درد و دل‌های شنیدنی کریس رونالدو

بانک ورزش: همه در مورد توپ طلا صحبت می‌کردند. این که من می‌برم،‌ یا نه، ریبری می‌برد... کل دنیا در موردش صحبت می‌کردند. سعی می‌کردم گوش ندهم اما این صحبت‌ها به من هم سرایت می‌کرد. حتی مادرم از من می‌پرسید آن را می‌بری؟‌ امروز بالاخره راحت شدم . آماده‌ام تا سال بعد بهتر شوم.» کریس در ادامه گفت: «درست است که آرام‌تر شده‌ام اما نمی‌گویم که تلاش برای بهتر شدن را کنار می‌گذارم. هر سال اتفاقات متفاوتی رخ می‌دهد. قرار نیست که حالا به خواب ناز بروم. کمی بیشتر از این را در رئال و تیم ملی پرتغال می‌خواهم. توپ طلا یک پایان نیست اما همه بازیکنان رویایش را دارند.» او در مورد لحظه گرفتن جایزه گفت: «لحظه احساسی بود، وقتی پسرم می‌خواست بغلم کند،‌ عالی بود. این باعث شد که احساساتم فوران کند و اشک‌هایم جاری شوند. وقتی اشک‌های خانواده‌ام را دیدم، بیشتر گریه‌ام گرفت. برای کسانی که مرا نمی‌شناختند شاید یک سورپرایز بزرگ بود که ببینند این گونه گریه می‌کنم چرا که همیشه درون زمین بیشترین تلاشم را می‌کنم. برای آنهایی که زندگیم را با آنها شریک بوده‌ام عادی بود چرا که می‌دانستند چگونه انسانی هستم.» ستاره پرتغالی در مورد احساسش از بردن جایزه ادامه داد: «تا سه روز قبلش به بردن و اثراتش فکر نمی‌کردم. وقتی جایزه را بردم، به سبک خودم از آن لذت بردم.» شخصیت رونالدو همیشه توسط مردم عادی مورد انتقاد قرار می‌گرفت اما رونالدو از تغییراتی که در خودش به وجود آورده صحبت می‌کند: «یک انسان عادی هستم. همیشه خوب درک نمی‌شوم. بی‌تردید گاهی بد توضیح می‌دهم و وقتی یک بازی را می‌بازیم ممکن است که حرفهایی بزنم که سو برداشت شود. از این حیث کمی بهتر شده‌ام اما شخصیتم زیاد عوض نشده است. همیشه می‌خواهم بهتر شوم و به خودم از این بابت فشار می‌آورم. از باختن متنفرم و فرد جنگنده‌ای هستم. می‌خواهم در رئال و تیم ملی در بهترین سطح باشم. این دلیلی است که گاهی از حرف‌هایم سو برداشت می‌شود. در منچستر همین طور بود و در مادرید هم همین است. رونالدو چند وقت پیش در اظهار نظری جنجالی گفت همه به من حسادت می‌کنند. اما حالا از صحبت‌های آن موقع پشیمان است: «یک روز گفتم که به من حسادت می‌کنند چون جوان، خوشتیپ و ثروتمند هستم. این یک اشتباه بود. بعد از بازی با من صحبت کردند،‌ من نیز از گل نزدن عصبانی بودم. گاهی در چنین شرایطی حرف‌هایی می‌زنی که دوست نداری. بارها گفته‌ام که من کامل نیستم. من هم یک انسان هستم و ممکن است که مثل همه بخندم، گریه کنم و مشکلات خاص خودم را داشته باشم. با گذر زمان و بالا رفتن سنم ، می‌فهمم که نباید اشتباه کنم. در زندگی شخصی پخته شده‌ام،‌ همین طور در زندگی حرفه‌ای. هر بار مردم بیشتر مرا درک می‌کنند و می‌فهمند که بیشتر سخت تلاش می‌کنم. ترجیح می‌دهم در مورد کارهایم درون زمین قضاوت شود٬ نه در بیرون از آن.» او می‌داند دشمنی‌ها با او زیاد است اما به این شرایط عادت کرده است: «به خصوص در بازیهای خارج از خانه مشخص است نحوه برخورد با من زیاد خوب نیست. به من فحش می‌دهند، چیزهایی می‌گویند که دوست ندارم... اما عادت کرده‌ام. اخیرا کمی از این حیث بهتر شده‌اند. قبلا می گفتند این پرتغالیه، چه بد ذاتیه حالا می‌گویند کریتسیانو، توپ پلاستیکی. قبلا به مادرم فحش می‌دادند و حالا فقط به خودم.»