اردوغان در کدام سو ایستاده است؛«غرب» یا «جبهه آزدیخواهان مسلمان»؟
ضروری است که در ایران اردوغان با پرسش های جدی مواجهه شود . اخباری که این روزها مبنی بر آمادگی ترکیه برای حمله سوریه و اجتماع مخالفین سوری که اکثرا با سرویس های امنیتی غرب همکاری دارنددر ترکیه، مقولاتی است که باید اردوغان و ترکیه «هزینه» آن را متقبل شوند.
سرویس بین الملل«فردا» : حضور اردوغان در تهران باعث شده است که گمانه زنی هایی متفاوتی در این باب شکل بگیرد. برخی معتقدند وی حامل پیام غرب برای ایران است و برخی دیگر سفر وی مرتبط با تحولات سوریه می دانند. از همین رو است که می توان سفر وی به ایران را مهم دانست . مهم از آن جهت که این سفر مرتبط با هر کدام از این گمانه زنی ها باشد قطعا واجد تحولات مهمی خواهد شد. اما در این میان نکته مهمی وجود دارد که باید با ژرف نگری و فارغ از تحولات روز به آن نگریست. باید دید سفر اردوغان به «کانون آزادیخواهی اسلامی» از چه موضعی صورت می گیرد؟ آیا این سفر ، حضور عضوی از «جبهه غرب» در ایران است یا سفر فردی از «جبهه آزادیخواهی اسلامی»؟ تا پیش از موضع گیری های ترکیه در باب سوریه با مدنظر قرار دادن عملکرد ترکیه در مواجهه با اسرائیل وبرخی سیاست های منطقه ای امریکا گمان غالب این بودکه اردوغان و حزب متبوع اش می کوشند به مثابه عضوی از جبهه آزادیخواهی اسلامی در برابر سیاست های استعماری غرب ایستادگی کنند و اهداف جنبش های مقاومت را پیگیری کند . اما عملکرد شگفت انگیز او در قبال سوریه این امر با تردید ها و حتی منفی نگری های جدی مواجه ساخت.
ترکیه در قبال سوریه اهداف راهبردی و استراتژیک جنبش های مقاومت را هدف گرفت. قضیه سوریه جدای از ایرادات به حقی که می توان با ساختار سیاسی این کشور وارد دانست و بر مطالبات مردمی تاکید داشت، به طور کلی با تحولات دیگر کشورهای عربی متفاوت است؛ یک سال از این درگیری ها می گذرد اما دمشق و حلب به عنوان قطب های سیاسی و اقتصادی سوریه در آرامش به سر می برند . کردها وارد فعالیت مسلحانه نشده اند از همه مهمتر اقلیت مسیحی هوادار اسد است. عمده درگیری ها یا در شهرهایی است که در نزدیکی مرز سوریه با کشور های دیگر قرار دارند و از مواهب مسلحانه عربستان و قطر بهره مند اند و یا مربوط به عشایر سلفی ای است که خط و ربط مستقیمی با القاعده و وهابی ها دارند. اردوغان و ترکیه اما چشم خود را بر همه این موارد بسته اند و تشنج آفرینی حداکثر 20 درصد جامعه سوریه را در حد یک «جنبش ملی » و «انقلاب»تفسیر می کنند و مطابق با اخبار موثق افسران امنیتی خود را به مناطقی مانند دیر الزور و جسر الشغور گسیل داشته که بعضا توسط نیروهای سوری دستگیر شده اند! بدیهی است که این رویکرد در تطابق کامل با مواضع غرب و حتی اسرائیل است . اکنون خلاء امنیتی ای که در
سوریه وجود دارد بیش از هر چیز به نفع غرب و اسرائیل است تا بتوانند سلطه راهبردی و امنیتی خود را در منطقه تحکیم کنند . امری که روسیه با فراست آن را دریافته است و با تمام قوا در برابر آن ایستادگی می کند. بنابراین این سوال مطرح است که چرا ترکیه اینچنین عمل می کند؟ در این باب برخی به رویکرد احیای امپراطوری عثمانی با تسلط بر سوریه و برخی دیگر به معامله ترکیه با غرب اشاره می کنند. دلیل اما هر چه باشد امروز دیگر ترکیه را نمی توان در «جبهه آزادیخواهان مسلمان» به شمار آورد. ترکیه امروز با اتخاذ سیاست های متناقضی می کوشد هم ژست ضد اسرائلی و غربی خود را حفظ کند هم در بزنگاههایی حساس در چارچوب منافع غرب کنش سیاسی خود را سامان دهد. از این حیث ضروری است که در ایران اردوغان با پرسش های جدی مواجهه شود . اخباری که این روزها مبنی بر آمادگی ترکیه برای حمله سوریه و اجتماع مخالفین سوری که اکثرا با سرویس های امنیتی غرب همکاری دارنددر ترکیه، مقولاتی است که باید اردوغان و ترکیه «هزینه» آن را متقبل شوند. محروم شدن از شریک سیاسی ای به نام ایران و محدود شدن روابط به مسائل اقتصادی ،ضرری عظیم است که اردوغان باید آن را در نزدیکی منافع
کشور خود حس کند . او که چندی پیش گفته بود اگر حمایت های راهبردی و سیاسی ایران نباشد سوریه در دستان ما خواهد بود ، در سفر به تهران باید به درک این مهم برسد که اگر بخواهد با غرب در برابر «جبهه آزادیخواهی اسلامی» بیاستد باید «هزینه» آن را بدهد . هزینه ای که کمترین وجه آن این است که ترکیه در کنار اردن و عربستان به عنوان خط سازش و مخالفین مقاومت شناسانده شود. امری که برای آقای اردوغان که زحمت بسیار برای گرفتن ژست های ضد اسرائیلی گرفته بسیار گران تمام خواهد شد...
دیدگاه تان را بنویسید