دیتون یک اجبار بود نه یک انتخاب!

کد خبر: 759075

بوسنی و هرزگوین یکی از شش کشور یوگسلاوی سابق است که با فروپاشی یوگسلاوی و پس از جدایی دو جمهوری اسلونی و کرواسی درتاریخ 29 آوریل 1992 توسط یک همه پرسی به استقلال رسید.

دیتون یک اجبار بود نه یک انتخاب!
سرویس بین الملل فردا: محمدعلی طاهریان در حال حاضر سفیر ایران در ترکیه است و با توجه به شرایط خاورمیانه یکی از مهم‌ترین سفرای ایران در کشورهای جهان به حساب می‌آید. آقای طاهریان در اوج جنگ بوسنی به عنوان سفیر ایران در این کشور معرفی شد و از آنجایی که ایران اولین کشوری بود که در بوسنی و هرزگوین اقدام به ایجاد سفارت کرد، او «شیخ السفرای» بوسنی است. محمدعلی‌طاهریان در دوران فعالیتش در بوسنی خیلی بیشتر از یک سفیر و دیپلمات فعال بود و به خاطر همین فعالیت‌هایش در فردی بسیار محبوب است. از طریق تلگرام از آقای طاهریان در خواست کردیم تا چند کلمه‌ای از قرارداد دیتون و شرایط آن زمان بوسنی بگویند. بوسنی و هرزگوین یکی از شش کشور یوگسلاوی سابق است که با فروپاشی یوگسلاوی و پس از جدایی دو جمهوری اسلونی و کرواسی درتاریخ 29 آوریل 1992 توسط یک همه پرسی به استقلال رسید. در این همه پرسی صرب‌ها بر خلاف اکثریت شهروندان که مسلمانان و کروات‌ها بودند با استقلال مخالفت کردند اما در نهایت بوسنی و هرزگوین در تاریخ 1 مارس 1992 اعلام استقلال کرد.
استقلال بوسنی و هرزگوین باعث شد تا موجی از خشونت و درگیری توسط صربها که مخالف استقلال بودند این کشور را فرا بگیرد. این درگیریها کم کم به یک جنگ تمام عیار منجر شد که حدود 43 ماه طول کشید وبیشترین خسارت مادی و جانی را به مسلمانان این کشور وارد کرد. فقط در یک فقره از جنایات صرب‌ها که به فرماندهی ملادیچ صورت گرفت حدود 9 هزار مسلمان در یک روز قتل عام شدند. این مسائل نشان می‌دهد که شرایط مسلمانان بوسنی در جنگ شرایط خوبی نداشتند و دیتون بیشتر از اینکه یک انتخاب باشد یک اجبار بوده است. شرایط سیاسی- نظامی مردم بوسنی به گونه‌ای بود که مرحوم علی عزت بگوییچ و تصور می‌کرد برای حفظ دستاوردها و نجات کشورش چاره‌ای به جز امضای دیتون ندارد. برخورد مردم هم در مقابل دیتون به شکلی بود که خیلی زود پذیرفته و مورد قبول واقع شد. البته امروز خیلی‌ها ممکن است بگویند امضای توافق‌نامه اشتباه بود و باید جنگ ادامه پیدا می‌کرد. این افراد شرایط آن زمان را مدنظر قرار نمی‌دهند و از دور به ماجرا نگاه می‌کنند. شرایط مردم در آن زمان بسیار تلخ و پیچیده بود. برای مثال از پس از استقلال این کشور و از آغاز جنگ سارایوو پایتخت این کشور حدود هزار روز در محاصره قرار داشت به همین خاطر می‌توان گفت که پس از جنگ‌ جهانی دوم سخت‌ترین شرایط در اروپا را مردم بوسنی و به خصوص ساکنین سارایوو داشتند.
این مسائل و نکات دیگری باعث شد مرحوم علی عزت بگوویچ به این اجبار تن دهد. از طرف دیگر دلیل پیشنهاد دیتون از طرف آمریکایی‌ها و صرب‌ها شکست‌های نظامی بود. در آن زمان به دلیل حمایت‌های نظامی که کشورهای مسلمان و مخصوصا ایران از مردم بوسنی انجام می‌داد سرنوشت جنگ به صورت کلی تغییر کرد و نقشه‌هایی که برای آینده بوسنی کشیده شده بود نقش بر آب شد. در واقع اگر اگر شرایط نظامی تغییر نمی‌کرد بوسنی بلعیده شده بود و این اتفاق صرفا به خاطر مقاومت مردم بوسنی و حمایت‌های کشورهایی مانند ایران رخ نداد. البته جمهوری اسلامی ایران تا سال‌های سال در مورد این ماجرا اظهار نظر نمی‌کرد و به آن رسمیت نمی‌داد اما چندین سال قبل وزیرخارجه وقت در یک نشستی بین المللی اعلام کرد که در جنگ بوسنی کمک‌هایی از طرف ایران صورت گرفته است. عملکرد دولت و مردم ما که با تاکید مقام معظم رهبری صورت می‌گرفت در ارتقا توانایی مردم بوسنی استثنایی و بی نظیر بود. به نظر من می‌شود گفت که پس از جنگ جهانی دوم مهم‌ترین اتفاقاتی که در حوزه لجستیک و باقی حوزه‌ها صورت گرفت در جنگ بوسنی انجام شد. در کنار این حمایت‌ها جمهوری اسلامی ایران شهدایی را تقدیم کرد که سفرای واقعی کشور ما آن‌ها هستند.
همه‌ی این حمایت‌ها باعث شد که آمریکایی‌ها به فکر امضای دیتون بیفتند و سعی کنند به جنگ خاتمه دهند. نقش آفرینان اصلی این توافق سه کشور بوسنی وهرزگوین، کرواسی و صربستان بودند که با همراه آمریکا آن را در 14 دسامبر 1995 امضا کردند. در این توافق نه تنها ایران و باقی کشورهای مسلمان بلکه حتی اتحادیه‌ی اروپا هم دخالت خاصی نداشت. پس از دیتون کشورهایی که نقش موثری در ارتقا توان مردم بوسنی داشتند کمرنگ شدند و بازیگران جدیدی که تا قبل از دیتون در بخش تماشاگران نشسته بودند وارد کارهایی مانند بازسازی و کمک‌های اقتصادی شدند. البته تا به امروز اتفاق ویژه در حوزه بازسازی یا پیشرفت اقتصادی صورت نگرفته و می‌شود گفت که فعالیت کشورهای مختلف برای بازسازی بیشتر از هر چیزی شبیه به یک رقابت شده و همین باعث شده توسعه‌ی زیادی در بوسنی اتفاق نیفتند. تلاطم و مشکلات مردم بوسنی خاطر شرایط سیاسی منطقه تا سال‌2010 هم ادامه داشت اما با گذر زمان و برگزاری چند دوره از انتخابات‌های مختلف و محاکمه‌ی جنایت‌کاران جنگی مانند ملادیچ، پرالیاک و... روند رو به جلویی ایجاد شده است.
منبع: همشهری جوان
۰

دیدگاه تان را بنویسید

 

اخبار مرتبط سایر رسانه ها

    نیازمندیها

    تازه های سایت

    سایر رسانه ها