عاشقانه امام موسی صدر
غزل «مهتاب» سروده امام موسی صدر در سال ۱۳۴۴ است که آن را به همسرش بانو پروین خلیلی تقدیم کرده است.
این غزل که در دفتر آیت الله سید مرتضی مستجابی با این توضیح ذکر شده است که «غزل در بحر خفیف و دارای توشیح متناسب در دو مصرع، از: موسی صدر» از این قرار است:
پرده‌ای از پرند س‍‍‍‍‍‍‍‍‍‍یم اندود ماه بر دوش شام گسترده روشن و دلکش و خیال‌انگیز وز نسیم شبانه افسرده
و اندر اعماق آشیانه خویش سر خود مرغ حق فرو برده یاد بیداری و تلاش و سخن از خیال زمانه بسپرده
نیمی از شام هجر بگذشته صحبت غم به جانم آورده خواب بگریخته زدیده من دامن از اشک چشم پر کرده
لیک با رنج جانگداز فراق روح باز از غمش نیازرده یاد مهر حیات‌بخش «مه»م زنده می‌دارد این تن مرده
لاله حاوی او چراغ شب است نور بر شام هجر بسپرده یا رب از جور دهر برهانش تا که برهاند این سرا پرده
این شعر با دست خط امام موسی صدر نزد آیت الله سید مرتضی مستجابی محفوظ است که ایشان آن را در اختیار مؤسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر قرار داده است.
نکته جالب و شیرین در این غزل این است که حروف اول مصرع‌های اول این غزل نام «پروین خلیلی» را می‌سازند.
دیدگاه تان را بنویسید