مشکلات ثبت نام اینترنتی دانشجویان پیام نور

برنامه انتخاب واحد دانشجویان پیام نور(مرکز تهران) که بصورت اینترنتی برگزار می شود، بویژه برای دانشجویان کارشناسی ارشد این دانشگاه که شهریه نجومی می پردازند، عملا به یک شکنجه تمام عیار تبدیل شده و اگر سری به راهروهای مراکز دانشگاه پیام نور تهران بزنید براحتی به صحت چنین ادعایی پی خواهید برد. اصولا فلسفه اینترنتی کردن برنامه ها، ارائه سرویسهای خدماتی بیشتر و سهولت دانشجویان در انجام بخشی از امور ثبت نام و انتخاب واحد از طریق رایانه و در منزل است، حال آنکه اشتباهات فاحش برنامه ریزان و ضعف مدیریت عوامل اجرایی، عملا عرصه را بر دانشجویان تنگ کرده و از آنجا که تلفنهای محدود این دانشگاه هم کفاف نمی دهد اکنون شاهد یک عذاب واقعی روحی و روانی برای دانشجویان بینوایی هستیم که باید چوب بی تدبیری مسئولان دانشگاه را بخورند، این در حالیست که وزارت علوم با مشاهده این همه رنج و عذابی که بر دانشجویان می رود براحتی می توانست ادامه شیوه فعلی را متوقف کند و با مکلف کردن مدیریت پیام نور تهران به رعایت حرمت و شان انسانی دانشجویان در فرایند انتخاب واحد، حداقل دانشجویان را از مهلکه ای به نام «ثبت نام اینترنتی» نجات دهد: 1) میزان شهریه ای که در این سایت درج گردیده، واقعی نیست. مثلا مبلغ پرداختی برای دانشجویان کارشناسی ارشد فراگیر در سالهای 86 و 85 یکسان ذکر شده حال آنکه دانشجویان ورودی 85 ، پارسال مبلغی حدود ده درصد کمتر از این شهریه پرداخته اند. بواقع با اجرای این تاکتیک هوشمندانه(!) مدیریت دانشگاه پیام نور تهران، خود را ذیحق می داند تا در هنگام تسویه حساب جدید، ما به التفاوت شهریه موجود را بر خلاف آنچه که پارسال خودش در جداول رسمی اعلام کرده بود از دانشجویان ورودی سال گذشته بستاند. یادمان هست که در ابتدای سال تحصیلی جاری، شخص وزیر محترم علوم بارها اعلام فرمودند که در واحدهای دانشگاهی دولتی، هیچگونه افزایش شهریه نداریم. خوب است ایشان جداول شهریه پارسال و امسال پیام نور تهران را با هم مقایسه کنند. لذاست که این شیوه دریافت، دانشجویان را در هنگام تاییدیه گرفتن از امور مالی دچار مشکل اساسی می کند زیرا بر مبنای شهریه جدید، دانشجوی قدیم، از همان ابتدای پارسال که وارد شده به دانشگاه بدهکار شده است. اینجاست که دانشجو قبول نمی کند و کارمند مربوطه هم زیر بار نمی رود... بحث و مجادله اوج می گیرد و الفاظ گوناگون رد و بدل می شود. تنش عصبی و جنگ لفظی، رایجترین چیزی است که به دفعات شاهدش بوده ام. واقعا مقصر اصلی دانشجوست یا دانشگاه؟ 2) روش فنی انتخاب واحد و سیستم اجرایی، پیکره بندی صفحه و شیوه رجیستری اطلاعات موجود در سایت ثبت نام، کاملا ناشیانه و مبتدی طراحی شده است. جای تعجب است که یک مرکز علمی که دانشجویان فوق لیسانس رایانه (و احتمالا دکترای کامپیوتر) تربیت می کند چطور نتوانسته یک سایت قوی و منسجم و بی هیچ ابهامی طراحی کند؟ 3) نحوه پرداخت شهریه، به گونه ای است که مطمئنا حرف و حدیثهای فراوانی را برخواهد انگیخت و شک ندارم که دیر یا زود شاهد موج اعتراضات دانشجویان و متعاقبا تشکیل صف های طویل دانشجویی برای تصحیح یا تایید مدارک و فیش های واریزی در مقابل ساختمان دانشگاه(خ استاد نجات الهی) خواهیم بود. اتفاقی که فلسفه اینترنتی شدن ثبت نام را لوث خواهد کرد. 4) تقریبا هیچکدام از تعاریف و مقررات انتخاب واحد که باید در چارچوب مقررات آموزشی به اطلاع دانشجو رسانده شود در سایت مذکور موجود نیست واحتمالا مدیریت دانشگاه پیام نور تهران قصد دارد تا در برنامه حذف و اضافه، به جرح و تعدیل واحدهای انتخابی دانشجویان بپردازد. بنابر این ایجاد ترافیک شدید و شلوغی عذاب آور دانشجویان در صفوف طویل و خسته کننده در روزهایی که قرار است برنامه حذف و اضافه اجرا شود، حتمی است. 5) در دانشگاه پیام نور، اساسا هیچ سقف زمانی برای اعلام نمرات امتحانی دانشجویان فوق لیسانس وجود ندارد و اگر هم هست، به آن عمل نمی شود. از مدیران دانشگاه سئوال کنید که نمره امتحانات خرداد ماه گذشته چرا در مهر و آبان امسال اعلام گردید؟ دانشجویان بایستی درسهایی را انتخاب کنند که از نمره دروس پیش نیاز آن کاملا بی اطلاعند و اصلا نمی دانند که درس مذکور را قبول شده اند یا خیر؟ اگر در آن درس مردود شوند باید در برنامه حذف و اضافه که بعدا اعلام خواهد شد به دانشگاه مراجعه و دوباره روز از نو، روزی از نو... انگار که نحوه برنامه ریزی در این دانشگاه به همه جا شبیه است، به غیر از یک محیط دل انگیز آموزشی و دانشگاهی. 6) به نظر می رسد که وزارت علوم که قانونا مسئول دفاع از حقوق دانشجویان به عنوان فرزندان مردم در این دانشگاه است، در وظیفه خود تساهل می کند. پیشنهاد می کنم جناب وزیر محترم ، شخصا یک انتخاب واحد صوری انجام دهد و تمام مراحل انتخاب واحد، حذف و اضافه، پرداخت شهریه و ... را مستقیما نظارت کند تا متوجه گردند که در بخشی از نهاد تحت مدیریت ایشان چه رنج گرانی بر جوانان بیگناه این مرز و بوم می رود. 7) فرض کنیم شما به عنوان کسی که در برنامه انتخاب واحد اینترنتی دچار مشکل جدی شده اید و باید از مقررات کسب اطلاع کنید ناچار به تماس تلفنی با مسئولان واحدهای گوناگون دانشگاه پیام نور تهران هستید. چنین اقدامی اگر بصورت تلفنی انجام گیرد که تقریبا از محالات است زیرا صدای بوق اشغال ، ممتد و قطع ناشدنی است. اگر هم زنگ بزند معمولا کسی گوشی را بر نمی دارد و اگر هم اتفاقا روزی روزگاری کسی گوشی را برداشت، مطمئن باشید که ایشان آن مسئول مربوطه که شما کارشان دارید، نیستند و شما باید با کارشناس رشته خودتان تماس بگیرید(!). 8) فرض کنیم بخاطر همین مشکلاتی که ذکرش رفت ، شما ناچار به مراجعه حضوری برای انتخاب واحد و تکمیل مدارک آموزشی هستید. اگر اهل شهرستان باشید که برایتان خیلی متاسفم. شما یک شب زودتر باید در مسافرخانه های حقیر و بدبوی جنوب شهر اطراق کنید تا فردا اول وقت به کارتان برسید. صبح زود هم گرسنه و ناشتا به مرکز تهران بروید و آنگاه برای اطلاع از نمرات قبلی از طریق مرکز رایانه و درخواست اعلام نمره از مثلا سرکار خانم(ح)، مراجعه به امور مالی برای تایید برگ ثبت نام، مراجعه به کارشناس رشته(البته اگر در دسترس باشند)، مراجعه به دایره امتحانات دانشگاه جهت اطلاع از آخرین وضعیت لیست نمراتی که توسط اساتید محترم ارائه گردیده و ... شما با اسرار یک دنیای مخوف و صد در صد واقعی که در گوشه ای از این پایتخت دودآلود جریان دارد آشنا می شوید. شما نیک می دانید که نباید بدون چرب زبانی از کارمند محترم سئوالی بپرسید زیرا یقینا برایتان گران تمام خواهد شد. اینجاست که شما با تمام وجود به معنا و مفهوم تکریم ارباب رجوع، رعایت حرمت و قداست و شان انسانی، احترام به موجودیت انسان به عنوان اشرف مخلوقات روی زمین و ... پِی خواهید برد و اگر بتوانید خودتان را کنترل کنید و بر مظلومیت خودتان(!) اشک نریزید واقعا شخصیت پولادین در وجود شما نهفته است. 9) بارها دیده ام که دانشجویان برای یک امضای ناقابل، پوشه و برگه در دست ، طبقات را بالا و پایین می روند زیرا مدیریت یا معاونت محترم مربوطه تشریف ندارند. یا در اتاق جلسه هستند یا در سر کلاس، مشغول تدریس. اتاق معاونت آموزشی، امور مالی، امتحانات، رایانه و مدیریت، معمولا بسیار شلوغ و پر طمطراق است اما تا دلتان بخواهد در اتاق فرهنگی دانشگاه «گنجشک» هم پَر نمی زند. بارها دیده ام که در هنگام ثبت نام و انتخاب واحد یا حذف و اضافه، از نیروی دانشجویان داوطلب استفاده می شود که بخاطر ناآگاهی این بندگان خدا از مقررات آموزشی، بچه ها در دردسر جدی افتاده اند. همینطور قیافه افسرده دانشجویی را تصور کنید که شش ماه از زمان فراغت تحصیل او می گذرد اما هنوز می آید و می رود و کسی نیست که راهنماییش کند که واقعا چگونه از مهلکه رهایی یابد ، فقط او را بین کارمندان محترم، پاسکاری می کنند. از این قبیل صحنه ها را تا دلتان بخواهد می توانید ببینید. آیا واقعا این مشکلات قابل حل نیست؟ .... البته هست و مطمئنا بسیار آسان است. کمی تدبیر می خواهد و حوصله، بعلاوه یک مدیریت قوی، انشالله.