روزنامه ایران عذرخواهی کند نه فرار به عقب!

روزنامه کیهان: در ستون طنز گفت و شنود کیهان ۲۸ آبان ماه به یادداشت روزنامه ایران به قلم آقای عباس عبدی (البته بدون ذکر نام ایشان) اعتراض کرده بودیم که چرا پیشنهاد کرده است شرب خمر در کشور آزاد شود! روزنامه ایران در واکنش به انتقاد کیهان نوشت که آزادی شرب خمر در یادداشت آقای عبدی به نقل از شخص دیگری بوده و ایشان در یادداشت خود این دیدگاه را نفی کرده است! در اینکه دیدگاه مورد اشاره به نقل از شخص دیگری آمده که نویسنده یادداشت از او با عنوان «یکی از افراد آشنا به امور فقهی»! یاد کرده و آن را نفی نموده تردیدی نیست، ولی مطالعه یادداشت مزبور نشان می‌دهد آقای عبدی فقط روش مورد اشاره آن فرد برای آزاد‌سازی شرب خمر را نفی کرده و آن را ناکارآمد دانسته است و نه اینکه آزادسازی شرابخواری را نفی کرده باشد!گ ۱- آقای عبدی می‌نویسد؛ اخیرا یکی از افراد آشنا به امور فقهی، ایده‌ای را طرح کرده است و با استناد به قواعد موجود و از منظر درون دینی نتیجه گرفته است که: «استفاده از این مشروبات غیر‌استاندارد، واقعیتی خارجی هست. پند و توصیه‌های اخلاقی-بهداشتی انجام شده و مجازات‌های گوناگون از شلاق تا جریمه نقدی تجربه شده است. اما در واقعیت خارجی، ناچاریم به شکل دوفاکتو، وجود این مصرف‌کنندگان را به رسمیت بشناسیم و برای حفاظت از بیماری‌های خطرناک و مرگ و میر‌های ناشی از مصرف مشروبات الکلی غیر‌استاندارد، بایستی مراکزی را به آزمایش این نوع مشروبات اختصاص دهیم. تولید‌کننده و یا مصرف‌کننده، بایستی بتوانند با اشانتیونی از مشروب مورد نظر خود مراجعه کنند و به شکل ناشناس و بدون نگرانی از تعقیب‌ها و مجازات‌ها، مشروب خویش را آزمایش کند. یا در صورت امکان، دستگاه‌های تست‌کننده فوری در اختیار آنان قرار داده شود تا از استاندارد بودن یا نبودن مشروبات الکلی مورد نظر خویش مطمئن شوند.» عبدی در ادامه یادداشت خود، این ایده را دور برگردان فرهنگی می‌نامد و با بهره‌گیری از یک ترفند ژورنالیستی می‌نویسد: «باید قضیه را ریشه‌ای‌تر حل کرد. نگاه ما به موضوع حقوقی و جرم باید مبتنی بر نظر اجتماعی باشد و گناه را باید از طریق دیگری جلوگیری کرد. همچنان که پیش از انقلاب انجام می‌شد.»! اکنون باید از روزنامه دولتی ایران پرسید این راه‌حل! که «گناه را باید از طریق دیگری جلوگیری کرد. همچنان که پیش از انقلاب انجام می‌شد.»! غیر از پیشنهاد آزاد‌سازی شرابخواری چه مفهوم دیگری می‌تواند داشته باشد؟! مگر پیش از انقلاب شرابخواری آزاد نبود و شهرها، از جمله تهران پر از رستوران‌ها و مغازه‌های شراب‌فروشی نبود؟ بنابراین وقتی آقای عبدی پیشنهاد می‌کند که راه‌حل، بازگشت به وضعیت قبل از انقلاب است، یعنی در ایران اسلامی هم باید مانند آن دوران شرب خمر آزاد باشد! آیا غیر از این است؟! به این می‌گویند فرار به عقب! ۲- آقای عبدی باید توضیح بدهد آن فرد، به قول وی آشنا به امور فقهی! چه کسی بوده است که ایشان نظر ضد دینی او را «خیر‌خواهانه»! و «از منظر درون دینی»! معرفی می‌کند؟! کجای این دیدگاه، دینی و برگرفته از فقه است؟! ۳- ایشان در جای جای نوشته خود قانون را برای پیشگیری از پدیده پلشت شرابخواری نا‌کارآمد معرفی می‌کند! خب، در کشور ما غیر از قوانین اسلامی در نفی شرابخواری کدام قانون دیگری مورد نظر اوست؟! می‌نویسد: «متاسفانه برخی افراد می‌کوشند که راه‌های میانبر را در جامعه طی کنند. به جای کوشش برای نفوذ در وجدان و ذهن مردم، آن را رها کرده‌اند و می‌خواهند با اتکا به قانون همه امور را درست کنند. بُرندگی ابزار قانون محدود است هنگامی که آن را برای هر هدفی استفاده کنیم، به ناچار از بُرندگی آن کاسته می‌شود»! بی‌تردید «کوشش برای نفوذ در وجدان و ذهن مردم» یعنی روشنگری و شرح مضرات شرابخواری، اقدامی نه فقط پسندیده، بلکه ضروری است، ولی در کدام نظام حقوقی، برای پیشگیری از جرم، فقط به روشنگری و تبلیغ درباره خسارت‌ها و زیان‌های آن اکتفا می‌کنند و از مجازات و کیفر مجرم دست می‌کشند؟! ۴- این نکته نیز گفتنی است که آیت‌الله سید احمد خاتمی در نماز جمعه تهران با نگاهی برخاسته از شور انقلابی و دفاع از جوانان مظلوم و بی‌خبری که در معرض اینگونه ترفند‌های پلشت قرار دارند، به یادداشت روزنامه ایران بدون ذکر نام اشاره کرده و گفتند: «در روزنامه‌ای که از بیت‌المال تغذیه می‌کند، می‌نویسند، چون مشروبات الکلی قلابی بلای جان مردم شده پس شما بیایید مانند زمان طاغوت مشروبات الکلی را آزاد کنید و این یعنی عبور از اسلام». روزنامه ایران به جای ابراز ندامت از جرمی که مرتکب شده و پوزش از ملت، حالت طلبکارانه‌ای به خود گرفته و ادعا کرد آیت‌الله خاتمی یادداشت عبدی را نخوانده است! و نوشت امیدواریم آیت‌الله خاتمی شجاعت کافی برای اصلاح سخنانش داشته باشد! روزنامه ارگان دولت کمترین اشاره‌ای به متن یادداشت عبدی نکرد و اصلا به روی خودش هم نیاورد که چه جرم بزرگی مرتکب شده است! ۵- درباره یادداشت مورد اشاره روزنامه ایران در ترویج شرابخواری، گفتنی‌های دیگری نیز هست که به همین اندازه بسنده می‌کنیم، ولی سخنی با دست‌اندرکاران روزنامه ایران در میان است و آن اینکه اگر به حرکت زشت و پلشت خود پی برده و از انجام آن پشیمان شده‌اید- که امیدواریم شده باشید- کمترین و ابتدایی‌ترین انتظار آن است که از پیشگاه ملت مسلمان پوزش بخواهید، نه اینکه ژست طلبکار بگیرید و جای شاکی و متهم را عوض کنید! و خودتان را به آن راه بزنید!