تحرکات مشکوک عربی در لیبی
اخیرا تحولاتی در زمینه بحران لیبی و طرفهای درگیر در آن رخ داده که حاکی از برنامه جدید کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و به ویژه عربستان برای مداخله در این کشور است.
خبرگزاری تسنیم: «عقیله صالح» رئیس پارلمان لیبی در شهر «طبرق» در شرق لیبی و هوادار حفتر و مورد حمایت ریاض، قاهره و ابوظبی یک سفر دوره‌ای به کشورهای عربی را انجام داده است. این سفر از کشور مغرب آغاز شده و به دنبال آن، عقیله به اردن خواهد رفت. گزارش‌های رسانه‌ای حاکی از سفر وی به سایر کشورهای عربی منطقه خلیج فارس از جمله عربستان بوده است.
سفرهای صالح و تحرکات وی در این زمینه هم‌زمان با ناپدید شدن خلیفه حفتر از مواجهه با حوادث بوده و در حالی صورت می‌گیرد که طرفهای داخلی و بین‌المللی در لیبی منتظر ساعت صفر برای آغاز یک جنگ هستند که ناظران معتقدند آغاز چنین جنگی سالها طول می‌کشد.
اما عربستان درحال حاضر گزینه راه حل سیاسی در لیبی را انتخاب کرده تا در سطح منطقه و جهان خود را به عنوان قهرمان پایان‌دهنده بحران در لیبی مطرح کرده و به اثبات برساند و به همین منظور « فیصل بن فرحان » وزیر خارجه سعودی هفته گذشته به مصر، الجزایر، تونس و مغرب کرد.
تحلیلگران سیاسی معتقدند که عربستان سعی دارد با همکاری کشورهای شمال آفریقا یک صف متحد و یکپارچه در برابر حضور و نقش‌آفرینی گسترده و روزافزون ترکیه در پرونده لیبی به وجود آورد.
سوالی که در این زمینه مطرح می‌شود آن است که جای الجزایر به عنوان یک کشور بزرگ منطقه‌ای در میان این تحولات کجاست و چرا نقش آینده را برای فرستادگان بازی می‌کند؟
«عبدالمجید تبون» رئیس‌جمهور الجزایر با بحران لیبی با احتیاط فراوان برخورد می‌کند و با یک فاصله واحد از همه طرفهای درگیر ایستاده است و این استراتژی در زمان حال مناسب است؛ هیچکس لیبی و تحولات اوضاع و موازنه‌های قدرت در آن را مانند همسایه الجزایریش نمی‌شناسد و برخی این احتیاط و درنگ الجزایر را به معنای یک ارزیابی برای جمع‌آوری اطلاعات و شناخت مواضع لیبی قبل از اقدام به هرگونه تحرک می‌دانند.
رئیس جمهور الجزایر با تسلیح قبایل لیبی مخالف است؛ طرحی که مقامات مصری در میان دیدار «عبدالفتاح السیسی» رئیس جمهور مصر با عقیله صالح و خلیفه حفتر در قاهره پس از تصویب طرح مداخله نظامی مصر در لیبی توسط پارلمان مصر٬ مطرح کردند.
تبون گفت که این تسلیح٬ شرایط بحرانی لیبی را از وضعیت «سوریه‌سازی» به مرحله «سومالی‌سازی» که خطرناک‌تر است منتقل می‌کند. به نظر می‌رسد این توصیف در میان مقاطع گسترده‌ای از امور کنونی لیبی و واقعیت‌های نظامی و سیاسی آن روی زمین دقیق باشد.
اما موضع الجزایر در مقابل بحران لیبی نباید تنها منحصر به مرحله هشدار و انتظار باشد؛ زیرا بسیاری از کارشناسان معتقدند در سایه شرایط کنونی لیبی و با توجه به وخیم‌تر شدن اوضاع روی زمین و تجهیزات سنگین نظامی و هزاران مزدور در جبهه‌های لیبی٬ در صورت شعله‌ور شدن آتش جنگ ٬ تاثیر منفی آن بیش از همه متوجه الجزایر خواهد بود.
این امر دو علت دارد: اول اینکه الجزایر نزدیک‌ترین همسایه به لیبی است و دوم آنکه طرفهای بین‌المللی و منطقه‌ای زیادی این کشور را مورد هدف قرار داده و می‌خواهند آن را وارد تنش‌های داخلی با هدف نابودی ثباتش کرده و مانع روند بهبود اوضاع این کشور بعد از 20 سال جنگ و خونریزی شوند.
واقعیت این است که راه حل بحران لیبی نمی‌تواند در دست طرفهای عربی منطقه خلیج فارس که از مداخلات ویران کننده ناتو در این کشور حمایت و با میلیاردها دلار بودجه آن را تامین می‌کنند باشد؛ همانطور که یک دهه سیاه را برای لیبی رقم زدند و اکنون پیامدهای فاجعه‌بار آن را می‌بینیم.
بنابراین الجزایر و تونس و مغرب و مصر باید برای حل این بحران در سریع‌ترین زمان ممکن تلاش کرده و اختلافاتشان را کنار بگذارند؛ زیرا در سایه افزایش مداخلات خارجی و نیز توطئه برخی کشورهای عربی برای تکرار اتفاقاتی که در سوریه و عراق و سومالی رخ داد٬ این کشورها بیشترین خسارت را متحمل خواهند شد.
دیدگاه تان را بنویسید