرگترین تولید کنندگان پنیر اروپا شراکت تجاری داشت، به این هدف خواهیم رسید. همچنین با افتتاح کارخانه تولیدی لبن زاگو در پاییز امسال ظرفیت تولید روزانمان به بیش از 800 تن خواهد رسید. فردا: به نظر شما چطور می توان ایجاد اشتغال کرد؟ برای مقابله با افزایش آمار بیکاری چه باید کرد؟
بگذارید پیش از پاسخ به پرسش شما حکایتی را تعریف کنم. روزی میلتون فریدمن به بازدید پروژه ی ساخت کانالی در چین رفته بود. او از اینکه دیده بود در این پروژه از بولدوزر و ماشین آلات خاکبرداری استفاده نمی گردد و در عوض کارگران با بیل مشغول به حفاری و خاک برداری هستند سخت متعجب شد. از مدیر آن پروژه دلیلش را پرسید. او چنین پاسخ داد به دلیل ایجاد اشتغال بیشتر از ماشین آلات استفاده نمی شود. فریدمن هم جواب داد به نظر می رسد پروژه اصلی ایجاد اشتغال است نه حفر کانال پس بهتر است به هر نفر به جای بیل یک قاشق دهید!
همانطور که ملاحظه می کنید ایجاد اشتغال با ایجاد ثروت تفاوت دارد. در اقتصادی که دولت در تار و پود آن پیچیده اولی آسان و دیگری کمی ممتنع است. ایجاد ثروت فقط در ایجاد شغل جدید نیست بلکه پیشرفت فن آوری گاهی سبب از بین رفتن برخی از مشاغل غیر ضروری خواهد شد. در اقتصادهای دولتی ایجاد شغل مشی سیاسی داشته و از آن بهره برداری سیاسی می شود و در واقع پروژه ای موقتی است. در صورتی که به دست آوردن ثروت فقط توسط کارآفرینان در اقتصاد و بازاری آزاد شکل می گیرد. و پس از خلق ثروت بیکاری های موقتی که در آغاز ایجاد شده به تدریج کمتر و با توسعه کسب و کار به همان دلیل اولی نهایتاً بیکاری حذف می شود.
به سبب همین ساختار اقتصاد دولتی به عنوان دلیل مرجع و عدم سرمایه گذاری کلان بخش خصوصی و حتی سرمایه گذاری های خارجی در تولید، وابستگی اقتصاد به نفت و عدم افزایش و غیر صعودی بودن قیمت آن در چند سال اخیر، متاسفانه عدم اقبال عمومی به تولیدات داخل و دشواری های پیش روی فرایند مرتبط با فعالیت های مالی موانع پیش روی ایجاد اشتغال در کشور هستند.
در اقتصاد آزاد و رقابتی ای که قانون در آن حکومت می کند رشد سرمایه گذاری حدود 400 درصد است درحالیکه در اقتصادی دولتی بدون حضور بخش خصوصی خیلی سخت می توان بازگشت به همان مقدار سرمایه اولیه را پیش بینی کرد.
در 10 سال اخیر علی رغم افزایش 10 میلیون نفری جمعیت کشور، میانگین اشتغال سالانه در 10 استان صفر و در 13 استان منفی بوده. اگر تصمیم جدی بر رفع اشتغال و افزایش ثروت عمومی داشته باشیم به رشد حداقل 8 تا 10 درصد در دو دهه به صورت مستمر نیازمندیم که این امر بدون سرمایه گذاری بخش خصوصی و با حضور دائم دولت در همه ابعاد اقتصادی امکان پذیر نیست.
همچنین در حال حاضر شرایط محیط کسب و کار نیز به شدت نیازمند اصلاح و قانون گذاری های مجدد است. اگر کار آفرینی تصمیم بگیرد در بخشی سرمایه گذاری کند ناگهان با کوهی از مطالبات و دشواری هایی گاه شگفت انگیز روبرو می شود. طولانی بودن مراحل راه اندازی، اخذ مجوز، و ثبت اموال و املاک و هزینه های آن فقط بخش کوچک مسائلیست که کار آفرین در ابتدای امر با آن مواجه خواهد شد. بخش دیگر مشکلات تامین اعتبار است. در اقتصادهای دولتی دشواری تامین مالی طرح ها و توسعه نیافتگی بازارهای مالی و بورس و مانند اینها را به تغییر رویکرد و سیاست های مالی با تغییر هر دولتی اضافه کنید تا دشواری های پیش روی سرمایه گذاران و کارآفرینان را بهتر درک کنید.
در واقع عوامل فوق دلایل اصلی و بنیادی بر عدم ایجاد اشتغال مستمر اقتصادکشور است. ایجاد اشتغال پیرو و دنباله رو رشد اقتصادی کشور و بهبود آن است. اصرار بر سهم بالای فروش نفت در ایجاد رشد اقتصادی و نوسانات منفی نرخ فروش آن در این چند سال، پیش بینی رشد اقتصادی متکی بر فروش نفت را کمی سخت کرده است. در کشور در حوزه خدمات با مازاد عرضه مواجهیم، در حوزه کشاورزی به دلیل خشکسالی های پی در پی، عدم حضور مستقیم محصولات کشاورزی در بازار مصرف و حضور واسطه های فروش و ارزش افزوده پایین در فعالیت های مرتبط خیلی نمی توان انتظار حمل بار مسئولیت رشد اقتصادی را از این حوزه داشت. از سوی دیگر هم باید به بخش صنعت اشاره کرد که با سرمایه گذاری در این بخش می توان به رشد مورد انتظار دست یافت.
دیدگاه تان را بنویسید