راهكارهاي حل دعواي خواهر و برادر در خانه

فارس: دبير انجمن روانپزشكي كودكان و نوجوانان ايران راهكارهاي حل دعواي خواهرها و برادرها توسط والدين را تشريح كرد و گفت: توجه‌نكردن به نيازهاي اساسي بچه‌ها يكي از دلايل مهم اين دعواها است. فريبا عربگل اظهار داشت: بچه‌ها به دلايلي با هم بحث و دعوا و همديگر را اذيت مي كنند. گاهي آنها خسته، عصبي و گرسنه و گاهي نيز به دنبال جلب توجه هستند. همچنين گاهي مي‌خواهند قدرت خود را اثبات كنند و گاهي نيز دنبال يك همبازي و همراه مي‌گردند. وي با اشاره به علل دعواي خواهرها و برادرها افزود: توجه‌نكردن به نيازهاي اساسي بچه‌ها يكي از دلايل مهم اين موضوع است. به عنوان مثال وقتي والدين مشغول تميزكردن، نظافت يا در حال صحبت با يكي از دوستان هستند، در همين لحظه دعوا و جنگ فرزندان با الفاظي مانند "مامان اون منو زد، كتابم را گرفت، مامان اون منو هل داد، مامان داره به من دهن كجي مي كنه " اوج مي‌گيرد. عربگل تصريح كرد: وقتي بچه‌ها خسته، گرسنه و عصبي هستند، احساس لذت، شادي و همكاري با يكديگر را ندارند و اگر والدين به آنها كمك كنند چند دقيقه استراحت كنند، اگر خسته و خواب آلود هستند به آنها كمك كنند تا كمي بخوابند؛ يك خوراكي يا نوشيدني خنك به آنها بدهند يا يك كار جالب را براي آنها تدارك ببينند ممكن است به طور شگفت‌انگيزي جوّ صلح و آرامش به خانه حكم‌فرما شود. وي با بيان اينكه تلاش براي به دست‌آوردن توجه از ديگر علل اين دعواهاست گفت: بعضي اوقات براي اينكه بچه‌ها توجه والدين را جلب كنند وارد يك عادت بد و چرخه معيوب مي‌شوند. چرا كه تا زماني كه آنها ساكت، آرام و منطقي هستند و با هم همكاري و بازي مي‌كنند، والدين سرگرم كارهاي خود هستند و هيچ توجهي به آنها ندارند. اما بلافاصله كه جنگ و دعوا را با هم شروع مي‌كنند والدين سر صحنه حاضر مي‌شوند، با آنها حرف مي‌زنند، حتي آنها را دعوا و نصيحت مي‌كنند و براي آنها وقت مي‌گذارند. اين فوق تخصص روانپزشكي كودكان و نوجوانان ادامه داد: زماني كه فرزندان رفتار خوب و مناسب دارند، والدين بايد به آنها توجه و آنها را تشويق و تحسين كرد. به طور مثال وقتي والدين مي‌بيند آنها مشغول بازي با هم هستند و در آن زمان رفتار دوستانه‌اي با هم دارند با يك بستني يا ميوه سراغ آنها بروند و بگويند كه "چقدر لذت مي‌برم از اينكه مي‌بينم شما به اين خوبي با هم بازي مي‌كنيد و با هم دوست هستيد ". وي افزود: والدين سعي كنند نسبت به دعواها و جر و بحث‌هاي كوچك بي‌توجه باشند، گويي نه چيزي مي‌بينند و نه چيزي مي‌شنوند؛ سرگرم كار خود شوند، خونسرد و آرام بمانند و از نگاه‌كردن به آنها اجتناب كنند. عربگل يادآور شد: بعضي مواقع لازم است كارهاي بچه‌ها را ناديده گرفت البته مشروط به اينكه هيچكدام از آنها در معرض آسيب و خطر نباشند. لذا اگر اوضاع خارج از كنترل نيست، ممكن است ترك‌كردن اتاق مفيد باشد. همچنين چشم پوشي و ناديده‌گرفتن، زماني بهتر اثر دارد كه شما والدين سعي مي‌كنند زماني كه بچه‌ها رفتارهاي خوب و مناسب دارند به آنها توجه و آنها را تحسين و تشويق كنند. اين عضو هيئت علمي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي دامه داد: والدين به بچه‌ها بياموزند كه توجه را به روش مثبتي بطلبند و با رفتارهاي منفي متوسل به جلب توجه نشوند. مثلاً به فرزند خود بگويد كه " موقعي كه دلت مي‌خواد من بغلت كنم و نوازشت كنم به من بگو. من هميشه نمي‌توانم براي يك مدت طولاني با تو بازي كنم اما مي‌توانم زماني را براي خواندن كتاب براي تو بگذارم، جيغ و فريادهاي تو گوش مرا اذيت مي‌كند، سعي كن شانه‌هايم را تكان دهي و آرام خواسته‌ات را بگويي ". وي اضافه كرد: بايد زماني را به هر كدام از بچه‌ها اختصاص داد چرا كه مطالعات نشان مي‌دهد توجه يك به يك با زمان 20- 15 دقيقه براي هر بچه در طول روز به طور قابل توجهي از رفتارهاي پرخاشگرانه و نق‌زدن او مي‌كاهد.