مشروح گفت‌وگوي لاريجاني با فيگارو

علي لاريجاني در گفت‌وگو با روزنامه‌ي فيگارو تاكيد كرد كه ايران درخصوص غني سازي اورانيوم مصالحه نخواهد كرد و گفت‌وگوي بدون پيش شرط با غرب را خواستار است. به گزارش ايسنا متن كامل گفت‌وگوي علي لاريجاني، دبير شوراي عالي امنيت ملي كشورمان با روزنامه‌ي فيگارو، چاپ پاريس به شرح زير است: فيگارو: شما بدون توجه به قطعنامه‌اي شوراي امنيت سازمان ملل برنامه‌ي غني سازي اورانيوم را دنبال مي‌كنيد آمريكايي‌ها و اروپايي ظنين هستند كه به دنبال مجهز كردن خود به سلاح هسته‌يي هستيد. آيا بشريت بايد فقط به وسيله‌ي يك نابغه كاملا توانا و مطلع از همه چيز اداره شود كه بتواند خوب و بد را تشخيص دهد، نيات همه‌ي كشورهاي جهان را بخواند و سپس راهي را كه بايد دنبال شود به هر كسي ديكته كند؟ نبايد بر مبناي چنين قاعده‌اي يك سيستم جدي از روابط بين المللي را بنا كرد؛ به هر حال آمريكا دقيقا مانند اين نابغه رفتار مي‌كند؛ وقتي كشورهايي هستند كه مدعي مستقل بودن هستند و كوركورانه از آن تبعيت مي‌كنند .... فاجعه عراق مثال خوبي است در مرحله‌ي اول عراق (مانند ما) در «محور شرارت» واقع شد؛ آمريكا ناگهان مظهر «خوبي» شد در مرحله دوم «نيات» پنهان را به عراق وام دادند، برخلاف نيات اعلام شده‌اش و اينكه خطر بزرگي براي صلح در جهان است: دنبال كردن برنامه‌ي توليد سلاح‌هاي كشتار جمعي و سياست حمايت و پذيرش تروريست‌هاي القاعده. مرحله سوم ديكته اقدامات به همه‌ي كشورهاست و وقتي كشوري مانند فرانسه جرات مي‌كند به درستي از طرح حمله عراق انتقاد كند تحقير مي‌شود، به خيانت متهم مي‌شود و اعلام مي‌شود كه «مجازات خواهد شد». اگر براي حفظ صلح بخواهيم يك سيستم بين المللي با ارزش ايجاد شود بايد به اين ديپلماسي تهديد اين ديپلماسي وام‌دهي «نيات» به صورت يكجانبه به كشورهايي كه از تبعيت از چيزي سر باز مي‌زند كه ابرقدرت‌ها آن را توجيه «حمله‌ي پيش دستانه» به آن ديكته مي‌كند پايان داد؛ بايد ايالات متحده يك بار براي هميشه تخريب حقوق بين المللي با تحميل تحريم‌هاي مبتني بر «نيات» نسبت داده شده پيش از آنكه عضوي از سازمان ملل واقعا مرتكب خطايي شده باشد پايان دهد. فيگارو: آيا غرب حق ندارد كه بخواهد به هر قيمتي از اشاعه‌هاي سلاح هسته‌يي در خاورميانه جلوگيري كند؟ ما در اين نگراني سهيم هستيم، من رقابت تسليحات هسته‌يي در خاورميانه را كه فاجعه‌اي براي همه‌ي كشورهاي منطقه خواهد بود نمي‌خواهم؛ بمب اتم به نفع ايران نيست و اين سه دليل دارد: اول اينكه ما ابزار تضمين دفاع از خود را در رابطه با هر مهاجم احتمالي در اختيار داريم؛ آمريكايي‌ها كه بي وقفه ما را تهديد مي كنند بدون آنكه اقدامي عليه ما انجام دهند اين را به خوبي مي‌دانند؛ دوم اينكه در واقع بمب اتمي امروز در تئاتر عمليات‌هاي خاورميانه ميانه‌يي سلاحي كاملا غير قابل استفاده است؛ زيرا در منطقه‌اي پر جمعيت دوست و دشمن را بدون تبعيض خواهد كشت؛ سوم اينكه يادآوري مي‌كنم رهبر ما آيت الله خامنه‌اي با صدور فتوا توليد يا استفاده از سلاح‌هاي كشتار جمعي را منع كرده‌اند. من چند ساعت پس از بمباران حلبچه با گاز خردل به وسيله‌اي صدام حسين به آن شهر رسيدم و مي‌توانم به شما بگويم حاضر نيستم آنچه را كه در آنجا ديدم فراموش كنم. مردان، زنان، كودكان و حيوانات همه در يك صحنه‌ي جهنمي غير قابل توصيف روي زمين افتاده بودند. ايران كشوري با ثبات، منطقي و جدي در احترام به حقوق بين المللي و تمامي تعهداتش است؛ ما پيمان منع گسترش سلاح هاي هسته‌يي را امضا كرده‌ايم و آن را به طور كامل رعايت مي‌كنيم؛ اين پيمان ما را از سلاح هاي هسته‌يي منع مي‌كند، اما به ما اجازه مي‌دهد بر چرخه‌ي كامل توليد برق هسته‌يي تسلط پيدا كنيم. دو سال پيش در طول مذاكراتي در وين نماينده انگليس به من گفت‌: نمي‌خواهد ايران هرگز به اين فن آوري دسترسي داشته باشد. من اين حرف را كاملا غيرقابل قبول مي‌دانم. اين رويكرد نو استعماري است كه ما در سال 1953 زماني كه انگليس به شوراي امنيت گفت ملي كردن نفت به وسيله مصدق "تهديدي عليه صلح و امنيت بين المللي" است با آن مقابله كرديم؛ ايران حق لاينفكي براي غني سازي اورانيوم دارد و درباره‌ي آن مصالحه نخواهد كرد. فيگارو: آيا راهي براي خروج از بن بست مي بينيد؟ چطور به غربي‌ها در خصوص نيات‌تان اطمينان مي‌دهيد؟ اين راه شامل ازسرگيري مذاكرات بدون پيش شرط براي هر دوطرف است؛ در اين رابطه فرانسه با نيكلا ساركوزي، رييس جمهور جديد مي‌تواند نقش يك واسطه‌ي صادقانه را ايفا كند؛ زيرا فرانسه از چهره‌ي بسيار خوبي نزد ما برخوردار است؛ هرگز فشار نو استعمارگرانه عليه ايران اعمال نكرده است و زماني كه امام خميني (ره) از سوي ديكتاتوري شاه تهديد شد به ايشان پناه داد. اكنون كه من با شما صحبت مي‌كنم البرادعي و سولانا هر دو تشخيص مي‌دهند كه برنامه‌ي هسته‌يي ايران در حال حاضر به سوي اهداف نظامي منحرف نشده است؛ بنابراين نگراني غرب يك اقامه‌ي دعوي بر سر نيت است كه به آينده مربوط مي‌شود؛ پس چرا ما بايد امروز خود را در شوراي امنيت سازمان ملل بيابيم؟ از كشورهاي منطقه (عربستان سعودي، امارات متحده عربي، مصر و غيره ) و نيز كشورهاي اروپايي (فرانسه، آلمان، فنلاند و غيره) كه برنامه‌ي توليد برق هسته‌يي دارند دعوت مي‌شود در كنسرسيوم در ايران شركت كنند علاوه بر كنترل موجود بازرسان آژانس بين المللي انرژي اتمي كشورهاي عضو كنسرسيوم هم مي‌توانند در اين برنامه نظارت داشته باشند. اگر برايم ممكن بود گفت‌وگويي سازنده با غرب - كه امروز با ناسازگاري آمريكا كه مي‌خواهد ما غني سازي اورانيوم را به عنوان پيش شرط تعليق كنيم بلوكه شده است - داشته باشم؛ مطمئن هستم كه مي‌توانيم به همراه هم ابزارهاي بسيار ديگري را براي ايجاد اعتمادي متقابل پيدا كنيم. فيگارو: اگر جامعه‌ي بين المللي تصميم بگيرد حق شما براي غني سازي را به رسميت بشناسد آيا حاضريد در عوض پروتكل الحاقي را تصويب كنيد؟ بله چرا كه نه؟ ما مي‌توانيم درباره‌اش در صورتي كه گفت و گو ازسرگرفته شود بحث كنيم؛ ما هرگز از بازرسي‌هاي آژانس بين المللي انرژي اتمي بيم نداشته‌ايم؛ ما تنها كشوري در جهان هستيم كه بازديد از تاسيسات نظامي را پذيرفته است، آژانس 53 بار از آنها ديدن كرده است. فيگارو: آژانس در سال 2003 يك برنامه‌ي غني سازي را يافت كه حدود 18 سال پنهان شده بودغ چرا اين طور مخفي كاري وجود داشت؟ اين فقط يك برنامه‌ي تحقيقاتي بود؛ پس از سرنگوني شاه غربي‌ها (فرانسه، آلمان و غيره) از تعهداتشان براي كمك به ما در تمايل‌مان براي توليد برق هسته‌يي بازگشتند؛ بنابراين ضروري بود كه ما با تحقيقات خودمان و با دنبال كردن همه‌ي راه‌هاي ممكن به فن آوري هسته‌يي برسيم؛ طبق ان.پي.تي تنها الزام ما اعلام هر گونه تاسيسات صنعتي سانتريفوژهاي غني سازي 180 روز پيش از تزريق گاز (هگزافلورايد اورانيوم) است و اين كاري است كه آن را انجام داده‌ايم.