رونمایی رسانه اصلاح‌طلب از یک نامزد انتخاباتی: مردم یادتان هست؟
اصرار این روزهای اصلاح طلبان بر نامزدی اسحاق جهانگیری برای انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ موجب شده تا این نکته به ذهن‌ها متبادر شود که چرا تا این اندازه آقای معاون اول به دهان ایشان مزه کرده و این انتخاب چه کارکرد و دستاوردی می‌تواند برای این جناح سیاسی داشته باشد.
حسن شجاعی: اصرار این روزهای اصلاح طلبان بر نامزدی اسحاق جهانگیری برای انتخابات ریاست جمهوری 1400 موجب شده تا این نکته به ذهن ها متبادر شود که چرا تا این اندازه آقای معاون اول به دهان ایشان مزه کرده و این انتخاب چه کارکرد و دستاوردی می تواند برای این جناح سیاسی داشته باشد. مردم در طول دوران حضور آقای معاون اول در هیئت دولت خاطرات خوشی از او به یاد ندارند و گاهی با تصمیمات اقتصادی نسنجیده و گاهی با موضع گیرهای منفعلانه سیاسی نشان داده که اعتماد به او نتیجه ای دربرنداشته و آبی از جهانگیری گرم نمی شود.
روزنامه شرق در گزارش امروز خود به تفصیل به این موضوع پرداخته و با رونمایی از این نامزد انتخاباتی و با بیان نقاط قوت جهانگیری از او نامزدی اصلاح طلب و در عین حال عملگرا یاد کرده که می تواند کشتی شکسته اصلاح طلبان را به ساحل مقصود برساند.
یکی از مهمترین شاخصه هایی که شرق برای این انتخاب بر آن تاکید دارد ظرفیت و پتانسیل های جهانگیری است که به زعم نویسنده می تواند سرمایه های اجتماعی را به سوی خود متمایل نماید و دفاع جانانه او از روحانی در انتخابات دور دوازدهم ریاست جمهوری نشان داد که آقای معاون اول ظرفیت این را دارد که خود به تنهایی گلیمش را از آب بیرون بکشد.
در وهله اول به نظر می رسد در قحط الرجال اصلاح طلبان برای عبور از فیلترینگ شورای نگهبان، جهانگیری جزو معدود گزینه هایی باشد که بتواند از این مجرا عبور کرده و به سلامت خود را برای انتخابات ریاست جمهوری آماده نماید. تا امروز به نظر نمی رسد شورای نگهبان گاردی نسبت به جهانگیری داشته باشد و رفتارها و انتقادات پیوسته او به کارکرد دولت به ویژه در این سال های پایانی نشان می دهد که او قصد تبری داشته و می خواهد استقلال سیاسی خود را به نمایش بگذارد و از این حربه در انتخابات ریاست جمهوری استفاده نماید.
اما رویه سیاسی جهانگیری نشان می دهد که او در طول دوران مسئولیتش فرازو فرود زیادی داشته و نتوانسته در حوزه های مهم سیاسی و اقتصادی کشور نقش تاثیری گذاری از خود برجای بگذارد و به طور نمونه رویکردش در مورد ارز 4200 تومانی خود خود نشان از نقش کم رنگ و بی اثر او در ثبات بخشی به حوزه های اقتصادی و معیشتی مردم است که این روزها با اثرات تصمیمات غلط دولت با آن روبرو هستند.
اینکه دولت روحانی پس از مدتی نقش آقای معاون اول را کم رنگ کرده و در تصمیمات مهم سیاسی و اقتصادی از او بهره نبرد هم نشان می دهد که در بدنه دولت و جناح اصلاح طلب نیز جایگاه او بسیار متزلزل بوده و اعتمادی بر او نیست وگرنه هر ناظر آگاهی به خوبی در می یابد که پس از دفاع جانانه او از روحانی در مناظرات انتخابات ریاست جمهوری می بایست جهانگیری را در قامت مرد دوم دولت بیش از همیشه نشان می داد. این تغییر رویکرد دولت نسبت به جهانگیری تا جایی پیش رفت که او در مراسم گرامیداشت بیست‌ودومین سالروز ملی صادرات در مهر سال 97 با اشاره به محدودیت‌هایی که در دولت دارد، گفت: «من تا این لحظه اجازه برکناری منشی خودم را نداشته‌ام، پس از من انتظار نداشته باشید که وکیل و وزیر را تغییر دهم.»
موضوع استعفاهای پی درپی جهانگیری هم در طول این سال ها نقل محافل سیاسی و رسانه ای بوده به نحوی که عبدالله ناصری از چهره های فعال اصلاح طلب درگفت و گو با روزنامه آرمان به صورت تلویحی به این رفتار اشاره دارد. «مدیریت دولت و در رأس امور اجرائی کشور قرار‌گرفتن، امر بسیار خطیری است؛ به شکلی که شاید مهمترین نیاز آن، جدیت در کار است. این جدیت را ما از همان سال 92 در فعالیت‌های جهانگیری مشاهده می‌کردیم؛ اما در رأس دولت، این مقوله وجود نداشت. این نبود جدیت شاید در دولت‌های دیگر نیز وجود داشته؛ اما این دوره به شکلی عجیب بیشتر نمایان شد. معاون‌اول رئیس‌جمهور بارها به این علت قصد استعفا داشته است و این از همان دوره نخست دولت نیز وجود داشت؛ اما به توصیه بسیاری از بزرگان این کار را انجام نداد و هر بار که اختلاف‌ها جدی می‌شد، زمزمه استعفا نیز بیشتر به گوش می‌رسید؛ اما به نظر ایشان سیاست صبر را در پیش گرفته تا در مدت زمان باقی‌مانده از دولت، التهاب جدیدی ایجاد نشود. برخی از چهره‌ها نیز به ایشان توصیه کردند فضای دولت را نباید خالی کرد و از همین اختیارات محدود نیز باید به بهترین شکل در پیش‌برد امور مردم بهره جست.»
این اختلاف نظرها در دولت سبب شد تا امورات مردم و چرخ دولت به کندی و به سختی بچرخد و دولت در انجام وظایف خود ناتوان تر از همیشه باشد و بیشتر درگیر مشکلات و اختلافات داخلی باشد تا حل مشکلات مردم. در این زمینه نبود جدیت لازم هم مزید بر علت شد تا دولت خسته و پیر روحانی نتواند آنگونه که وعده کرده بود کشور را اداره نماید و جهانگیری نیز به عنوان بخشی از این پازل حتما و قطعا باید پاسخگو بوده و صرف انتقاد و گلایه نمی تواند پوششی بر ناکارآمدی هایش باشد.
اما نکته ای که باید در نظر داشت رویکرد حزب کارگزاران، حزب متبوع آقای معاون اول است که این روزها تمایل دارد تا از نامزدی نیابتی حمایت کرده و دور او را خط بکشد. اگر کارگزاران با رویکردی که این روزها پیش گرفته و در سخنان اعضاء برجسته این حزب نیز شنیده می شود تمایل به نامزدی خارج از این ساختار داشته باشند باید دید برخورد و رفتار جهانگیری با این موضع گیری چگونه خواهد بود و سایر گروه های اصلاح طلب چگونه با این موضوع برخورد خواهند کرد. شاید اسحاق اینجا نیز با یک گلایه سربسته از بی اختیاری برای نامزدی بگوید و در سپهر سیاسی کشور کم رنگ تر از همیشه به گوشه عزلت برود.
دیدگاه تان را بنویسید