سرویس اجتماعی فردا: افزایش رشد شهر و شهرنشینی و در کنار آن گسترش مسائل و معضلات زندگی شهری، حضور فعالانه و تاثیرگذار زنان در عرصه مدیریت شهری را می‌طلبد. این قشر تاثیرگذار جامعه همانگونه که امور خانه را که مصداق کوچکی از امور شهری است، به راحتی مدیریت می‌کنند، می‌توانند در سطوح مختلف مدیریت شهری نقش و تاثیرگذاری ویژه‌ای داشته باشند.
شاکله اصلی موضوعات شهری حوزه‌های اجتماعی، فرهنگی، توسعه‌ای و برنامه ریزی برای بهبود فضای زندگی شهری است. به طور خاص، شهرداری‌ها به عنوان یک نهاد اجتماعی شناخته می‌شوند که بخش اعظم موضوعات شهری را پوشش می‌دهند و این سازمان یا نهاد می‌تواند به بستری برای بلوغ و توانمندی شهرنشینان تبدیل شود.
بحث حضور زنان در عرصه مدیریت کشور و دستگاه‌های اجرایی، موضوعی است که در سال‌های اخیر مورد توجه کارگزاران قرار گرفته، اما بیشتر اقدامات صورت گرفته به ویژه در بحث مدیریت‌های کلان مانند وزارت خانه، به صورت نمایشی صورت گرفته است. اما در کنار این موضوع، شهر‌ها و به خصوص، کلانشهر‌ها دارای این پتانسیل هستند که از توانمندی‌های ذاتی بانوان بهره ببرند و به خاطر ذات اجتماعی امور در شهر‌ها، زنان به عنوان بخش انکار ناپذیر جامعه، می‌توانند نقش فعالی داشته باشند. ولی فعال سازی این پتانسیل نیاز به یک برنامه و عزم همگانی دارد تا همپای کشورهای توسعه یافته یا در حال توسعه، نقش زنان در مدیریت شهری جدی گرفته شود و مدیریت‌های کلان در اختیار آن‌ها قرار گیرد.
در کلانشهری مانند تهران بنابر گفته شهردار آن، تنها ۱۳ درصد از امور مدیریتی در اختیار بانوان قرار گرفته و ۲۰ درصد از شاغلین در شهرداری را بانوان تشکیل می‌دهند که این نیز در یک دهه قبل از آن به عنوان آرزو نگریسته می‌شد. هرچند وجود چنین آمارهایی با توجه به حضور اندک زنان در مناصب مدیریتی در سراسر کشور بسیار امیدوارکننده است، اما با در نظر گرفتن اینکه نیمی از جمعیت کشور را زنان تشکیل می‌دهند، جای کار بسیاری دارد.
امور مهمی همچون محله محوری، مشارکت شهروندان، زیر ساخت‌ها و افزایش توانمندی مدیریتی در اداره شهر یک راهبرد در ارتباط با تدوین سیاست‌های شهری است. با رویکرد دخیل کردن شهروندان در ساختار جامعه خود، می‌توان محلات را سرزنده و با تحرک نگاه داشت.
هنگامی که یک محله به جای آنکه محصول یک میز طراحی مهندسی یا اتاق سیاستگذاری باشد از طریق یک فرایند جامعه‌محور طراحی شده و توسعه یافته شود نتایج حاصل به‌ویژه برای زنان فوق‌العاده سودمند خواهد بود. بدیهی است زنان بیشترین نقش را به‌عنوان رهبران یا مشارکت‌کنندگان فعال در جوامع کوچک‌تر مانند محلات شهری ایفا می‌کنند.
باید اذعان داشت زنان نقش اساسی در همبستگی و پیوستگی اجتماعی محلی دارند. این نوع پیوستگی به‌ویژه برای رسیدن به طرح اجتماعی و مدیریت موفق در جوامع چند فرهنگی از اهمیت فراوانی برخوردار است. زنان به‌عنوان مدیران خانه در جوامع کوچک نقش اساسی در همبستگی اجتماعی خانواده و محله دارند و پیوستگی این مدل به صورت مویرگی در سطح شهر می‌تواند، نتایج کلان و خوبی به دنبال داشته باشد.
از این رو با در نظر گرفتن اولویت داشتن سبک زندگی اسلامی - ایرانی در سیاست گذاری‌های کلان اجتماعی، فرهنگی و تربیتی، سپردن بخش عمده‌ای از امور این چنینی به بانوان در بخش‌های مدیریتی و به ویژه مدیریت شهری، راهگشای پیاده سازی و ایمن سازی جامعه در برابر مشکلات اجتماعی و کاهش آسیب پذیری‌های شهری خواهد شد. از سوی دیگر با توجه به آنکه زنان در سطح شهر‌ها با بیشترین آسیب پذیری در مقایسه با مردان روبه رو هستند، توانمندسازی آن‌ها در قالب ورود بانوان به بخش مدیریت شهری، مشارکت در طرح‌های اجتماعی و فرهنگی، می تواند برنامه‌های مناسبی را برای پیاده سازی در جهت کاهش آسیب پذیری‌های اجتماعی مدون ساخت.
دیدگاه تان را بنویسید