۶ مانع هدایت منابع بانک‌ها به سمت تولید

در حالت اول بانک، سود خود را دریافت می کند و در حالت دوم نیز یا برحسب اعمال جریمه بیشتر، درآمد بانک افزایش می یابد و یا وثایق مصارده می-گردد. یعنی رابطه بین بانک و تولید یک رابطه برد - باخت به نفع بانک است. این در حالی است که نه عقل اقتصادی و نه شرع مقدس اجازه چنین سیاستی را می دهد.

متاسفانه در سایه سکوت معنادار ناظران، شبکه بانکی مختارانه دست به هر اقدامی می زند. حرص و طمع کسب سود بیشتر ان هم نه برای نفع عمومی بلکه یک عده سرمایه دار و سهام دار کلان و خاص، بانک ها را به هر کاری کشانده است. از معامله ارز در بازار گرفته تا معامله آهن و .... اینکه چرا منابع بانک ها کمتر به بخش تولید اختصاص می¬یابد؟ اینکه چرا هزینه استقراض از شبکه بانکی بالا است؟ اینکه چرا اهتمامی در بدنه بانک ها برای رونق تولید و مشارکت در فعالیت های اقتصادی نیست؟ سوالات جدی است که مسئولان و ناظران شبکه بانکی کشور بایستی به ان پاسخ دهند.

در همین راستا سازمان بازرسی کل کشور در بررسی اخیر خود خطاب به رییس بانک مرکزی، در 6 بند عمده موانع بر سر راه هدایت منابع بانک ها به بخش های اقتصادی مولد را بررسی کرده است: 1- ریسک بالای سرمایه گذاری در بخش های اقتصادی مولد، به دلیل تحریم مواد اولیه و عدم امکان گشایش اعتبارات اسنادی و ورود کالای مشابه. 2- پایین بودن نرخ سود عقود مبادله ای و عدم تمایل بانک ها برای استفاده از این ابزار. 3- کمبود منابع به دلیل پایین بودن نرخ سود سپرده ها و عدم تمایل مشتریان به سپرده گذاری 4- عدم نظارت بر مصرف منابع(استفاده از تسهیلات برای تولید و مصرف آن در سایر بخش ها) 5- استفاده نادرست از منابع به دلیل نبود ضوابط مدون و استفاده سلیقه ای از منابع. 6- اعمال نظرات سلیقه ای و غیرکارشناسی برخی مسئولین. هرچند که بر اظهار نظر سازمان بازرسی کل کشور نقدها و ملاحظاتی مترتب است اما مواردی که اشاره شده واقعیت های جاری در شبکه بانکی کشور است که نیازمند رسیدگی فوری می باشد.