خبرسازی مرد شماره یک «قلم‌فروشی» و شاگردانش برای افزایش فشار حقوق بشری به ایران

جهان نیوز: در فضای مطبوعاتی و خبری کشورها برخی رسانه‌ها نقش منتقد را بازی می‌کنند و برخی ترجیح می‌دهند بیش از انتقاد فضایی امیدبخش را برای مخاطبان خود ترسیم کنند اما اگر مطبوعات اپوزیسیون حاکمیت‌ها را بررسی کنیم شرایط کمی تغییر می‌کند؛ این مطبوعات هم دو دسته‌اند برخی تلاش می‌کنند در قالب‌های متفاوت سیاسی و اجتماعی و با شیبی ملایم اسفناک بودن وضعیت موجود را به مخاطب القا کنند و برخی دیگر رسما با هر روشی، احساسات عمومی را ضد حاکمیت‌ها تحریک می‌کنند. روزآنلاین یکی از سایت‌های متعدد ضدانقلاب است که نقش دوم را بازی می‌کند و از هر موضوعی، ابزاری برای سیاه‌نمایی ایران امروز می‌سازد. اگر مخاطبی که با شرایط اجتماعی و سیاسی ایران آشنا نیست و اتفاقا زبان فارسی را هم می‌داند به صفحه پورتال این سایت مراجعه کند احتمال دارد ایران را در صف خطرناک‌ترین کشورهای جهان قرار دهد. سایتی که در ساحت فرهنگ تنها به حمایت از اقدامات هنجارشکنانه می‌‎پردازد. در فضای سیاسی خبری جالب‌تر از جنگ‌های لفظی و حواشی دنیای سیاست نمی‌بیند و از کوچکترین اظهارات مقام دست چندم فلان شهرستان حاشیه‌نشین یک مقاله بلند بالا از اختلافات جناح‌های سیاسی داخل ایران درمی‌آورد. گردانندگان تشکیلات روزآنلاین از طرفی با گذاشتن لینکی تحت عنوان «کمک به سایت» در پایین صفحه اصلی خود القا می‌کنند که رگ حیات آن‌ها به کمک‌های مردمی گره خورده و از طرفی دیگر بودجه هنگفتی بیش از نیاز یک سایت و تشکیلات خبری را سالانه از بنیاد ظاهرا حقوق بشری هیفوس دریافت می‌کنند. شیوه‌ی مدیریت این سایت دقیقا با طرز فکر نفر اول آن یعنی مسعود بهنود گره خورده است. شخصیتی که در طول پنجاه سال فعالیت خبرنگاری‌اش تقریبا دست در جیب تمام گروه‌ها و ذی‌نفعان با شرایط سیاسی ایران کرده است. از سلطنت‌طلب‌ها گرفته تا انقلابی‌نماها، از منافقین گرفته تا توده‌ای‌ها، زمانی جیره خوار دولت انگلیس بوده و زمانی دیگر منافع لابی‌های صهیونیست فعال در هلند را پیگیری ‌کرده است. جالب آنجاست که بهنود خودش را یک روزنامه‎نگار آزاد معرفی می‌کند! اما حتی در به ظاهر، اوج دوران خبرنگاری‌اش در ایران هم زیر چتر اصلاح‌طلبان، مشارکتی‌ها، کارگزاران کار کرده است. نباید انتظار داشت خروجی چنین تشکیلات خبری برگرفته از یک وجدان بیدار یا قضاوت عادلانه درباره سیر وقایع باشد. بهنود را حقیقتا می‌توان مرد شماره یک قلم‌فروشی در تاریخ معاصر ایران قلمداد کرد. این حرفی نیست که تنها جریانات سیاسی حامی انقلاب از آن پشتیبانی کنند خیلی از هم‌دوره‌ای‌ها، هم‌فکران و رفقای مطبوعاتی بهنود کاملا با شخصیت فرصت ‌طلب این روزنامه‌نگار کهنسال آشنا هستند. پارامتر اصلی که جایگاه بهنود را در موضع‌گیری‌اش نسبت به حوادث مشخص می‌کند صرفه اقتصادی است. می‌توان مسعود بهنود را در حکم داوری حساب کرد که به نفع کسی سوت می‌زند که بیشتر از دیگران حساب مالی وی را شارژ کند. حالا با این اوصاف تکلیف رسانه‌ای که مدیریت آن به چنین تفکر کاسب‌کارانه‌ای سپرده شده مشخص است. بهنود در تحریریه‌ی روزآنلاین تنها نیست و تعدادی از روزنامه‌نگاران همکار وی در زمان اصلاحات تفکر حزب باد وی را به قیمت روز به کشورهای مخالف نظام حاکم بر ایران عرضه می‌کنند. افرادی چون ابراهیم نبوی، عیسی سحرخیز، نوشابه امیری، نیک آهنگ کوثر، هوشنگ اسدی، امید معماریان و لیست بلند بالایی از به ظاهر روزنامه‌نگاران قلم فروش، حلقه‌ی اطراف بهنود را تشکیل می‌دهند. عموم این افراد سابقا در دوره‌ی اصلاحات تجربه‌ی روزنامه‌نگاری داشته‌ و بیرق دکه‌ی قلم فروشی‌شان را درست وسط دعواهای سیاسی کشور علم می‌کردند. طیفی که با برنامه ریزی قبلی و مهیا ندیدن شرایط ادامه کاسبی در فضای رسانه‌ای داخل کشور در فاصله کمتر از ده سال همگی از کشور خارج شدند و دکان جدید خود را میان سازمان‌های ظاهرا حقوق بشری زیر چتر سیا، موساد و ام ای سیکس برپا کردند. روزآنلاین کانون کاسبی کسانی است که زمانی به واسطه قلم‌فروشی میان روزنامه‌ها و مجلات زنجیره‌ای دهه هفتاد داخل کشور کاملا بی‌آبرو شدند و تنها راه‌حل بقایشان در فضای سیاسی را کوچ به دامن ضدانقلاب یافتند. تربیت یافتگان مسعود بهنود که همگی با فاصله زمانی بیست تا سی ساله قدم جای پای پدر معنوی قلم‌فروشی ایران می‌گذارند. تربیت یافتگان مکتب حزب باد که رگ حیاتی آن‌ها به اختلاف‌افکنی، سیاه‌نمایی، هنجارشکنی و زردنویسی گره خورده است و کوپنشان تا زمانی از سوی بنیادهایی چون هیفوس، فورد، آرکوس و هیولت شارژ می‌شود که بر طبل اختلاف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و قومیتی در ایران بکوبند. تحلیل محتوای مقالات روزآنلاین نشان می‌دهد تیم مسعود بهنود وظیفه دارد تا با استفاده از سرشاخه‌های خود هرگونه روزنه امید را روی مردم ایران ببندد و چنان فضای داخل ایران را تیره و تار نشان دهد که زمینه فشار به کشور از طریق استناد به اخبار آن برای سازمان‌های شبه حقوق بشری فراهم شود. فرآیندی کامل که تنها تیم رسانه‌ای ویژه‌نویس مسعود بهنود توانایی ساپورت بخش مطبوعاتی آن را دارد.