غذا رو با فقرا می‌خوره، زمینا رو با رفقا!

افکارنیوز: در گوگل سرچ کنید: «رئیس جمهور در بیمارستان دولتی»! تمام سایتها عکس خوزه موخیکا، رئیس جمهور «سابق» اروگوئه را می آورند که به «فقیرترین رئیس جمهور جهان معروف بوده است.» احتمالا همه شما عکس او را در بیمارستان دولتی دیده اید که منتظر نوبتش است و هنوز که هنوز است در شبکه های اجتماعی عده ای این عکس را منتشر میکنند و به شدت از او تعریف و تمجید می کنند. فارغ از اینکه «سلیقه شخصی» شما در سیاست چه باشد، به سختی می‌توانید تحت تأثیر خوزه «پپه» موخیکا قرار نگیرید یا شیفته شخصیتش نشوید. موخیکا پست خود را در حالی ترک کرد که همسایه های بزرگ اروگوئه، اقتصاد نسبتاً سالم و ثبات اجتماعی مانند این کشور را تنها در خواب می‌توانند ببینند. یکی از جنجالی ترین سیاست‌های موخیکادر دوره پنج ساله ریاستش آزادی مصرف ماریجوانا در اروگوئه بود. او در مورد این تصمیم گفت: «ماریجوانا هم یک معضل دیگر است، یک اعتیاد. بعضی‌ها می‌گویند چیز خوبی است، ولی چرند می‌گویند. ماریجوانا، تنباکو و الکل به درد نمی‌خورد. تنها اعتیاد خوب عشق است. ولی ۱۵۰ هزار نفر در اینجا ماریجوانا می‌کشند و من نمی‌توانم آن‌ها را به دست قاچاقچی های مواد مخدر بسپارم. اگر چیزی قانونی باشد کنترل کردن آن آسان‌تر می‌شود و ما به همین دلیل این کار را کردیم.» در شبکه های اجتماعی که هنوز عکس موخیکا را به عنوان رئیس جمهور منتشر میکنند، کسی نمیداند که تاباره واسکز الآن رئیس جمهور اروگوئه است و وقتی این ماجرا را نمیدانند، این را هم نمیدانند که واسکز از منتقدان سرسخت موخیکا به خاطر آزادی تجارت ماری جوانا و آزادی سقط جنین است که در دوره ریاست جمهوری او قانونی شد! مقدمه خیلی طولانی ای شد! اصلا چه شد که این بحثها را مطرح کردم! چه شد که یاد موخیکا و عکس جنجالی اش و خیلی از عکسهای دیگرش که بسیار زیباست و در شبکه های اجتماعی اینچنین بازتاب نداشته است، افتادم! در یکی از شبکه های اجتماعی عکسهای مختلفی را که مردم به طور میانگین لایک میکنند را نگاه میکردم که به صورت تصادفی عکس بیمارستان رفتن موخیکا و عکس غذا خوردن آقای قالیباف با یک کارگر شهرداری را در دو صفحه متفاوت دیدم. زیر عکس موخیکا نوشته شده بود: «فقیرترین و محبوب ترین رئیس جمهور دنیا! او هر ماه 90 درصد از حقوقش را به خیریه میدهد چون میگوید به آن نیازی ندارد.» در زیر عکس شهردار تهران نوشته بودند: «غذا رو با فقرا میخوره! زمینا رو با رفقا!». جالب تر از این موضوع برایم کامنتهای زیر این عکس موخیکا بود. اکثرا به تعریف و تمجید وی پرداخته بودند. حتی یک مخالف که کامنت گذاشته بود که «این سیاستمدارا همه این کاراشون واسه تبلیغاته» چند نفر دیگر در جواب این کامنت نوشته بودند «حتی اگه نمادین هم این کارو کرده خیلی کار قشنگیه». خلاصه بحث شیرینی(!) راه افتاده بود و هر کس درباره موخیکا و این که دلش میخواست الآن در اروگوئه زندگی کند و... نظر میداد. برایم جالب بود افرادی که اینقدر از این حرکت موخیکا خوششان آمده، حتی نمیدانند که نه تنها موخیکا رئیس جمهور نیست بلکه کسی جای او آمده است و مردم به او رأی داده اند که با سیاست های موخیکا مخالف بوده است. برایم جالب بود که اگر چنین کاری حتی به صورت نمادین خوب است و آقای قالیباف هم به صورت نمادین با یک کارگر نشسته و غذا خورده، فرق این دو عکس چیست؟ جای این جمعیت زیر عکس شهردار تهران، خالی بود که البته فکر کنم خود آقای قالیباف هم خوشحال باشد که چنین افرادی از او دفاع نکنند. افرادی که نمیدانند رئیس جمهوری که از او تعریف میکنند دیگر حتی رئیس جمهور نیست، چطور میدانند قالیباف با فقرا غذا میخورد با رفقا زمین؟! تن مسئولان و شهردارمان سالم باشد اما سوال من از این دوستان این است که اگر شهردارمان را در صف بیمارستان دولتی هم دیدیم، به جای قدردانی مانند مورد مشابه، کامنت میگذارید که شهردار روی زمین بیمارستان دولتی هم دست گذاشته است؟!