طبیعت تماشایی «سوادکوه» را از دست ندهید

سرویس سبک زندگی فردا: «سوادکوه» از شهرستان‌های جنوبی استان مازندران، در دامنه شرقی کوهستان دماوند جا خوش کرده است. به نقل از بیتوته قرارگیری در میان این دامنه‌ها، طبیعت خنک و البته تماشایی و زیبا نصیب این شهرستان کرده؛ از غار‌ها و تنگه‌های تماشایی گرفته تا چشمه‌ها و آبشار‌های فراوان.

به خاطر همین طبیعت تماشایی، شهر‌های این شهرستان هم بسیار زیبا و دوست داشتنی اند. یکی از این شهرها، «آلاشت» است. شهری خنک و مرتفع که برای رسیدن به آن، باید از جاده فیروزکوه و از طریق یکی از فرعی‌های بعد از شهر پل سفید به سمت چپ منشعب شد.

آلاشت هم خنک است و هم سرسبز، اما مهم‌تر از این‌ها، بخشی از بافت سنتی شهر، با آن خانه‌های خشتی شیروانی دار، هنوز سالم است. این بافت تاریخی در فهرست آثار ملی هم ثبت شده است می‌توانید یک روز را به گشت و گذار در محله قدیمی آلاشت و کوچه پس کوچه‌های باریکش اختصاص دهید و از معماری قدیمی مازندران و خنکای شهر لذت ببرید. گفته می‌شود آلاشت، این شهر مرتفع در زبان محلی، «آشیانه عقاب» معنا می‌دهد.

منشعب از جاده

اگر به دنبال جایی خنک و سرسبز برای روز‌های گرم می‌گردید، آلاشت می‌تواند گزینه خوبی باشد. هم به دلیل نزدیکی به پایتخت مناسب حال تهرانی هاست و هم دیدنی‌ها و گشتنی‌های فراوان دارد؛ شهری در منطقه سوادکوه که از جاده فیروزکوه می‌توان به آن جا رسید.

چطور برسیم؟

از تهران تا سوادکوه:

در جاده فیروزکوه، حدود پنج کیلومتر بعد از «پل سفید» به یک پاسگاه پلیس راه خواهید رسید که آغاز مسیر فرعی آلاشت است. طبق تابلوی راهنما از جاده اصلی خارج شوید و به خروجی سمت چپ که به سمت آلاشت می‌رود، رانندگی کنید. این مسیر ۲۶ کیلومتری را با احتیاط برانید. جاده باریک و پرپیچ و خم است. در این مسیر فرعی، تقریبا در نیمه راه، جاده دو شاخه می‌شود و شما باید مسیر سمت راست را انتخاب کنید.

چه می‌بینیم؟

از موزه مردم شناسی تا رصدخانه: در شهر آلاشت غیر از طبیعت دلچسب، می‌توانید سراغ گشت و گذار در میان آثار تاریخی هم بروید.

دیدنی‌های آلاشت بیشتر بیرون شهر قرار دارند.

بافت شهر:

آلاشت شهر نسبتا مرتفعی است و اطرافش هم تپه‌های کوچک و بزرگ فراوانی وجود دارد. هم روی این تپه‌ها و هم داخل شهر، درختان قدیمی و زبیایی خواهید دید. یکی از جذابیت‌های شهر، غیر از این طبیعت زیبا، بافت خانه‌های قدیمی شهر است. این خانه‌های قدیمی خشتی است و سقف آن‌ها چوبی که معمولا با رنگ‌های مختلف رنگ شده اند و از دور چشم انداز زیبایی به شهر می‌دهند. از گشت و گذار در بخش قدیمی شهر که در فهرست میراث ملی هم ثبت شده، با کوچه‌های باریک و پرشیبش غفلت نکنید.

موزه مردم شناسی: عمارت ۱۵۰ ساله «مرادعلی خان»، عمارتی منسوب به پدربزرگ پهلوی اول از معدود عمارت‌های روستایی- تاریخی در منطقه سوادکوه است که حالا موزه مردم شناسی شهر آلاشت شده؛ خانه‌ای در قسمت غربی شهر. طبقه دوم این ساختمان در زلزله سال ۱۳۳۶ تخریب شد، اما تا سال ۵۳ بازسازی شد و در سال ۵۹ به عنوان کتابخانه عمومی مورد استفاده قرار گرفت تا آن که در‌های آن به عنوان «موزه مردم شناسی آلاشت» رسما باز شد.

شما می‌توانید در بازدید از این موزه هم با معماری بومی منطقه مازندران آشنا شوید و هم با ابزار‌های زندگی سنتی اهالی قدیم این منطقه. این ابزار‌ها شامل ادوات ریسندگی، ظروف فلزی یو چوبی، چراغ‌های گردسوز نفتی، ابزار‌های کشاورزی مثل داس، تبر، ترازو و چرتکه می‌شود. البته اشیای دیگری متعلق به حسینیه‌های آلاشت و ظروف مربوط به آن‌ها همچون منبر‌های چوبی، سماور قدیمی، چراغ نفتی، کتری مسی، پارچ چوبی و آفتابه لگن قدیمی هم داخل موزه برای نمایش قرار داده شده اند.

نردبانی به نام «کاتی» با قدمت ۳۵۰ سال و از جنس چوب گلابی وحشی در این موزه قرار دارد که به عنوان قدیمی‌ترین اثر موجود در موزه از آن یاد می‌شود. قیمت بلیت موزه چهار هزار تومان است. از ساعت ۹ صبح تا پنج بعد از ظهر می‌توانید به تماشای آن بروید.

رصدخانه:

شهرداری آلاشت در سال ۸۶ مجموعه «آسمان نمای شهر آلاشت» را که درواقع اولین رصدخانه استان مازندران است روی یکی از تپه‌های شهر بنا کرد. این مجموعه با زیربنای ۳۰۰ متر، بر بالای تپه‌ای به ارتفاع ۵۰ متر از سطح شهر بنا شده که از سه طرف به پرتگاه منتهی می‌شود، تنها راه دسترسی به آن از طریق پلکانی در کنار بوستان شهر است. در این رصدخانه دو تلسکوپ ۶ و ۱۴ اینچی زیر یک گنبد با قطر چهار متر نصب شده است. از امکانات دیگر این مجموعه می‌توان به آسمان نما، ترازوی نجومی، مجموعه‌ای از نرم افزارها، کتاب‌ها و عکس و پوستر‌های اخترشناسی اشاره کرد.

غار زنگیان: غار زنگیان از زیباترین غار‌های منطقه سوادکوه است. اگر ابزار و مهارت کافی دارید و می‌خواهید به آن جا بروید. باید از آلاشت خارج شوید و مسیر را به سمت پل سفید برگردید. وقتی به دوراهی ابتدای مسیر رسیدید، مسیر فرعی سمت چپ را انتخاب کنید تا بعد از حدود ۱۵ کیلومتر به روستای «زنگیان» برسید. از اهالی سراغ غار را بگیرید. غار دو مسیر برای پیمایش دارد و در هر دو مسیر سازه‌های آهکی بسیار زیبا خواهید دید. توصیه مهم ما این است که به هیچ وجه بدون غارنوردان حرفه‌ای وارد غار نشوید.