اماراتي‌ها جمع كردند ما هنوز مي‌كاريم!
در حالیکه هر ساله جشنواره‌هاي جديدي از آشفته بازار سينماي ايران سر در مي‌آورند، جشنواره بين‌المللي فيلم ابوظبي كه در مدت كوتاه عمر خود اسم و رسم بسياري به هم زد، تعطيل شد تا سينماي امارات تمركز خود را روي سرمايه‌گذاري براي توليد فيلم انجام دهد.
سرویس فرهنگی فردا، محمد صادق عابدینی- اماراتي‌ها يكي از دو جشنواره مهم فيلم خود را تعطيل و با انتشار سندي راهبردي وظيفه ابوظبي را حمايت از توليد فيلم عنوان كردند.
جشنواره‌اي با رنگ و بوي سياست
در كل جهان عرب تنها چند كشور هستند كه خود را صاحب سينما مي‌دانند كه البته نام امارات متحده در بين آنها وجود ندارد. زماني كه در تونس جشنواره فيلم كارتاژ ايجاد شد، حتي كشوري به نام امارات متحده روي نقشه‌هاي جغرافيايي نقش نبسته بود. البته اماراتي‌ها در بسياري از موارد ديگر از نداشتن تاريخ رنج مي‌برند. حاكمان و شيخ‌نشينان امارات به بركت دلار‌هاي نفتي اقدام به برگزاري جشنواره‌هاي متعددي در اين كشور مي‌كنند تا جلوه فرهنگي به كشور هفت‌پاره خود بدهند. در اين بين رقابت دوبي و ابوظبي بيش از ساير شيخ‌نشينان به چشم مي‌آيد. اين دو شيخ‌نشين با فاصله كمي از يكديگر جشنواره‌هاي بين‌المللي فيلم راه‌اندازي كردند.
ابوظبي از سال 2007 كه جشنواره فيلم را به راه انداخت تلاش كرد تا با دعوت از بازيگران و كارگردانان مشهور جهان و به خصوص فعالان سينماي هاليوود نام خود را به عنوان جشنواره‌اي مهم بر سر زبان‌ها بيندازد.
اين جشنواره نگاهي هم به سينماي ايران داشت و تلاش كرد تا در انتخاب فيلم از سينماي ايران همان اسلوب جشنواره‌هاي غربي را ادامه دهد به طوري كه معمولاً فيلم‌هايي كه در ايران دچار حاشيه و جنجال مي‌شدند از اين جشنواره سر در مي‌آوردند. ابوظبي همچنين به آثار فيلمسازان ايراني خارج از كشور نيز عنايت داشت. در اين بين فيلم‌هايي مانند «يك خانواده محترم»، «قصه‌ها»، « سنگ‌صبور» و «كپي برابر اصل» نمونه‌هايي از فيلم‌هايي هستند كه در اين جشنواره حضور داشتند.
با اينكه اقدامات تبليغاتي اماراتي‌ها نتوانسته در مدت هفت ساله عمر اين جشنواره، فستيوال ابوظبي را در حد اسم‌هاي بزرگ سينماي جهان مانند لوكارنو، ونيز، برلين، كن و حتي جشنواره آسيا پاسفيك كه مخصوص فيلم‌هاي آسيا و اقيانوسيه است، بالا ببرد اما براي نشان دادن علاقه شيخ‌نشين‌ها به سينما كافي بود. سرمايه‌گذاري و توليد چند فيلم هاليوودي از ثمرات سرمايه‌گذاري سنگين اماراتي‌ها در سينما بود.
ما هنوز جشنواره مي‌سازيم
سرانه درآمد اماراتي‌ها بسيار بالاتر از درآمد متوسط يك خانوار ايراني است. به همين دليل ريخت و پاش‌هايي مانند برگزاري جشنواره پرزرق و برق ابوظبي كاري دور از ذهن به نظر نمي‌رسيد. اما همين امارات تصميم به تعطيلي جشنواره گرفت و در مقابل، هدف‌گذاري خود را روي حمايت از فيلم‌هاي محلي و فيلمسازاني گذاشت كه مي‌خواهند در امارات فيلم بسازند. در مقابل تعقلي كه عرب‌هاي خيلج فارس به خرج داده‌اند، در ايران هر ساله شاهد تولد جشنواره‌هاي جديدي هستيم؛ جشنواره‌هايي كه تا پيش از اختراعشان جاي خالي آنها حس نمي‌شد و اكنون نيز كه به وجود آمده‌اند، دردي را از سينماي ايران دوا نكرده‌اند؛ نام‌هاي متعددي از جشنواره‌ها با موضوعات اجتماعي، ديني و صنعتي كه مي‌شد همه آنها را در ذيل يك يا دو جشنواره جمع‌آوري كرد. اما از آنجايي كه هركس دوست دارد ميز مديريتي خود را داشته باشد، هيچ ترمزي بر روند رويش قارچ‌گونه جشنواره‌ها نمي‌بينيم. هر كدام از اين جشنواره‌ها هم با دريافت مستقيم پول از دولت يا نهاد‌هاي دولتي ارتزاق مي‌كنند و از مديران هر كدام كه سؤال شود، خود را مهم‌ترين جشنواره ايران قلمداد مي‌كنند.
الگوي خوب را بايد ترويج داد
اماراتي‌ها ترجيح داده‌اند به جاي اينكه سفره احسان خود را براي فيلمسازان خارجي باز كنند، سرمايه خود را وقف توليد فيلم در امارات كنند؛ كاري كه شايد باعث شود در آينده نه‌چندان دور نام اين كشور را نيز در بين كشورهاي عربي صاحب سينما جاي دهد. ايران نيازي به اين ندارد كه تلاشي براي ثبت‌نام خود در بين بزرگان سينماي جهان انجام دهد، اما مي‌توان با كم كردن هزينه‌هاي برگزاري جشنواره‌هاي متعدد و بي‌هدف، به فيلمسازان جواني كه آينده سينماي ايران را در دست دارند، كمك كرد؛ فيلمسازاني كه با استعدادشان نام سينماي ايران را زنده نگه خواهند داشت.
دیدگاه تان را بنویسید