فعال بازرگانی یا وارداتچی؟ مسئله این است!
برای نمونه سر تصویب قانونتمرکز وظایف و اختیارات بخش کشاورزی که با اجرای آن افسار واردات کشور در دستان وزیر جهاد کشاورزی قرار می‌گرفت، چه الم شنگه‌ای به پا نکردند که با اجرای این قانون بخش بازرگانی تضعیف میشود و آسمان به زمین می‌رسد و کذا و کذا...
سرویس اقتصادی فردا: هر وقت که منافع واردات به خطر می‌افتد، عده‌ای از بازرگانی نماها که عمدتاً نزدیک به طیف راست_سنتی هستند، پشت تریبون رفته و خطر تضعیف بخش بازرگانی و متعاقباً اقتصاد کشور را اعلام می کنند. برای نمونه سر تصویب قانون_تمرکز وظایف و اختیارات بخش کشاورزی که با اجرای آن افسار واردات کشور در دستان وزیر جهاد کشاورزی قرار می‌گرفت، چه الم شنگه‌ای به پا نکردند که با اجرای این قانون بخش بازرگانی تضعیف میشود و آسمان به زمین می‌رسد و کذا و کذا... اخیراً هم بر سر موضوع تشکیل_وزارت_بازرگانی و کرسی گرفتن بخش بازرگانی _بخوانید واردات_ در هیأت دولت چه قیل و قالی که به راه نینداختند؛ تا جایی که علناً و در برنامه گفتگوی ویژه خبری جناب آل_اسحاق، دولتمردِ سابق و منتقد دولتِ فعلی اعلام عجز می‌کند از این بابت که امکان بکارگیری تجربه #مدیریت_واحد تولید و بازرگانی کشورهای پیشرفته در ایران نیست زیرا مسئولان کشور حاضر به کاهش شئون تصدیگری دولت نمی‌باشند! همچنین جناب حریری، نائب رئیس اتاق بازرگانی ایران و چین در برنامه رادیویی چالش میگوید: در کشوری که جزیره‌ای مدیریت میشود، مدیریت یکپارچه معنا ندارد و هر جزیره حاکم
خودش را میخواهد! کار به جایی می‌رسد که آقایان نه تنها عزمی برای اصلاح اقتصاد واردات_محور [نه تولید محور] کشور ندارند، بلکه اراده‌هایی که به این جهت متشکل شده را با دلایل واهی گمراه می‌کنند. دلیلش هم این است که وارداتچی ها منافعی در حفظ وضع موجود دارند و اگر دست بر قضا نظام اقتصادی کشور اسبش را برای ساماندهی بازرگانی خارجی به نفع تولید داخلی و صادرات منهای خام فروشی زین کند، هزینه بازاریابی و توسعه صادرات، سود تجارتشان را می کاهد، پس مدافعان وضع موجود بیکار نخواهند نشست. اگر نبود ارزِ ماحصل از خام فروشی که عمدتاً توسط شرکتهای دولتی به طور گسترده عرضه میشود، دغدغه ای نبود چون خود به خود #تراز_تجاری کشور بالانس میشد، اما ما را چه میشود که نعمت بزرگ منابع انرژی به جای اقتدار آفرینی ابزار فشار بر تولید داخلی شده است! وقت آن رسیده که واقعیات اقتصاد سیاسی ایران واکاوی شده و برای کارگزاران نظام دقیقاً تبیین گردد که در کشوری دم از #اقتصاد_مقاومتی و دهه_پیشرفت و عدالت زده میشود که بعد از ٣٨ سال، تازه ارزش صادراتش به واردات نزدیک شده در حالیکه همچنان بیش از ٥٠درصد ارزش صادرات، توسط شرکتهای دولتی از محل خام فروشی و
صادرات نفت، میعانات نفتی، گاز طبیعی و پتروشیمی تأمین میشود! در این بین حربه کارآ برای برملا کردن سِحر وارداتچی ها این است که ردای باارزشِ فعال بازرگانی را از ابدان حقیر ایشان خارج کرد، زیرا فعال بازرگانی، دستگیر و در خدمت تولیدکننده داخلی برای بازاررسانی محصولات است، حال اینکه وارداتچی #تمام_قد در خدمت پر کردن کیسه های زر و زور خود و تقویت تولید خارجی است! پس دقت باید کرد تا در ادبیات اقتصادی کشور واژه فعال بازرگانی به پای سوداگری فرصت‌طلبان ذبح نشود. بدلِ بزک کرده ای که امروز در رسانه ها فعال بازرگانی اطلاق میشود، همان #وارداتچی است و اتاق بازرگانی نه نماینده بخش خصوصی که همان #اتاق_واردات و پاتوق وارداتچی هاست. وارداتچیها_به_دنبال_تشکیل_وزارت_بازرگانی بازگشت_به_گذشته تصویری از تراز تجاری ج.ا.ایران در ٣٨ سال اخیر:
دیدگاه تان را بنویسید