قاضی‌زاده هاشمی و قالیباف و فتاح می‌خواهند رئیس جمهور شوند/آرمان: آقایان اصول‌گرا اصلا چرا کار می‌کنید
گویا در نظر حامیان دولت در سال انتخابات رقبای بالقوه نباید هیچ کار خدماتی انجام دهند و یا اظهار نظری کنند و یا حتی در حیطه مدیریت خود دست به تغییرات بزنند، چه آنکه همه این‌ها ممکن است به خاطر انتخابات باشد
سرویس سیاسی فردا-مهدی عامری: روزنامه آرمان در مطلبی با عنوان «امید قالیباف به اقبال سیاسی شهردار» انتقاداتی به شهرداری تهران وارد کرده است که به نظر خود مورد نقد است. نویسنده مطلب در همان مطلب دست خود را رو کرده است و هدف از تخریب شهردار تهران را ترس از حضور قالیباف در انتخابات ریاست جمهوری دانسته است و نوشته است: «فاصله بهشت تا پاستور چندان پر پیچ و خم وطولانی نیست اما در سپهر سیاسی اوضاع کمی متفاوت پیش می‌رود، گاهی این راه کوتاه و سر راست است و شهردار را به کرسی ریاست‌جمهوری می‌رساند» مشخص نیست چرا روزنامه آرمان که به طرفداری از دولت مشهور است، از وجود رقیب برای آقای روحانی و اصولاً هر رقیبی برای جریان خود هراس دارد؟! چنانچه در همین روز (15 شهریور) در مطلب دیگری حضور آقای سعیدجلیلی در مجلس خبرگان و کمیسیون برجام را به دلیل سرلیست شدن او در انتخابات مجلس دانسته و به او می‌تازد و می‌نویسد: «سعید جلیلی سابقه حضور در مجلس را ندارد و به نظر می‌رسد آنچنان برای این حضور بی‌میل نباشد. چرا که اگر تمایلی نبود در مراسم‌های گوناگون که هر یک موضوع خاص خود را دارد حضور پیدا نمی‌کرد.» البته این حمله به رقیب از طرف
روزنامه آرمان و جریان فکری این طیف مخصوص حمله به طیف اصولگرایان نیست، همین روزنامه در هفتم بهمن سال 93، کاریکاتور وزیر بهداشت دولت یازدهم آقای قاضی زاده هاشمی را تیتر یک خود کرد و با عنوان «مستقیم پاستور؟» به وزیر بهداشت دولت هم تاخت و نوشت: «قاضی‌زاده هاشمی می‌خواهد رئیس‌جمهور شود؛ تکذیب شود یا نشود اما برخی مراودات و روش‌های خبری شدن برخی اقدامات وی این شائبه را در ذهن متبادر می‌کند که نکند هدفی بالاتر از وظایف وزارتی مدنظر دارد.» گویا در منظر آقایان که اعتقاد دارند هیچ کس نباید رقیب دولت باشد و هر کس توانی برای این کار دارد را باید مورد هجوم قرار داد تا فکر رقابت را از سر بیرون کند، حتی اگر شخصی مانند وزیر بهداشت و جز دولت باشد! روزنامه آفتاب یزد دیگر روزنامه همسو با آرمان نیز مدتی پیش، آقای فتاح ریس کمیته امداد را رقیب روحانی نامید و در مطلبی سعی در تخریب چهره وی نمود! بلایی که این جریان بر سر رفیق سابق خود یعنی آقای صادق خرازی آورد حاکی از آن است در این جریان حق رقابت وجود ندارد و هر کسی از آن بوی رقابت استشمام شود، باید کوبیده شود!! روزنامه آرمان در یادداشت مذکور به انتخابات سال 92 اشاره دارد و
با کنایه در مورد ناکام بودن آقای قالیباف می‌گوید «البته با وجود این ناکامی دوباره به نظر نمی‌رسد هنوز میل و رغبت شهردار برای رسیدن به جایگاه عالی‌ترین سمت اجرایی رنگ باخته باشد و او شاید به دنبال آن است که هم شأن سیاسی خود را باز ستاند و هم امتیاز و اعتبار سیاسی شهرداران را یک‌باردیگر احیا کند». اما دلایل روزنامه آرمان برای این ادعاها که تلاش دارد اصولگرایان را تشنه قدرت نشان دهد چیست؟ روزنامه اصلاح‌طلب در این نوشته به نقل از محسن هاشمی آورده است: «نگرش‌های سیاسی باعث شده شهرداران برنامه‌ها را برای رسیدن به کرسی ریاست‌جمهوری تنظیم کنند. ... پروژه مترو تهران که زیر زمین قرار دارد طبیعی است که در نگاه تبلیغ محورانه که باید به چشم مردم بیاید، مغفول مانده و توجه چندانی به آن نمی‌شود». البته جا دارد به این پرسش پاسخ داده شود که متروی تهران چقدر در سیاست دخیل بوده است و آیا همین مباحث آقای محسن هاشمی نمی‌تواند رنگ و بوی سیاسی برای حضور در مجلس داشته باشد؟ چنانچه همین جریان انحصارگرا با تلاش فراوان سعی داشت محسن هاشمی را شهردار تهران کند و وقتی "الهه راستگو"ی اصلاح طلب، رأی مخالف به او داد همه بر سرش فریاد
زدند که تو اصلاح طلب نیستی و خانم راستگو را منکوب کردند! افزون بر این متروی تهران اگر چه زیر زمین است ولی میلیونها رفت و آمد دارد و اگر قرار بر کار سیاسی باشد یکی از ویترینهای کار سیاسی همانجاست و این گونه عوامانه سخن گفتن که چون مترو زیر زمین است توجه چندانی به آن نمی شود جز نگاه جناحی معنای دیگری ندارد! روزنامه آرمان با اشاره به برخی مشکلات شهری سعی نمود، خدمات شهرداری تهران را سیاسی و در عین حال بی‌اهمیت جلوه دهد و می‌نویسد: «به جای صرف وقت و بودجه برای حل معضلات ریشه‌ای که بخش عمده‌ای از آن در قالب مدیریت شهری و حیطه عملکردی آن است، ترجیح داده می‌شود در قالب پروژه‌های چشم نواز، ویترینی دلربا از تهران در برابر انظار ترسیم شود، نکته‌ای که به جایش قابل تحسین بوده و در چند سال اخیر هم روند قابل قبولی داشته، اما بی‌گمان همچون مُسکن موقت است و نمی‌تواند توسعه و امنیت پایدار روانی شهروندان تهرانی را تأمین کند» نویسنده برای اثبات ادعای خود این گونه مثال می‌آورد؛ «یک پارک مجلل در فضای شهری ساخته می‌شود که هیچ قرابتی با دغدغه شهروندان منطقه ندارد در حالی که همین شهروندان با کمبودهای مختلف و حیاتی روبه‌رو
هستند، در اتوبان‌های شهر معتادان به شیوه‌ای مشمئز‌کننده جولان می‌دهند یا خیابان‌ها و اتوبان‌ها با شیوه‌های جالب نورپردازی می‌شوند اما سراسر خیابان مملو از چاله و چوله است، یا فضاهای سبز شیک و فانتزی در نقاط مختلف شهر ساخته می‌شود اما همزمان به یک‌باره در جاهای دیگر درختان کهنسال خشک می‌شوند و..» البته اینکه شهرداری باید به کارهای زیربنایی توجه داشته باشد امر درستی است اما به نظر نمونه‌های مورد ذکر نویسنده دقیق نیست، چه آنکه همان پارک مجلل که ایشان نامی از آن نیاورده است شاید مخصوص یک محله نباشد و آن بوستان با مدیریت کلان ساخته شده باشد که فواید آن برای همه شهر است، مانند بوستان ولایت و برخی بوستان‌های دیگر که جنبه محلی ندارند و بیشتر کارکرد کلان دارند. از سوی دیگر جولان معتادان تا چه اندازه مربوط به شهرداری است؟ در این قضیه آیا فرمانداری و استانداری و دولت محترم نقش ندارند؟ آیا جمع آوری معتادان و مبارزه با عرضه و فروش مواد مخدر به عهده شهرداری است؟ آیا حفاظت از درختان و محیط زیست تنها به شهرداری مربوط است؟ برخی از این انتقادات به شهردار فعلی و اصولاً به شهرداری وارد نیست چه آنکه سالهاست بحث نقشه جامع
تهران در دست بررسی است ولی به نتیجه نرسیده است. فلذا در این امور هر دستگاهی کار به گردن دیگری می‌اندازد و در نقص‌ها و کمبودها کسی تقصیر را به عهده نمی‌گیرد. حال این موضوع چه ربطی دارد به اینکه اقدامات شهرداری سیاسی باشد؟ نویسنده آنگاه به تغییرات در شهرداری اشاره می‌کند و حتی آن را نیز به انتخابات ربط می‌دهد و می‌نویسد: «به طور معمول با نزدیکی به انتخابات ایجاد این تغیبرات عمده در سازمان‌های دولتی و نهادهای عمومی غیردولتی همچون شهرداری که برخوردار از امکانات و پتانسیل‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری است، معنادار بوده و وقتی این تغییرات در کنار خبر فعال شدن چهره‌های نزدیک به شهردار برای تأسیس حزب شنیده می‌شود، شائبه‌های سیاسی بودن آن جدی‌تر نیز می‌شود» بر فرض اینکه تغییرات شائبه سیاسی داشته باشد، مشخص است شهرداری تهران نقش اساسی در انتخابات ندارد و بهتر این است که نویسنده محترم که دلواپس حضور حزب جدید شهردار تهران است به فعالیت‌های انتخاباتی در وزارت کشور و تغییرات در این وزارتخانه خرده بگیرد که مستقیم با انتخابات ارتباط دارد! چه آنکه تغییر استانداران و فرمانداران در نزدیک انتخابات می‌تواند شائبه بیشتری داشته
باشد به خصوص آنکه وزیر محترم کشور از هشت ساله شدن ریاست جمهوری آقای روحانی هم خبر داده است!! نویسنده به افتتاح صد طرح در منطقه یک تهران اشاره کرده و معتقد است «به آسانی نمی‌توان از کنار آن گذشت» و آن را نیز به «فعل و انفعالات سیاسی» ربط داده است و در آخر با توجه به برخی انتقادات خفیف قالیباف از دولت می‌نویسد: «شهردار تهران هر از گاهی با اظهارات جهت‌دار و سیاسی که به وضوح دولت مستقر را در آن آماج کنایات می‌کند به خوبی نشان می‌دهد که هنوز علاقه‌مند به عرض اندام در صحنه سیاسی است و شاید بدش نمی‌آید که در مقام آلترناتیو دولت فعلی یک‌بار دیگر و برای سومین بار شانس خود را برای انتخابات ریاست‌جمهوری بیازماید». به نظر می‌رسد در نظر حامیان دولت که تحمل هیچ انتقاد و رقیبی را ندارند در سال انتخابات رقبای بالقوه نباید هیچ کار خدماتی انجام دهند و یا اظهار نظری کنند و یا حتی در حیطه مدیریت خود دست به تغییرات بزنند و حتی مواضعی بگیرند که خوشایند مردم باشد چه آنکه همه این‌ها ممکن است به خاطر انتخابات باشد و چون در انتخابات فقط جریان خاص حق پیروزی دارد هر کس وارد این عرصه‌ها شود باید تحمل چوب اصلاح طلبان و اعتدالیون را
داشته باشد!!
دیدگاه تان را بنویسید