روایت شاعرانه «ملک الشعرا» از اشغال ایران
محمدتقی بهار ملقب به ملک‌الشعرا و متخلص به «بهار»، شاعر، ادیب، نویسنده، روزنامه‌نگار، تاریخ‌نگار و سیاستمدار معاصر ایرانی بود که هنگام اشغال ایران در جنگ جهانی اول در شعری به توصیف ایران پرداخت.
خبرگزاری فارس: برخی از هنرمندان هنر را ابزاری برای ابراز احساسات و در خدمت هنر می دانند و برخی دیگر نیز برای آن دغدغه اجتماعی قائل هستند. شاعران مشروطه از جمله هنرمندانی هستند که شعر را در خدمت بیان مشکلات مردم می دانستند و به آن شانی سیاسی و اجتماعی می دادند. ملک الشعرای بهار از این دسته دوم بود. او در میانه اشغال ایران در جنگ جهانی اول و بدبختی هایی که برای کشورمان پدید می آمد، به توصیف ایران می پردازد. «ملک الشعرای بهار نیز ایران را زیر سلطه بیگانگان می بیند و آنها را عامل نابسامانی ها می‌داند: در کشور تو اجنبیان را کاری جز انقلاب و فتن نیست بیدادها کنند و کسی را یک دم مجال داد زدن نیست هر سو سپه کشند و رعیت ایمن به دشت و کوه و دمن نیست در فارس نیست خاک و به تبریز کز خون به رنگ لعل یمن نیست منبع: فاروق خارابی، سیاست و اجتماع در شعر عصر مشروطه، تهران، انتشارات دانشگاه تهران، 1380، ص 219 -
دیدگاه تان را بنویسید