دروغ‌های نجومی

نویسنده با این فرض که این شکایت تعرض به حریم خبرنگاری و روزنامه نگاری است، به تخطئه رییس مجلس پرداخته است. در این مطلب سعی شده نکات و شبهه و سوال های این مطلب در آزمون منطق و استدلال قرار گیرند تا در نهایت خوانندگان خود بهترین قضاوت را داشته باشند.

۱- این فرض که اتهام وارد شده مربوط به جایگاه پیشین آقای قالیباف است کاملا اشتباه است. اگر از اتهام آقای میرسلیم به جایگاه مجلس به صورت عام و مجلس دهم به صورت خاص بگذریم و حتی این حق را که افترا به رییس مجلس به عنوان یک جایگاه حقوقی قابل پیگرد است را نخواهیم مبنای پاسخ قرار دهیم، از آن رو که افراد مورد اشاره در متن نویسنده، با مفروض گرفتن صحت تهمت آقای میرسلیم، آقای قالیباف را مستحق قرار گرفتن در این جایگاه نمی دانند، حتما موضوعی حقوقی و مرتبط با جایگاه فعلی ایشان به عنوان رییس مجلس است. افراد مورد اشاره معترض حضور یک طرف تخلف در جایگاه ریاست مجلس هستند و از این رو طبیعی است که علاوه به تخطئه جایگاه مجلس و رییس مجلس، از باب ریاست آقای قالیباف در مجلس به او اتهام وارد شده و طبیعی است که پی گیری قضایی باید از همین طریق صورت بگیرد. در واقع هم حق شکایت به واسطه جایگاه رییس مجلس گشوده است و هم شکایت شخصی گرچه هرگونه روشی در شکایت نافی پاسخ گویی این افراد نسبت به ادعاهای مطروحه نخواهد بود.

۲- نویسنده با اشاره به تفاوت جایگاه مجلس با سایر نهادها معتقدند که اداره حقوقی مجلس متعلق به همه نمایندگان است نه فقط رییس مجلس. نکته درستی است اما این حرف مغایرتی با اقدام صورت گرفته به فرض پی گیری از سوی اداره حقوقی مجلس ندارد. اگر به آقای میرسلیم یا هر نماینده دیگری از حیث نمایندگی اتهام و تهمت و دروغی بسته شود، مجلس حتما باید از حقوق این نماینده دفاع کند. گرچه در این میان هنوز به صورت رسمی نوع شکایت ها مشخص نگردیده است.

۳- در تعارض دانستن تبریک روز خبرنگار با پی گیری حقوقی تهمت زنندگان بیشتر از یک مغالطه و بازی زبانی نیست. چرا که افراد مورد اشاره نویسنده به واسطه روزنامه نگاری و حرفه خود در مضیقه قرار نگرفته اند و حتی اگر صفت روزنامه نگار را برای آنها بپذیریم و روزنامه نگاری را پوششی برای برخی از آنان نپنداریم، باید این سوال از جانب نویسنده پاسخ داده شود که آیا آنها به واسطه نقد عملکرد و گزارش تحقیقی و چیزهایی از این دست مورد پیگرد قرار گرفته اند یا عامل انتشار و تکرار و رواج یک تهمت و دروغ بزرگ بوده اند؟ روا نیست که یک فرد در پوشش روزنامه نگار نسبت به آنچه از آن علم و دانش نداشته اظهارنظر کند و به آبروی دیگران حمله کند و بعد به جای پاسخ گویی رو به جلو فرار کند و از سپر و نقاب روزنامه نگاری استفاده کند. البته در این میان امیدواریم کنایه ای در ارتباط برقرار کردن میان حضور رییس مجلس در خانه مرحوم روح الله رجایی و عبارت « خبرنگار خوب خبرنگار مرده است» مستور نباشد که این کنایه خود به اندازه کافی گویای تفسیر اشتباه و مغرضانه نویسنده خواهد بود. به امید آنکه غرضی نباشد و تنها یک تصادف در میان باشد.

۴- نکته دیگر مورد اشاره ، صدور بیانیه و پاسخ گفتن به اتهام ها بوده. این اقدام در طول چند سال گذشته در چندین مرحله انجام شده است. در مقولاتی چون تعاونی های مسکن موسوم به املاک نجومی، بدهی های شهرداری تهران و غیره ، هم خود آقای قالیباف و هم افرادی چون مهندس چمران و معاونان وقت شهرداری پاسخگو بوده اند و حتی در مساله املاک موضوع در قوه قضاییه بررسی شده است و پرونده بسته شده است. با این حال همت برخی افراد بر تخریب و تهمت بنیان نهاده شده و گویا میلی به شنیدن در آنها وجود ندارد. این گونه است که مطالبه حقیقت از دستگاه قضایی آخرین راه برای روشنگری و احقاق حق است. تا هم صحت ادعاهای این افراد مشخص شود و هم پروژه سیاسی برخی افراد عیان گردد که چگونه به اسناد و مدارک دست می یابند و به هتک حرمت و آبروی افراد مشغول می شوند. رسیدگی دستگاه قضایی به این ادعاها و مخصوصا تهمت میرسلیم بیان کننده واقعیت ها و رسواکننده دروغ های نجومی خواهد بود.

۵- نکته آخر ایراد نویسنده به از رو خواندن نطق های رییس مجلس است. خوب است ایشان توضیح دهند که خواندن متن مکتوب چه ایراد و اشکالی دارد. چرا نباید متن از رو خوانده شود و چه اشکالی بر این کار وارد است. به جای تمرکز بر چنین مواردی خوب است به عنوان یک روزنامه نگار از اتهام زنندگان مدرک و شاهد طلب کنند تا مرز دروغ گویی و تخریبگری با ژست عدالت خواهی و فساد ستیزی به راستی روشن شود.