تصویرپردازی زیرکانه از عشق در هری پاتر

تصویرسازی زیرکانه ای که خاص نویسنده توانایی همچون رولینگ داستان پرداز مجموعه هری پاتر است، این صحنه ها را در ذهن مخاطبان اصلی این مجموعه داستان که کودکان و نوجوانان هستند حک می کند. فرآیندی که اتفاق می افتد بسیار ساده است؛ خواننده کم سن و سالی که هری پاتر را به عنوان قهرمان خودش قبول کرده است، سعی در الگوبرداری از او می کند. شاید متولیان فرهنگی زادگاه این قهرمان اصولا موافق ترویج چنین افکاری در جامعه هدف خود باشند، اما پر واضح است که با فرهنگ کشورهایی مانند کشور ما سازگاری چندانی ندارد. همین امر نشان می دهد که در وهله نخست مسؤولیت سیاست گذاران کلی و بعد از آن والدین چقدر حساس و ظریف است.

به گزارش سرویس بین الملل « فردا »، معمولا حدود نیم قرن طول می کشد تا یک قهرمان ادبی بتواند اسطوره جدیدی بی آفریند. برای اسطوره هایی از این دست، باید از پیتر بان توسط ژ. م. باری، ارباب حلقه ها توسط ژ. ر. تولکین، آلیس در سرزمین عجایب توسط لوئیس کارول، الیور تویست توسط چارلز دیکنز یا حتی شازده کوچولو توسط سنت اکسوپر سخن به میان آورد. طی ده سال گذشته، هری پاتر از سوی میلیون ها خواننده از سراسر جهان به عنوان یک قهرمان اسطوره ای برگزیده شده است. ورای فروش نجومی که انتشار هر جلد از سری داستان های « جی کی رولینگ » به همراه داشت، نکته قابل توجه آن است که ما در دورانی زندگی می کنیم که میان رسانه های مختلف محصور شده است و در فضای کاملا متفاوتی نسبت به قبل می باشد. در حالی که هر چیزی در اینترنت با یک اشاره موس قابل دستیابی است، قواعد اسطوره ها هم کلا تغییر کرده است. هری پاتر نمونه کاملی از نسل جدید این اسطوره هاست که هالیوود هم در اقتباس سینمایی از آن کمال استفاده را برده است. به تازگی، هفتمین و آخرین مجلد از این داستان طولانی به بازار آمده است. جالب آنکه تقریبا یک هفته بعد از انتشار این جلد در خود کشور انگلستان، ترجمه آن بر روی وبلاگ ها قرار گرفت و خوانندگان فارسی زبان ایران این کتاب را به طور کامل مطالعه کردند. نمی خواهیم پایان ماجراجویی این جادوگر جوان را فاش کنیم اما می توان گفت که در مجموع این جلد نسبت به مجلدات قبلی از رنگ و آب تیره تری برخوردار است؛ آخرین جلد باز هم مسیر جلد نخست را ادامه می دهد. یعنی حضور عنصر عشق در آن کمتر به چشم می خورد ! صحنه های دوستی و عشق در هری پاتر امروزه در همه داستان های موفق غربی، حضور عشق همواره ملموس است؛ به ویژه در دنیای نوجوانی که احساسات دوستانه و عاشقانه بخش زیبایی از شور و شادی را شکل می دهد. هری پاتر هم از این امر مستثنا نیست. در کنار همه مفاهیمی که این کتاب به خواننده انتقال می دهد، کتاب مملو از به تصویر کشیدن اینگونه دوستی هاست. در کتاب هری پاتر و جام آتش، ویکتور کروم (قهرمان مسابقات ورزشی) که به هرمیون (دوست و هم کلاسی هری پاتر) علاقمند شده است، بارها او را در کتابخانه زیر نظر می گیرد. حتی روزی در جنگل ممنوعه هری را به کناری می کشد و از او درباره نوع رابطه او با هرمیون سوالاتی می پرسد. این در حالی است که رون (یکی دیگر از هم کلاسی های هرمیون) شدیدا به هرمیون علاقه دارد. هر چند این کتاب هیچ گونه بوسه ای میان هرمیون و ویکتور را نقل نمی کند، اما جینی (خواهر رون) در لحظه عصبانیت برای برادرش فاش می کند که واقعا یک بار این کار را انجام داده است. با وجود آنکه رون در این لحظه احساس می کرد که دیگر قضیه میان او و هرمیون پایان پذیرفته بود، اما همچنان به مکاتبه با او ادامه می داد. هنگامی که رون متوجه شد که همه اطرافیانش (هری، جینی و مخصوصا هرمیون) پیش از این یک نفر را در آغوش گرفته اند، احساس تحقیر می کند و تصمیم می گیرد که با اولین کسی که رو به رو شد، بیرون برود. این شخص خوشبخت، لاواند براون است. ارتباط میان این دو بیشتر از آنکه جالب و رومانتیک باشد، پیچیده و ظاهری است. رون فقط او را به این خاطر انتخاب کرد تا حسادت اطرافیانش (به ویژه هرمیون) را برانگیزد؛ همین امر باعث شد تا در دوستی با لاواند خیلی جلو نرود که به جدایی آنها می انجامد. اولین قصه عاشقانه هری، قهرمان اصلی ما با دختر جوان زیبایی به نام کو رقم می خورد. در همان روز اولی که هری او را در مدرسه جادوگرها می بیند زیبایی او را متوجه می شود ولی در سال سوم است که احساساتش را برای او بیان می کند. در زمان مسابقه جام آتش، کو به تشویق هری می پرداخت و هری احساس کرد که او نیز همان علاقه را نسبت به او دارد. ولی هنگامی که هری پیشنهاد می دهد تا در جشن نوئل با او برقصد، او جواب رد می دهد، زیرا قبلا دعوت سدریک دیگوری را قبول کرده بود. در اینجا هری قصه ما خیلی خرد می شود ... تصویرسازی زیرکانه ای که خاص نویسنده توانایی همچون خانم رولینگ است، این صحنه ها را در ذهن مخاطبان اصلی این مجموعه داستان که کودکان و نوجوانان هستند حک می کند. فرآیندی که اتفاق می افتد بسیار ساده است؛ خواننده کم سن و سالی که هری پاتر را به عنوان قهرمان خودش قبول کرده است، سعی در الگوبرداری از او می کند. شاید متولیان فرهنگی زادگاه این قهرمان اصولا موافق ترویج چنین افکاری در جامعه هدف خود باشند، اما پر واضح است که با فرهنگ کشورهایی مانند کشور ما سازگاری چندانی ندارد. همین امر نشان می دهد که در وهله نخست مسؤولیت سیاست گذاران کلی و بعد از آن والدین چقدر حساس و ظریف است.