دهمین نشانه از نسل نبوت

کد خبر: 568356

بنابر قولی مشهور امروز- پانزدهم ذیحجه الحرام - مصادف با خجسته میلاد دهمین خورشید امامت، امام هادی(ع) است.

روزنامه ایران: بنابر قولی مشهور امروز- پانزدهم ذیحجه الحرام - مصادف با خجسته میلاد دهمین خورشید امامت، امام هادی(ع) است.
در تعیین روز ولادت آن حضرت پنج روایت دیگر ذکر شده است، همچنان که در سال ولادت حضرتش نیز میان 212 و214(ه.ق) اختلاف نظر وجود دارد. دلیل نقل روایت‌های مختلف در سال و روز تولد امام هادی(ع) پوشیده بودن خبر آن حتی از برخی یاران و نزدیکان خاندان رسالت است. زیرا دستگاه حاکمه با اطلاع از نزدیک بودن میلاد مصلح جهانی، مهدی موعود(عج) در صدد بود تا از طریق جاسوسان خود، بلافاصله پس از اطلاع، اولاد ذکور از نسل پیامبر(ص) را در نطفه از بین ببرد. از این رو امام هادی(ع) در روستایی نزدیک مدینه - صریا- و از مادری گمنام - سمانه مغربیه- دور از چشم جاسوسان دستگاه عباسی متولد شد و پدرش- امام جواد(ع)- برای آنکه پیروانش راه را گم نکنند آن حضرت را به «ابن الرضا» ملقب نمود تا نسبتی معنوی میان فرزندش با امام علی بن موسی الرضا(ع) برقرار و خط درخشان امامت از طریق امام هادی(ع) استمرار یابد.
امام هادی(ع) دهمین نشانه هدایت از نسل پیامبر اکرم(ص) است که خداوند به تصریح قرآن کریم آنان را پاکیزه گردانیده است. خاستگاه معنوی امام هادی(ع) همان خاستگاه رسالت و هدایت بوده وآن حضرت یکی از شاخه‌های خاندان رسالت است که خط و روش محمد (ص) را که خداوند به رسم ودیعت در وجود آنان قرار داده است برای جامعه بشری ترسیم کرده و همه مکارم این خاندان را در خود جمع کرده است. آن حضرت در طول زندگی رضای الهی را بر هر چیزی ارجح داشته و در شرایطی پا به عرصه وجود نهاد که غرق در رحمت و عنایت الهی بود. ویژگی بزرگ عصر امام هادی(ع)نزدیکی به زمان غیبت ولی عصر(عج) بود. بنابراین ضروری می‌نمود تا آن حضرت گروه یاران صالح را برای استقبال از این عصر جدید که تا آن زمان سابقه نداشت آماده نماید.

هنگامی که کلمات دانشمندان و بزرگان تاریخ اسلام درباره شخصیت امام هادی(ع) را از نظر می‌گذرانیم تنها یک تصویر در برابر چشمان ما نقش می‌بندد و آن اینکه دوستان و دشمنان، همه آن حضرت را بزرگ داشته و جملگی بر بزرگواری و جلالت قدر آن حضرت(ع) اجماع و اتفاق کرده‌اند. ابن شهر آشوب در همین ارتباط می‌گوید: علی بن محمد - امام هادی (ع) - خوشروترین و راستگوترین مردم و فضل و کرمش در جامعه بی‌بدیل بود. چون سکوت می‌کرد هیبت و وقار از وی می‌بارید و چون زبان به سخن می‌گشود، شکوه و جلالش نمودار می‌شد. وی از خاندان رسالت و امامت و محل استقرار وصایت و جانشینی پیامبر(ص) و شاخه‌ای از درخت تناور رسالت بود و میوه‌ای از درخت تناور نبوت برافراشته و پسندیده بود.

۰

دیدگاه تان را بنویسید

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها

    نیازمندیها

    تازه های سایت

    سایر رسانه ها