جنگ با مغالطه قمارباز

رد دیپلماسی اشتباه تقسیم جامعه جهانی به «دوستان» و «دشمنان» حزب و قبیله، با خروج از دامنه سیاست‌ورزی ملی را به وضوح می‌توان در تصمیم‌سازی‌های اهالی برجام مشاهده کرد، آنجا که امنیتی‌ترین اعضای اتاق فکر نولیبرال‌ها همچون «گری سیک» و «توماس پیکرینگ» را سیاستمداران حامی پالیسی دولت روحانی معرفی می‌کنند!

در موضوع مهم موضع‌گیری همزمان رسانه‌های عضو لابی راکفلر علیه استقلال دستگاه سیاست خارجی کشورمان با هدف قرار دادن شخص محمدجواد ظریف نیز ایرنا و ایران ترجیح دادند اصل موضوع را قلم گرفته و در مقابل به تخریب منتقدان داخلی که از سکوت وزارت امور خارجه برابر اظهارات عجیب «استفان هاینز»، مدیرعامل صندوق برادران راکفلر به ستوه آمده بودند بپردازند. اینها از جمله مواردی است که «تجربه» آن برای دستگاه رسانه‌ای که بزرگ‌ترین دشمن «توافق کور با آمریکا» را منتقدان داخلی برمی‌شمرد، سخت آمده است و نتیجه اینکه از کل اخبار منتشرشده در آسوشیتدپرس پیرامون «کاسبی از برجام» با چک‌های چند ده هزار دلاری دریافتی پرینستون، سهم بنگاه خبرپراکنی دولت تنها در انتشار تکذیبیه وکیل «حسین موسویان»، سرمقاله‌نویس و تحلیلگر «امین و مطمئن» برجامیان خلاصه می‌شود.

از زنجیره‌ای‌ها که به خرج عوامل نفوذی تیتر می‌زنند و روزگار را با «بنگ و چپق‌کشی» زیر چادر آمریکا چاق می‌کنند انتظاری نیست اما مهم است مشخص شود روزنامه رسمی دولت با چه انگیزه‌ای تریبون برآمده از بیت‌المال را به عناصر لابی «گروه بین‌المللی بحران» با مشاوره شیمون پرز صهیونیست و مدیریت جورج سوروس سپرد تا برای ملت ایران از گشایش‌های پسابرجام «تخیل» بیافرینند! وقت خوبی برای محاسبه تاثیر خطابه‌های علی واعظ در ستون سرمقاله و ویژه‌نامه مرداد پسابرجام روزنامه ایران است آنگاه که سفر رئیس‌جمهور کشورمان به ایتالیا و فرانسه را عامل بازدارنده وضع تحریم‌های مجدد و زمینه‌ساز دستیابی ایران به فناوری نوین، سرمایه خارجی و بازارهای مالی جهان برمی‌شمرد! سفری که ماجرای ایرباس و تهدید فرانسه و تقاضا برای برجام امنیتی 2 و 3 را به ایرانیان هدیه و جابه‌جایی آمار اشتغال فرانسه و ایتالیای بحران‌زده را نصیب شهروندان اروپایی کرد! خنده‌دار نیست که برای اثبات مفید بودن «برجام»، رسانه دولت به عوامل دشمن توسل و تمسک می‌جوید تا به ملت بباوراند «برجام معیشت آنها را ارتقایی جاودانه بخشیده است»؟! از لوازم ثبت دقیق و عقلایی «تجربه» این است که به صورت مسائل رجوع و وعده‌ها را مرور و محاسبه کنیم که چرا پس از دعوت مکرر رئیس‌جمهور از اساتید دانشگاه برای دفاع از «برجام» و «توافق لوزان»، عقلای صاحب کرسی پا در میدان نگذاشتند و نتیجه این شد که روزنامه و رسانه دولت برای اثبات مفید فایده بودن «اعتماد به آمریکا» ناچار به واردات ثناگو و مقاله‌نویس از آمریکا و اروپا شد. ایران امروز نیازمند دقت در آزموده‌هاست تا در فانتزی «مغالطه قمارباز» درجا نزند و گمان نکند با هر بار قمار مجدد بر سر منافع ملی و تجربه نقض عهد دشمن، به معاهده رویایی و پیروزی نزدیک‌تر می‌شود.