رییس مجلس فقط آیینه جلوی عملکرد دولت گذاشته/ تنشزایی خلاف اصل مذاکره داخلی سران قوا است
آقای واعظی و حامیان دولت همچنان در مسیر تخریب مجلس حرکت میکنند اما حواسشان نیست که بگومگو در حوزه کارآمدی یک اشتباه استراتژیک است و نتیجه خوبی برایشان نخواهد داشت.
گروه سیاسی فردا: دولتیها و رسانههایشان در کلام از همکاری، هماهنگی، انسجام، وحدت و هزار حرف قشنگ دیگر میگویند اما وقت عمل که میشود کاری غیر از توهین، اتهامزنی، تقابل و دوقطبیسازی نمیکنند. شاهدش هم همین اظهارات امروز آقای واعظی. رئیس دفتر محترم آقای رئیس جمهور در حاشیه جلسه هیات دولت به سخنان رئیس مجلس مبنی بر اینکه ما کمبود بودجه نداریم، بلکه مشکل مدیریت داریم؛ واکنش نشان داده و میگوید: «من فکر میکنم این کار درستی نیست که از هر فرصتی علیه یکدیگر استفاده کنیم، مخصوصا کسانی که قبلا خودشان مدیر بودند و ما عملکردشان را هم میدانیم. مگر وقتی آقای قالیباف از شهرداری تهران رفتند کم بدهکار بود؟ مردم که این موارد یا فراموش نکردند. اینکه ما بخواهیم برای انتخابات آینده صحبت کنیم و به دولت حمله کنیم، کار درستی نیست.»
اظهارات واعظی را رسانههای حامی دولت و اصلاحطلب با عنوان سخنان «تند و تیز» و کلی ذوق بازنشر داده و به گمان خود به رقیب تاختهاند. اینها اما غافل از آن هستند که ورود به این عرصه و مجادله در حوزه مدیریت و کارآمدی اصلا به نفعشان تمام نخواهد شد.
رویکرد جناب رئیس دفتر همچنین ثابت کرد که این همه هجمه به مجلس و شخص قالیباف در شورای شهر و شهرداری اصلاح طلب تهران از کجا آب میخورد چه ریشه ای دارد. این رویه اما آنان را به مقصود نمیرساند زیرا وقتی موضوع بحث کارآمدی و کارنامه باشد، آنقدر ضعف و بیعملی دارند که جای حرف نمیماند.
دیروز رئیس دیوان محاسبات کشور گزارش تفریغ بودجه سال ۱۳۹۸ را در مجلس شورای اسلامی قرائت کرد و معلوم شد که این دولت ، بدهکارترین دولت پس از انقلاب است. بدیهی است که مردم خوب میبینند، درک کرده و قضاوت میکنند که چه کسی بدهکار است.
این همه حمله به مجلس و رئیس آن که توام با توهین تخریب است و روز دیگر اتهام یا سیاهنمایی و قلب واقعیات؛ قطعا بیدلیل نیست. واضح است که این همه عصبانیت از کجا نشات گرفته و دوستان در دولت از چه ناراحت هستند. طبیعتا این عملکرد مجلس یازدهم یعنی افزایش نظارتها، پافشاری بر تحقق حقوق ملت و ... است که این طور عرصه را بر آقایان تنگ کرده است. شاید اگر در قضیه پرداخت یارانه و تامین کالاهای اساسی یا در فقره مصوبه لغو هسته ای و اصلاح بودجه این همه جدیت از مجلس مشاهد نشده بود، دولت هم تا این اندازه هویت خود را در خطر نمیدید و به فکر تخریب نهاد انتخابی مجلس نزد افکار عمومی نمیافتاد.
نکته مورد غفلت تخریبگران اما آن است که همین سختگیر و حساسیتهای مجلس برایشان کم آورده نداشته است. مثلا اگر اصرار و ایستادگی مجلس نبود و به شیوه خویش میراندند شاید الان نرخ دلار به 50 هزار تومان هم رسیده بود و معلوم نیست که چطور میتوانستند در چشم مردم نگاه کنند.
در این میان از این نکته غافل نشویم که انگار درون دولت اراده ای وجود دارد که موازی با مذاکره داخلی سران قوا ، به عمد قرار است به مجلس حمله کند و نتیجه اش تنش سازی از سوی جریان اعتدال و اصلاحات خواهد بود که اکنون به جای حل مشکلات کشور به دنبال حفظ قدرت خود برای آینده هستند.
البته از این واقعیت هم غافل نشویم که تندی و حمله رییس دفتر یک قوه به رییس قوه دیگر خلاف پروتکل ها است که حتما باید به جناب واعظی یادآوری شود.
دیدگاه تان را بنویسید