چه كسانی نااميدی را در جامعه تزريق می‌كنند؟
مسئول اميد و شادابی در كشور چه نهادها يا افرادی هستند؟
«متأسفانه عده‌اي هستند كه مي‌خواهند مردم را به هر بهانه‌اي نسبت به آينده نااميد كنند، بدون ترديد ايجاد نااميدي ضربه و آسيب به حركت ملي و مأيوس كردن جامعه از حركت و تعالي است اما متأسفانه عده‌اي همواره نيمه خالي يك ليوان آب را مي‌بينند و نيمه پر آن را هيچ موقع متذكر نمي‌شوند». «انسان نياز به شادابي، لبخند و خوشحالي دارد و تصور نشود كه مردم بدون نشاط، خوشحالي و چهره باز مي‌توانند از مشكلات زندگي فرار كنند. گاهي نشاط و شادماني فكر و ذهن انسان را گشوده و آرامش‌آفرين است، لذا بايد به آن توجه داشت». با اينكه رئيس‌جمهور محترم دقيقاً نفرمودند چه كساني به جامعه نااميدي و بي‌نشاطي تزريق مي‌كنند ولي از آنجايي كه مردم با اميد به باورهاي ديني و آينده پرشكوه، انقلاب اسلامي را به پيروزي رساندند و اينكه در طول دوره‌هاي سختي و ناملايمات همواره پشتيبان نظام بودند از اميد مردم به نظام ناشي مي‌شود. و از طرفي چون اميد در سايه نشاط و شادابي شكل مي‌گيرد، پس قطعاً منظور رئيس محترم قوه مجريه ضد‌انقلاب و دشمنان نظام است كه دائماً سعي در القاي نااميدي و بي‌نشاطي به مردم و مسئولان دارند، چون باور دشمنان بر اين است كه تنها راه شكست ايران اسلامي ايجاد نااميدي و فاصله انداختن بين مردم و مسئولان است. در همين راستاست كه با تحريم‌هاي گوناگون سعي مي‌كنند با در تنگنا قرار دادن مردم، آنها را دلسرد و نااميد كنند. البته يك احتمال ضعيف هم مي‌دهيم كه از نظر رئيس‌جمهور محترم افرادي در داخل كشور كه منتقد عملكرد ايشان هستند، مسئول ايجاد نااميدي و بي‌نشاطي در مردم باشند. براي بررسي اين احتمال ضعيف به سؤال اصلي طرح شده، بر‌مي‌گرديم و براي اينكه بدانيم چه نهاد يا افرادي مسئول اميد و نشاط در جامعه هستند، بايد بدانيم چه عواملي باعث اميدواري، خوشحالي و نشاط مردم مي‌شود. مردمي كه از مشكلات اقتصادي گله‌مند هستند بالطبع خوشحالي و نشاط‌شان هم تحت‌الشعاع قرار مي‌گيرد. لذا تنها با حرف خالي نمي‌شود براي كسي كه بيكار است يا تحت شرايط ركود اقتصادي بيكار شده و سفره‌اش كوچك و شرمنده خانواده‌اش است نشاط ايجاد كرد. از قديم گفته‌اند با حلوا حلوا گفتن دهان شيرين نمي‌شود. پس چون مسئوليت توسعه اقتصادي در كشور با دولت است، پس مسئول مستقيم ايجاد نشاط و اميد در كشور نيز بر عهده رياست جمهوري و تيم همراه وي است. اما با مروري بر رفتار دولت محترم در سه سال و چند ماه اخير در هيچ و مزخرف شمردن دستاوردهاي قبلي و اينكه برخي از دولتمردان ادعا كردند توان رقابتي ما در حد آبگوشت بزباش و قورمه سبزي است، اينكه مسكن مهر مزخرف خوانده شد، اينكه گفته شد امريكا مي‌تواند با يك موشك توان دفاعي ما را نابود كند، اينكه صنعت هسته‌اي را در حد دستگاه آبميوه‌گيري تنزل دادند، اينكه رشد علمي ما كاهش داشته است، اينكه حقوق‌بگير نجومي ذخيره نظام ناميده شد و سفر ميلياردي از بيت‌المال هزينه شد، اينكه اعتبار پاسپورت ايراني به پنج پاسپورت ضعيف دنيا تنزل يافت، اينكه مشكل ريزگردها به عذاب الهي نسبت داده شد و اينكه آب خوردن ما را به برجامي كه نتيجه‌اش تقريباَ هيچ شد، گره زدند و خيلي موارد ديگر، آيا تزريق نااميدي به كشور نبوده است. وقتي چنان رونق اقتصادي كه مردم را بي‌نياز از دريافت يارانه كند، به دست نيامد چگونه نشاط حاصل شود. در سه سال اخير نااميدي كاشته و هيچ درو شد. اكنون كه به زمان انتخابات نزديك مي‌شويم از اميد و سبد اميد حرف زده مي‌شود آن هم از جايگاه مدعي‌العموم نه جايگاه پاسخگو بودن نسبت به وظيفه‌اي كه در قبال اميدواري و نشاط مردم دارند. اما در خصوص اميد مردم به آينده اولاً لازم است به اميد مردم به نظام و دولت تفاوت قائل شويم. مردم به نظام اميدوار هستند و اين اميدواري را در راهپيمايي‌هاي عظيم 22 بهمن و روز قدس و حضور با نشاط در انتخابات و مواقع حساس نشان داده‌اند. ولي اينكه مردم گله‌مند هستند و به فرض به دولت براي ايجاد رونق اميدوار نيستند، دليل نااميدي از نظام نيست. ثانياً در حالي كه كشور درگير مشكلات اقتصادي و ركود است و آمار بيكاري افزايش يافته، رئيس‌جمهور محترم به‌خاطر عمل به وعده‌هايش و اينكه شرمنده مردم نشده، خدا را شكر مي‌كنند. پس تمام ظرفيت كاري دولت در اين حدي بوده كه انجام شده است. لذا اميدواري به رونق با اين دولت چگونه قابل جمع است؟ ثالثاً وقتي دولت رفع تمام مشكلات را در گرو رفع تحريم‌ها و برداشته شدن تحريم‌ها را در گرو مذاكره مي‌دانست پس چگونه از سبد اميدي حرف مي‌زند كه تنها يك گزينه در آن گذاشته بود. پس دولت محترم در حال پخش حلواي سياسي است و انتظار دارد كام مردم با اين حلواهاي سياسي شيرين شود.
دیدگاه تان را بنویسید