سلیمی‌نمین: اعتدال توسعه نه در میان اصلاح طلبانی جایگاهی دارد و نه در میان جامعه/ اعتدال و توسعه شانسی در انتخابات آتی ندارد/ ظریف به دنبال جدا کردن حساب خود از دولت است

گروه سیاست فردا: هرچه به انتخابات نزدیک می‌شویم بحث ائتلاف هم جدی‌تر می‌شد. حرف از ائتلاف هم که می‌شود قبل از همه «اعتدال و توسعه» به یاد می‌آید. از این رو بررسی وضعیت این حزب و شانس گزینه‌هایش ضروری است. به خصوص آنکه برخی اصلاح طلبان مثل کارگزاران هم این روز‌ها از تشکیل دولت فراگیر می‌گویند. نکته، اما اینجا است که فعالان سیاسی وضعیت اعتدال و توسعه را خیلی خوب ارزیابی نکرده و با توجه به عملکرد دولت و رویکرد اصلاح طلبان این گروه را رو به افول می‌دانند. عباس سلیمی نمین، فعال سیاسی اصولگرا در گفت‎‌وگو با «فردا» به این نکته اشاره کرد و گفت که اعتدال و توسعه‌ای‌ها بدون اصلاح طلبان شانسی نخواهند داشت.

*نسبت اعتدال و توسعه با دو جریان سیاسی اصلاح طلب و اصولگرا چیست؟ حزب اعتدال و توسعه بعد از پیوندی که بین مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجای و اصلاح طلبان ایجاد شد، تعریف شد. این‌ها قبلا تضاد‌های جدی با هم داشتند و همان تضاد‌ها سبب می‌شد که به اصولگرایان نزدیک باشند، اما بعد از ائتلافی که به لحاظ سیاسی و نه مبانی فکری با اصلاح‌طلبان کردند، دیگرمسیر عوض شد و سال‌ها است که در طیف اصلاح‌طلب تعریف می‌شود؛ بنابراین اکنون دیگر قرابتی با اصولگرایان ندارند.

*یعنی ممکن است بار دیگر از حمایت اصلاح‌طلبان برخوردار شده و با اتکا به آنان پیروزی‌هایی داشته باشند؟ اعتدال و توسعه‌ای‌ها خودشان را اصلاح‌طلب می‌دانند، اما اصلاح طلبانی که انحصارطلب هستند آنان را نمی‌پذیرند و فقط خودشان را نماد اصلی اصلاح‌طلبی می‌دانند. این طیف از اصلاح طلبان اعتدال و توسعه را به رسمیت نمی‌شناسند و در واقع این را به رخ می‌کشد که پیوند اصلاح طلبان با آنان فکری نبوده و سیاسی بوده است. به هرحال اصلاح طلبی یک فکر و گرایش است، اما پیوند آن با اعتدال و توسعه بر اساس مسائل سیاسی بوده و یک شرایط سیاسی خاصی موجب آن بوده است. طیف انحصار طلب اصلاح طلبان خودش را برتر و صاحب تصمیم و دارای حق وتو می‌داند و نقش پدری را برای خودش قائل است. به همین دلیل هم اصطحکاک‌های دارند و وقتی که بحث مرکزیت که باید هدایت کند، مطرح می‌شود می‌گویند که مرکزیت باید دست ما باشد.

*با این وصف و با توجه به عملکرد دولت وضعیت اعتدال و توسعه را چطور ارزیابی می‌کنید؟ در شرایط کنونی با توجه به عملکرد این آقایان، اعتدال و توسعه در وضعیت خوبی قرار ندارد. البته در گذشته هم خیلی وضعیت خوبی نداشتند، اما ائتلافی صورت گرفت و همه طیف‌های اصلاح طلب پشت آن‌ها قرار گرفتند و شرایط به نحوی شد که توانستند با ائتلاف دولت تشکیل دهند. اما کارنامه موفقی ارائه نکردند و الان نه جایگاهی در میان اصلاح‌طلبان داند و نه در میان آحاد جامعه لذا فکر نمی‌کنم که در انتخابات ریاست جمهوری آتی هم شانسی داشته باشند.

*یعنی در انتخابات ریاست جمهوری آتی موفق نخواهند شد؟ فکر نمی‌کنم که توفیقی داشته باشند. اگر هم قبلا توفیقی داشته‌اند در چارچوب ائتلاف بوه است. دولت ائتلاف که هم اصولگرایان در آن جا داشتند و هم اصلاح طلبان موجب شد که این‌ها بتواند دولتی تشکیل دهند. امروز، اما نه پشتیبانی اصولگرایان را دارند و نه اصلاح طلبان را. جایگاه آنان در میان جریان اصولگرا که کاملا ازبین رفته و در بین اصلاح طلبان هم که بحث است. اصلاح طلبان اختلافی درباره تداوم همکاری با این‌ها دارند. طیف تندتر اصلاح طلب میخواهند که شانس خودش را آزموده و بدونائتلاف وارد صحنه شود که البته این تفکر خطا است و شانس آنان را کاهش می‌دهد.

*اما در میان گمانه‌زنی‌های فعلی از کاندیدا‌های ریاست جمهوری افرادی مثل ظریف، واعظی و نوبخت حضور دارند. ظریف که جز اعتدال و توسعه نیست. او به عنوان وزیر خارجه اصلا نمی‌تواند عضو حزب باشد.

*به لحاظ فکری، اما به اعتدال توسعه نزدیک‌تر از اصلاح‌طلبان است. بله، قرابت‌هایی وجود داد.

*فکر می‌کنید گزینه‌های اعتدال و توسعه در انتخابات آتی شانسی دارند؟ ترجیح می‌دهم قضاوتی در این باره نکنم. درباره آقای ظریف، اما این نکته مشهود و واضح است که سعی می‌کند از دولت فاصله بگیرد، زیرا شانس دولت را کم می‌داند. او منتظر فرصتی است که حساب خود را از دولت جدا کند. استعفای او با این که می‌داند این کار در ماه‌های پایانی دولت، درست نیست این کار را انجام داد و بعد هم برگشت فقط برای اینکه به جامعه پیام دهد و بگوید که با رئیس جمهور و دولت اختلافاتی دارد و حساب او جدا است. این مساله کاملا روشن است و جای بحث ندارد.

*با توجه به اینکه اعتدال و توسعه شانس چندانی برای پیروزی در انتخابات بعدی ندارد و احتمالا با دولت بعدی همسو نیست، سرنوشت این حزب را چطور می‌بینید؟ این جریان خیلی مبنای سیاسی محکمی ندارد و به نظر من آقایان حاضر هستند با هر جریانی کار کنند. اینگونه نیست که مبانی خیلی پررنگی داشته باشند و براساس آن عمل کنند. بیشتر دنبال این هستند که در قدرت حضور داشته باشند.