تغییرات پرسپولیس ۹۵ با عقبگرد برانکو به یک دهه پیش

سرویس ورزشی فردا: نزدیک به 10 سال پیش بود که به واسطه اختلافات به وجود آمده میان کادرفنی تیم ملی و مسئولان وقت فدراسیون فوتبال، برانکو پس از چند سال حضور روی نیمکت تیم ملی فوتبال ایران، پس از جام جهانی 2006 ایران را به مقصد کشورش ترک کرد اما 2 سال قبل وقتی برانکو به ایران برگشت یک مربی آرام، جاافتاده و با حوصله شده بود که پرسپولیس را در سخت‌ترین شرایط تحویل گرفت، آرام آرام بالا کشید و به مدعی قهرمانی تبدیل کرد. او در مواجهه با مشکلات مختلف تیمش صبور بود و سوالات خبرنگاران را با حوصله جواب می‌داد. همین رفتار کمک کرد برانکو خیلی زود در جامعه فوتبال ایران دوباره محبوب شود.

سه برد، سه تساوی و فقط 4 گل زده و تنها یک گل خورده مواردی است که پرسپولیس را در بالاترین نقطه جدول لیگ برتر فوتبال کشور نشانده و تنها چیزی که صدرنشینی را از سرخ‌های پایتخت‌نشین گرفته، تفاضل گل قدری بهتر تراکتورسازان است. اما اینکه چطور مظهر بازی تهاجمی فصل پیش تبدیل به نماد موفقیت دفاعی در فصل جاری شده مساله‌ای است که هواداران پرسپولیس را در فکر فروبرده و معتقدند برانکو ایوانکوویچ باید به آن پاسخ دهد.

پرسپولیس این بار از مصاف بزرگ و حیثیتی با استقلال برنده بیرون نیامد و با اینکه تک امتیاز این بازی چندان بد نیست و موقعیت تیم را به خطر نمی‌اندازد اما غالب پیشکسوتان و هواداران از نحوه بازی تیم محبوب شان رضایت ندارند و حتی برخی به این نکته اشاره می‌کنند که پرسپولیس در این بازی خوب نبوده است و بازیکنان این تیم در حد خود ظاهر نشده‌اند. در این خصوص و دلایل این بازی ضعیف برخی به تعطیلات لیگ و مسائلی مانند محافظه کاری برانکو اشاره می‌کنند اما باید دید مشکل از کجا نشأت گرفته که پرسپولیس تیم دلخواه دوستدارانش نبود؟

عقبگرد برانکو به یک دهه پیش

رفتار اخیر برانکو تا حدودی یادآور روزهای قبل از جام جهانی ۲۰۰۶ است. مربی کروات آن روزها تحمل انتقادات را نداشت و هر نظر مخالفی را به تندی پاسخ می‌داد. سرانجام تیم ملی با ترکیب مورد علاقه برانکو در آلمان به میدان رفت و نمایش تیم به قدری انتقادآمیز بود که او حتی حاضر نشد برای دفاع از عملکردش به ایران برگردد.

سرمربی پرسپولیس در ماه‌های گذشته روحیه‌ای تهاجمی پیدا کرده و بیشتر درگیری‌های برانکو در هفته‌های گذشته با کی‌روش بوده و او بعد از شهرآورد حمله جدیدی علیه سرمربی تیم ملی داشت. او دلیل گل نزدن طارمی به استقلال را حضور این مهاجم در تمرینات تیم ملی دانست. چنین بهانه‌جویی‌هایی در فوتبال ایران بی‌سابقه نیست، ولی شنیدن آن از زبان برانکو غیرمنتظره است. او در این دو سال رفتار معقول و گفتاری منطقی داشته، ولی حالا در مسیر متفاوتی قدم گذاشته که با منش قبلی‌اش ناسازگار است. او در لیگ پانزدهم یک الگو بود، ولی این روزها روش مربیانی را در پیش گرفته که در مصاحبه‌‌های بعد از بازی با هر دستاویزی می‌خواهند از پذیرش مسوولیت نتیجه شانه خالی کنند.

برانکو افت طارمی را به تمرینات تیم ملی ربط می‌دهد، ولی درباره آمار ضعیف پرسپولیس توضیح نمی‌دهد. این تیم در ۶ بازی فصل جدید فقط ۴ گل زده و سومین خط حمله ضعیف لیگ برتر است. حتی تیم‌هایی مثل سیاه‌جامگان، فولاد و صبای قم گل زده بیشتری از پرسپولیس دارند. آخرین گل پرسپولیس در نیمه اول بازی با صبای قم زده شد و این تیم بعد از آن ۲۳۰ دقیقه موفق به گلزنی نشده است. اگر طارمی به خاطر تمرینات تیم ملی افت کرده، چرا بازیکنان غیرملی‌پوش پرسپولیس موفق به گلزنی نمی‌شوند؟

تساوی در شهرآورد مقابل استقلال بحران‌زده نتیجه بدی برای پرسپولیس بود. تیم برانکو در نیمه اول نمایش خوبی نداشت، در گلزنی ناکام بود و صدر جدول را به تراکتورسازی واگذار کرد. به نظر می‌رسد او با این مصاحبه‌های تند تلاش می‌کند اذهان را منحرف کند و انتقادات را از خودش دور کند. با این رویه جدید انتظار می‌رود هواداران پرسپولیس دوباره علیه کی‌روش موضع بگیرند، ولی این روش در درازمدت جواب نمی‌دهد و اگر مشکلات تهاجمی برطرف نشود، جهت انتقادات به سمت او بر می‌گردد.

افت محسوس پرسپولیس 95

واقعیت این است که بعد از نمایش‌های امیدوار کننده پرسپولیس در نیم فصل دوم لیگ گذشته که باعث هیجان زدگی اهالی فوتبال و هوادارانش شد توقع از تیم برانکو بالا رفته است. پرسپولیس با بانکو در فاز حمله سیال و روان بازی می‌کرد و با تناسب در کار دفاع و حمله امتیازات زیادی جمع کرد به طوری که ثبات دراین تیم و تداوم بازی‌های خوب و نتایج خوب باعث شد این تیم از یک مجموعه بحران زده به تیمی در قد و قواره قهرمانی تبدیل شده و تنها به خاطر تزلزل در امور دفاعی و گل‌های خورده زیاد جام را از کف بدهد.

پرسپولیس امسال و در دو بازی اخیر از این فوتبال جذاب و تماشاگرپسند فاصله گرفته که البته می‌توان افت کیفی سرخ‌ها را با قدرت حریفان و شرایط بازی‌ها توجیه کرد. در این میان اما فرضیه تازه‌ای مطرح شده که به رهبر فنی این تیم برمی‌گردد. برخی معتقدند برانکوی امروز و مردی که به‌عنوان صدرنشین پا به شهرآورد می‌گذارد با مربی‌ که فروردین ماه به مصاف استقلال رفت و ضمن ارائه یکی از جذاب ترین شهرآورد‌های تاریخ برد فوق‌العاده‌ای به دست آورد تفاوت فاحشی دارد.

امسال خط حمله چنان کم‌ بار و بر است که اگر بیرانوند در تبریز برابر تراکتورسازی و در تهران مقابل استقلال نمی‌درخشید و چند سیو محیرالعقول نداشت، قرمزها هر دو مسابقه را واگذار می‌کردند. به واقع بیرانوند که جانشین یک سوشا مکانی ضعیف و بدون تمرکز شده و جلال حسینی و انصاری که به جای بنگر، نورمحمدی و ماریچ مرکز خط دفاعی پرسپولیس را می‌چرخانند، پایه‌گذار صدرنشینی تیمی شده‌اند که اگر همان ساختار دفاعی فصل پیش را داشت با این خط حمله عقیم شده اینک در میانه‌های جدول نیز جایی برای خود نمی‌یافت. اندیشه‌های برانکو هر چه بوده باشد حتی حرکات رو به جلوی هافبک وسط‌های پرسپولیس را نیز کمتر از فصل پیش ساخته و اثری از آن برش‌های زیبا در دو سمت میدان و سانترهای تیز و با ارتفاع کم یا متوسط که زدن ضربه آخر را هم ممکن کند، در بازی قرمزها نیست و اگر هم هست، به اندازه گذشته نیست و تغییرات در بازی این تیم کاملا محسوس است.