تمدید داماتو و پروژه ایران‌هراسی
بیست سال پیش و در سال ۱۹۹۶ میلادی «آلفونسو داماتو» سناتور ایتالیایی‌الاصل اهل نیویورک به اتفاق سناتور کندی «هردو جمهوریخواه» در زمان ریاست‌جمهوری بیل کلینتون پیش نویس قانونی را که عمده هدفش اعمال تحریم‌هایی شدید علیه ایران و لیبی در حوزه نفت و انرژی بود، پیشنهاد و به تصویب رساندند که به قانون داماتو مشهور شد.
روزنامه آرمان؛سیدمجتبی ساداتی* : بیست سال پیش و در سال ۱۹۹۶ میلادی «آلفونسو داماتو» سناتور ایتالیایی‌الاصل اهل نیویورک به اتفاق سناتور کندی «هردو جمهوریخواه» در زمان ریاست‌جمهوری بیل کلینتون پیش نویس قانونی را که عمده هدفش اعمال تحریم‌هایی شدید علیه ایران و لیبی در حوزه نفت و انرژی بود، پیشنهاد و به تصویب رساندند که به قانون داماتو مشهور شد.
دولت آمریکا پیش از آن نیز تحریم‌هایی علیه ایران وضع نموده بود، اما به‌دلیل یک‌جانبه بودن تحریم‌ها و عدم همراهی اروپا و سایر کشورهای صنعتی، این تحریم‌ها تاثیر مورد نظر آمریکایی‌ها را به‌دنبال نداشت. اما با طرح مساله اتمی ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و رفتن پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل وتکمیل پروژه ایران‌هراسی درجهان که پیامد آن صدور قطعنامه‌های شدید و غلیظ و وضع تحریمهای بی‌سابقه بود، مشکلات زیادی برای کشور ایجاد نمود، هرچند با توافق هسته‌ای موسوم به برجام که نتیجه درایت و تدبیر نظام بوده، فصل جدیدی در روابط ما با جهان گشوده شد و پروژه ایران هراسی مورد نظر آمریکا و متحدان منطقه‌ای آن به بایگانی تاریخ رفت. اکنون کاخ سفید آماده ورود رئیس‌جمهوری است که هیچ شباهتی به روسای جمهوری قبلی ندارد و حتی جمهوریخواهان که هم حزبی‌های او هستند نظر خوشی نسبت به او ندارند.
او یک میلیاردر و شخصیت اقتصادی است، در تبلیغات انتخاباتی نشان داد که با قطب اقتصاد جهان یعنی اروپا میانه خوبی ندارد و به غول اقتصادی چین بدبین است، در باره سوریه گفته است اسد با داعش می‌جنگد وآمریکا نباید به مخالفان اسد کمک کند. او می‌گوید چرا ایرباس بتواند به ایران هواپیما بفروشد ولی بوئینگ نتواند؟ او به پوتین و روسیه نگاه مثبت و مساعد دارد. وزیر خارجه پیشنهادی‌اش نه جان بولتون،نیوت گینگریچ یا رودی جولیانی که همگی نژادپرست و دشمن سرسخت ایران هستند، بلکه «رکس تیلرسون» یک اقتصاددان ومدیر نفتی و دوست نزدیک ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهوری روسیه و به نظر اهل تعامل است. اما به‌نظر می‌رسد اقدام اخیر کنگره و سنای آمریکا در تمدید و تصویب قانون شکست خورده داماتو که دموکراتهای باخته در دو انتخابات اخیر، و اقلیت در هر دو مجلس نیز چاره‌ای جز همراهی نداشتند، ذیل دیدگاه‌های تندروها و نئوکانها تعریف شود که حداقل دو هدف عمده را تعقیب می‌کند. اول آنکه بتواند جامعه ایران را با توجه به پتانسیل موجود، دو قطبی و دچار کشمکش و اختلاف شدید نماید. دوم آنکه مسئولان ایران را عصبی و وادار به عکس العمل‌هایی نماید که بتوانند مجددا پروژه ایران‌هراسی را آغاز نمایند و روز از نو و روزی از نو.
در اخبار و تبلیغات رسمی عنوان می‌شود که چرا اوباما مصوبه سنای آمریکا را که با صددرصد آرا تصویب شده وتو نکرد؟ اما عنوان نمی‌کنند که وتوی رئیس‌جمهور برای قانونی که با بیش از دو سوم آرا نمایندگان و سناتورها تصویب شده طبق قانون خودشان نافذ و منشا اثر نیست و جز سرشکستکی سیاسی دستاورد دیگری برای اوباما نداشت. اما این مصوبه حتی اگر خاصیت اندکی داشته باشد اختیارات گسترده‌ای جهت توقف اجرا به رئیس‌جمهور داده است و با توجه به رفتارها و دیدگاه‌های متفاوت ترامپ پرمحتمل است فرصت‌هایی را برای کشور ما ایجاد کند. لذا به‌نظر می‌رسد این پروژه که از جانب تندروها و نژادپرست‌های آمریکا تهیه و تدارک شده، چه در آمریکا و چه در ایران توفیقی برای اجرا نداشته باشد.
* روزنامه‌نگار
دیدگاه تان را بنویسید