۴ پرسش مهم راجع به قرارداد رنو و وزارت صنعت ایران/ وقتی با «توهم» انتقال فناوری، صنعت خودوری کشور تقدیم اروپایی‌ها می‌شود!/ خودروسازان که مونتاژکار بودند حالا به واردکننده خودرو تبدیل شده‌اند
شرکتی که خودش به جهت مازاد تولید، دچار کسری جدی بازار در جهان است، چرا باید کمک کند کشور دیگری به خودروساز حرفه‌ای تبدیل شود؟!
سرویس اقتصادی فردا: مراسم امضای قرارداد همکاری مشترک درزمینه توسعه و تولید خودروهای جدید در ایران، میان سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران، شرکت ایرانی پرتو نگین ناصح وگروه خودروسازی رنوی فرانسه دیروز با اعلام رقم ۶۶۰ میلیون یورو برای این قرارداد و مشارکت ۶۰ قطعه ساز داخلی در وزارت صنعت، معدن و تجارت درحالی برگزارشد که پیش از این ایران خودرو با پژو قرارداد بسته بود تا به این ترتیب صنعت خودروی ایران هر چه بیشتر در قبضه فرانسوی‌ها قرار گیرد، فرانسوی‌هایی که با وجود انتقاد کارشناسان و حتی مسئولان باز هم شریک اصلی خودروسازان ایرانی هستند، به گونه‌ای که وزیر صنعت در این مراسم گفت: انتظارهایی که در سال‌های قبل از رنوی فرانسه داشتیم به طور کامل حاصل نشد.
منصور معظمی، رئیس سازمان گسترش و نوسازی صنایع گفت: سهم رنو در این قرارداد ۶۰ درصد، سهم سازمان گسترش ۲۰ درصد و سهم شرکت پرتو نگین ناصح نیز ۲۰ درصد تعیین شده است.
پس از انعقاد این قرارداد، کارشناسان اقتصادی به نقد این قرارداد پرداختند که در ادامه می‌خوانید: وقتی با «توهم» انتقال فناوری، صنعت خودوری کشور تقدیم اروپایی‌ها می‌شود! در این رابطه دکتر حجت الله عبدالملکی طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت: «امروز قراردادی بین شرکت رنو فرانسه و نماینده وزارت صنعت ایران (شرکت ایدرو) منعقد شد که در نتیجه آن پس از چند سال حتی مونتاژکاری خودرو هم به خارجی‌ها واگذار می‌شود و این در شرایطی است که مدیران صنعتی دولت حسن روحانی دچار توهم انتقال فن آوری هستند. اما چند سوال در اینجا مطرح می‌شود:
۱. شرکتی که خودش به جهت مازاد تولید، دچار کسری جدی بازار در جهان است، چرا باید کمک کند کشور دیگری به خودروساز حرفه‌ای تبدیل شود؟! ۲. اگر شرکت هایی مثل رنو یا پژو مایل به انتقال فن آوری به ایران بودند، چرا طی ده‌ها سال حضور خود در ایران چنین نکرده اند؟! ۳. اصولا شرکتی که تمام قدرتش به فن آوریش است، چرا باید این ابزار مزیت را به کشور دیگر تقدیم نماید؟! ۴. پس از تاسیس کارخانه مونتاژکاری جدید با سهام داری رنو و توسعه آتی این چنین شرکت هایی، کار خودروسازهای داخلی چه خواهد بود بجز واردات خودرو کامل؟!» سلفی حقارت در صنعت خودرو دکتر عبداالمالکی در پایان این یادداشت نوشت: «نتیجه می‌شود اینکه رنو قطعات ساخته شده کشورش را در ایران مونتاژ می‌کند تا هم از شکل گیری صنعت بومی خودرو در ایران جلوگیری و در نتیجه بازار بزرگ خود را حفظ نماید، و هم از واریز شدن "حتی" سود مونتاژکاری به جیب خودروسازان ایرانی جلوگیری و در نهایت رانت کنونی شرکت‌های داخلی را تصاحب کند. متاسفانه این کار‌ها در اقتصاد کشور از سنخ همان سلفی‌های حقارت آمیز است.»
خودروسازان که مونتاژکار بودند حالا به واردکننده خودرو تبدیل شده‌اند
سیدیاسر جبرائیلی کارشناس اقتصادی سیاسی نیز در این رابطه نوشت: «یک اتفاق بسیار ناگوار در صنعت خودرو ایران در حال رخ دادن است که خلاصه آن چنین می‌شود: خودروسازان ایرانی که قرار بود خودرو تولید کنند، اما مونتاژکاری می‌کردند، در حال تبدیل شدن به واردکننده خودرو هستند. وظیفه مونتاژکاری نیز در حال واگذاری به خود شرکت‌های خارجی است که با سهم‌های بالای ۵۰ درصد، در حال تملک کارخانه‌های مونتاژ ایران هستند. نتیجه طبیعی این روند، وداع با صنعت استراتژیک خودرو است. برای طرف خارجی اما یک آورده بزرگ دارد و آن اینکه وقتی قطعات منفصله را وارد ایران کرده و در خاک ایران مونتاژ می‌کند، سودی که کسب می‌کند، بسیار بیشتر از حالتی است که خودرو را به صورت CBU (کاملا ساخته شده) در بازار ایران عرضه کند. چرا که به نام تولید داخلی از معافیت‌ها و امتیازات فراوان گمرکی، مالیاتی و مهم‌تر از همه بازار انحصاری بهره‌مند می‌شود که در صورت فروش خودرو ساخته شده، از هیچ کدام از این مزایا بهره مند نبود. ارزبری خودروهای مثلا داخلی طی سال‌های آتی به شدت افزایش خواهد یافت و به دلیل عقب‌راندگی صنعتی، به هر دلیلی درآمدهای ارزی دچار اخلال شود، با یک
بحران شدیدتر از بحران ۹۰ تا ۹۲ مواجه خواهیم شد.»
دیدگاه تان را بنویسید