حواشی جلسه دفاعیه دکترای حسین الله کرم

مدتی پیش از این بود. بایکی از دوستان برای انجام کاری رفته بودیم علوم تحقیقات.از قضا از اتاقی سر در آوردیم که جلسه ی دفاع یک آشنای قدیمی در آنجا بر قرار بود.دفاعیه مربوط می شد به رساله دکترای حسین الله کرم در رشته ی علوم سیاسی. موضوعش تا انجاییکه به خاطر دارم حول محور توسعه سیاسی بود. آنهم در دوران دو خرداد. یکی از متغییر های مورد بررسی هم اتفاقا رادیکالیزم سیاسی بود. به طور کل هم موضوع و محتوای رساله ، هم ارائه کننده ونیز ترکیب داوران واساتید حاضر درجلسه بسیار برایم جالب توجه والبته در نوع خود آموزنده بود. آقایان دکتر ساعی، دکتر زیبا کلام،دکترمتقی، دکتر ازقندی و دکترطاهری اساتید وداوران حضر در جلسه بودند.جمعی از تراز اول های علم سیاست ایران. از آن سو الله کرم نیز با صلابت و همان مدل منحصر به فردش دفاعیه قطور دومین دکترای خود راکه بسیار جامع هم به نظر می رسید ارائه نمود. دست آخر هم آقایان اساتید پس طرح سوالات خود برقراری شور وی را مستحق نمره ۱۹ دانستند. در حاشیه هم حرفهای جالبی رد وبدل شد.از کنایه ها وشوخ طبعی های همیشگی دکتر زیبا کلام که بگذریم. تعابیر و تعاریف آقایان ساعی ، ازقندی ودکتر طاهری از منش علمی و شخصیت فردی الله کرم بسیار برایم جالب توجه بود. درست صدو هشتاد درجه متفاوت با آنچه که در ذهن وکلام بسیاری از مرتبطین با حوزه سیاست وحتی هم لباس های خود الله کرم ریشه دوانده است. اما در کنار تمام این سخنان، دکتر ابراهیم متقی به یک نکته ی کلیدی پیرامون شاگردش اشاره کرد که شاید از اهمیت بسیاری در سپهر سیاست برخوردار باشد. لب کلام دکتر متقی در مورد سرنوشت کنش سیاسی امثال الله کرم ها بود! کسانی که به قول وی افتخار این را داشتند تا در دوران جهاد وشهادت رشادت های بسیاری را از خود برجای گذارند. دردورانی که سازندگی واصلاحات نام گرفت .به عنوان مدافع ارزش هایی که به آن معتقد بودند درخط مقدم مخالفان تجدید نظر طلبی قرار گرفته و سنگین ترین هزینه ها را در میان کنشگران سیاسی پرداخت نمودند. اما بر خلاف تصور همگان در دورانی که محصول ثمر دهی تمام آن تلاش ها و هزینه ها بود هرکدام از این افراد به نوعی حاشیه رانده شدند! افرادی که درمیان آنها به اسامی شاخصی چون محمد باقرذوالقدر، محمد رضا نقدی و حسین الله کرم بر خواهیم خورد. و البته بسیاری کسان دیگر! الله کرم باتمام بار علمی وتجاربش رفت به ناکجا آبادی در بالکان تا دور از دسترس باشد. نقدی و ذوالقدر هم هر کدام پس از مدت کوتاهی فعالیت جدی در عرصه دولتی به کارها قبلی خود بازگردانده شدند. آری! اشارت و کنایه وار و تیز بینانه ی دکتر متقی به این تمثیل بود که هیچگاه چند پادشاه دریک اقلیم نخواهند گنجید! به خصوص اگر برخی از ایشان سربازانی باشند که در مدتی کوتاه چند ستاره شده باشند! والبته این نکته در عرصه ی سیاست به درستی موضوعیت دارد! اما فکر میکنم نمیتوان این حکم را درباره ی کسانی که در راه آرمان و عقیده ی خود هزینه می پردازند جاری دانست! تاریخ هم همین را میگوید!