وقتی که مدرک تحصیلی به درد قاب روی دیوار هم نمی‌خورد

روز قرار دورهمی رسید و صدای خنده و تعریف خاطراتمان فضا را پر کرده بود، اما یک وجه مشترک بین بیشتر آنها وجود داشت. «بیکاری»! دخترانی که فارغ التحصیل شده بودند و هر کدام رشته ای را در دانشگاه انتخاب کرده بودند. اما نتوانستند شغل مناسبی برای خودشان پیدا کنند. تقریبا بیشترشان از درس خواندن پشیمان بودند و می گفتند که اگر این وقت را صرف کار دیگری می کردند الان به موقعیت شغلی مناسبی رسیده بودند. شرکت هایی که از کارآموزان بیگاری می کشند

مرجان در ادامه حرف های سپیده می گوید: تا امروز به 4 شرکت خصوصی رفته ام و دوره کارآموزی بدون حقوق را گذراندم. راستش را بخواهید در این مدت از من بیگاری کشیدند و بعد از سه ماه کار کردن در آن شرکت ها، گفتند که توان مالی پرداخت برای نیروی جدید نداریم و از استخدام من صرف نظر کردند. دیگر فهمیدم که این شرکت ها قصد استخدام من و امثال من را ندارند، فقط برای اینکه سه ماه برایشان مجانی کار کنیم به ما قول استخدام در شرکت را می دهند اما این اتفاق هرگز نمی افتد. مدرک تحصیلی دانشگاه فقط برای قاب کردن روی دیوار است فاطمه یکی دیگر از همکلاسی هایمان بود که در آرایشگاه و پیش مادرش کار می کند، او می گوید: من لیسانس شیمی کاربردی گرفتم و بعد از فارغ التحصیل شدن در چندین بیمارستان در قسمت آزمایشگاه رزومه ای نوشتم. اما فايده نداشت. من دو سال دنبال کار گشتم و در نهایت که نتوانستم در جایی مرتبط با رشته ام استخدام شوم در کنار مادرم که آرایشگاه دارد مشغول به کار شدم. درست است که شغل آزاد درآمد خوبی دارد اما احساس می کنم که درس خواندن و مدرک تحصیلی ام هیچ فایده ای برایم نداشته و فقط به درد قاب کردن روی دیوار می خورد. راستش را بخواهید یکی از هم دانشگاهی هایم که با معدل 19/70 فارغ التحصیل شد، اما هنوز هم نتوانسته کاری مرتبط با رشته اش انتخاب کند. نرخ بیکاری فارغ التحصیلان 19درصد شد

این در حالی است که نرخ بیکاری در فارغ التحصیلان مراکز آموزش های عالی کشور 19درصد اعلام شده و به گفته رحمت الله رحمتی، قائم مقام سازمان فنی وحرفه ای کشور، آموزش های صرفا تئوری در دانشگاه ها و مراکز آموزش های عالی باعث شده نرخ بیکاری فارغ التحصیلان افزایش پیدا کند. بیش از 90 درصد اقتصاد کشور در بخش دولتی است

احمد قاسمی، استاد دانشگاه و کارشناس اقتصادی در گفتگو با «فردا» می گوید: نه این دولت و نه دولتهای قبلی در زمینه مدیریت بنگاههای اقتصادی و کسب و کار موفقیت لازم را نداشته اند. مشکل اصلی درک نادرست از مسئله و بعد راهکارهای غلط است. علل بیکاری و رکود اقتصادی در حوزه مالی و کسب و کار را در چند معادله حد شده در سطح جهانی باید دانست. ضعف سازمانهای دولتی بعنوان بزرگترین مانع توسعه اقتصادی تحقق اشتغال ، توسعه مشاغل خرد مدیریت نشده بجای توسعه مشاغل خوشه ای و حمایت ازمشاغل متوسط و بزرگ ، بهره بانکی که باید روزی به صفر تبدیل شود تا پول به عنوان محرک اقتصادی بجای رانت و ترمز اقتصاد نقش ایفا کند و مهمترین نکته مشاغل نو و توجه به بیش از 3 میلیون عنوان مشاغل نو در جهان است که امروزه در کشور فقط 3 هزار شغل تکراری و محدود در ذهن متولیان کارمندپرور حوزه اشتغال کشور وجود دارد.

این کارشناس اقتصادی می افزاید: موضوع کسب و کار و حل آن در کشور راهکار بسیار شفاف و مشخصی دارد و در صورتی که در مسیر درست قرار نگیرد نمی تواند در جهت حل مسئله موثر واقع شود. تکرار خطای وام دادن برای ایجاد شغل به جای وام برای توسعه شغل جز هدر دادن سرمایه ملی و صدمه زدن به رشد و توسعه خلاقانه نیست. ایجاد مشاغل خرد گسترده و مدیریت نشده که بیش از 89 درصد اقتصاد کشور را بخود اختصاص داده راه غلطی است که دولتهای پس از انقلاب فقط تکرار می کنند. سازمانهای ناکارآمد مشکل اقتصاد کشور است که هیچ دولتی پس از انقلاب راهکاری عملی برای آن نداشت. بیش از 90 درصد اقتصاد کشور در بخش دولتی است چطور می توان با آن اشتغال غیر دولتی را توسعه داد. رسیدگی به معضل بیکاری، فقط در زمان انتخابات

دولت یازدهم همچنین از این برنامه های تبلیغاتی مستثنی نبوده و متأسفانه با ضعف عملکرد، کوچک شمردن مسئله، آمارسازی و ارائه عملکردهای غیرواقعی موجب شده تا نرخ بیکاری به مرز بحران برسد. و مشخص نیست چه زمانی معضل بیکاری حل خواهد شد و وعده های این دولت محقق می شود؟