آسوشیتدپرس: جایزه صلح نوبل به کری و ظریف می رسد؟

کد خبر: 573427

حدس زدن درباره برنده جایزه صلح نوبل کار بسیار سختی است، چرا که کمیته نروژی نوبل محرمانه عمل می‌کند و هیچ تاییدی درباره برنده احتمالی آن نمی‌دهد، به جز این که نام 376 فرد و گروه را به عنوان نامزدهای دریافت این جایزه معرفی کرده است. هر چند این شرایط سبب نمی‌شود تا دنبال‌کنندگان این جایز بین‌المللی از پیش‌بینی‌های خود دست بردارند.

خبرگزرای ایسنا: خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی با بررسی نامزدهای دریافت جایزه صلح نوبل نوشت: توافق هسته‌ای ایران و گروه 1+5 می‌تواند دلیلی باشد تا وزیران امور خارجه ایران و آمریکا نامزد دریافت این جایزه مهم بین‌المللی شوند.
به گزارش ایسنا به نقل از خبرگزاری آسوشیتدپرس، حدس زدن درباره برنده جایزه صلح نوبل کار بسیار سختی است، چرا که کمیته نروژی نوبل محرمانه عمل می‌کند و هیچ تاییدی درباره برنده احتمالی آن نمی‌دهد، به جز این که نام 376 فرد و گروه را به عنوان نامزدهای دریافت این جایزه معرفی کرده است. هر چند این شرایط سبب نمی‌شود تا دنبال‌کنندگان این جایز بین‌المللی از پیش‌بینی‌های خود دست بردارند.
نامزدهای این جایزه در سال جاری پاپ فرانسیس، تیم دوچرخه سواری زنان افغانستان، ادوارد اسنودن پیمانکار پیشین آژانس امنیت ملی آمریکا، گروه نجات "کلاه سفیدها" در سوریه و نادیا موراد زن ایزدی که توانسته از بردگی جنسی نیروهای داعش بگریزد و اکنون به صدای زنان قربانی داعش تبدیل شده است را شامل می‌شود.
آسوشیتدپرس در ادامه با اشاره به این که پیدا کردن کسی که با روح جایزه صلح نوبل، یعنی تلاش برای صلح سازگار باشد کار دشواری است، گزارش داد: برندگان صلح نوبل در این دسته‌بندی بسیار کم هستند. آخرین باری که کمیته نوبل به فردی با این ویژگی جایزه اهدا کرد در سال 1998 بود که جان هوم و دیوید تریمبل از سران کاتولیک و پروتستان درباره توافق صلح در ایرلند شمالی مذاکره کردند.
اما یکی از راه‌های پیش‌بینی درباره برنده احتمالی جایزه صلح نوبل این است که انتخاب‌های این کمیته در سال‌های قبل مورد توجه قرار گیرد.
البته انتخاب دشمنان قدیمی می‌تواند نوعی ریسک باشد، چرا که در برخی موارد آن‌ها همچنان دشمن باقی می‌مانند و توافقات میان آن‌ها از بین می‌رود، همانند پیمان اسلو میان فلسطینیان و اسراییلی‌ها که بر جایزه صلح نوبل در سال 1994 اثر گذاشت.
به گزارش آسوشیتدپرس، توافق هسته‌ای حاصل شده میان ایران و گروه 1+5 می‌تواند دلیلی باشد تا جان کری، وزیر امورخارجه آمریکا و محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران یا مذاکره‌کنندگان ارشد از هر دو طرف نامزد دریافت این جایزه شوند.
به گزارش ایسنا، جایزه صلح نوبل یکی از پنج جایزه‌ای است که با ابتکار عمل آلفرد نوبل مخترع، صنعتگر و تولیدکننده تسلیحات سوئدی به افرادی اهدا می‌شود که در راستای برقراری صلح در جهان تلاش می‌کنند. دیگر جوایز نوبل عبارتند از شیمی، فیزیک، ادبیات، فیزیولوژی و پزشکی. نوبل که مخترع دینامیت بود، جایزه صلح نوبل را اقدامی برای قدردانی از تلاش‌ها در راستای تفاهم میان ملت‌ها، خلع سلاح و صلح دانسته است. ارزش این جایزه ۸۳۲ هزار یورو است.
جایزه صلح نوبل در گستره بین‌المللی عالی‌ترین جایزه برای صلح و حقوق بشر به شمار می‌رود. درباره برخی از دریافت‌کنندگان این جایزه بحث و مناقشه زیاد بوده است، از جمله باراک اوباما در سال ۲۰۰۹ و اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۲.
اکنون شمارش معکوس برای اعلام برندگان این جایزه آغاز شده است. روز هفتم اکتبر در اسلو برنده امسال جایزه صلح نوبل معرفی خواهد شد. در مجموع برای سال جاری ۳۷۶ شخصیت و نهاد ملی و بین‌المللی در فهرست نامزدان دریافت این جایزه قرار گرفته‌اند که در تاریخ این جایزه بی‌سابقه است. کریستیان برگ هارپویکن، رییس انستیتوی تحقیقات صلح (پریو) در اسلو این امر را نشانه‌ای از افزایش محبوبیت جایزه صلح نوبل دانسته است.
به گزارش شبکه دویچه‌وله، خوان سانتوز، رییس‌جمهور کلمبیا و تیمولئون خیمنز، رهبر نیروهای انقلابی کلمبیا (فارک) که اخیرا با امضای قرارداد صلح به جنگ داخلی ۵۰ ساله در این کشور پایان دادند از شانس بالایی برای دریافت جایزه برخوردارند. خانم سوتلانا گانوشکینا، فعال حقوق بشر و امدادگر پناهجویان نیز از دیگر چهره‌های مطرح برای دریافت جایزه است. گانوشکینا، امسال جایزه صلح نوبل آلترناتیو (جایگزین) را نیز دریافت کرده است.
به گفته هارپویکن، رییس پریو، رییسان هیات‌های مذاکره‌کننده ایران و آمریکا در مذاکرات هسته‌ای ایران و گروه 1+5، محمدجواد ظریف و جان کری را نیز از دیگر شانس‌های دریافت صلح نوبل می‌داند.
این جایزه اولین‌بار در سال 1901 اهدا شد و هر سال در روز ۱۰ دسامبر، روز جهانی حقوق بشر، در مراسمی ویژه در اسلو به برنده یا برندگان آن اعطا می‌شود. جایزه سال ۲۰۱۵ صلح نوبل به "گروه چهارگانه برای گفت‌وگو" تونس تعلق گرفت که از سال ۲۰۱۱ و پس از سقوط حکومت استبدادی بن علی نقشی عمده در تحکیم روندهای دمکراتیک در این کشور داشت.
۰

دیدگاه تان را بنویسید

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها

    نیازمندیها

    تازه های سایت

    سایر رسانه ها