قطر و عربستان، سکاندار اجرای طرح‌های اسرائیل در خاورمیانه

سرویس بین‌الملل فردا: روزنامه فرامنطقه‌ای «رأی الیوم» در مقاله‌ای تحلیلی، روابط سست میان کشورهای عربی را بویژه در سایه سفر هیأت سعودی به کشور اتیوپی مورد بررسی قرار داد و بر نقش عمده رژیم صهیونیستی در تنش و بحران موجود در منطقه تأکید کرد.

برای ایجاد «جدال منطقه‌ای» یک سری قوانین و استانداردهایی وجود دارد که این روزها بر روابط بحرانی کشورهای عربی حکمرانی ‌می‌کند، اگر یکی از رهبران این دولت‌ها خواهان همگرایی با کشورهای عربی حوزه خلیج فارس باشد و از طرفی به کمک‌های مالی شیوخ حجاز، و همچنین خشنود کردن رهبران آن راغب باشد، کافی است که روابط خود را با ایران قطع و از طریق رسانه‌های دولتی خود، بر خطر و تهدید امنیت منطقه از سوی ایران تأکید کند.

این اصل دیپلماتیک طی شش سال گذشته بصورت ثابت بر روابط کشورهای عربی حاکم بوده و پس از حمله برخی جوانان ایرانی به سفارت عربستان در اعتراض به اعدام شیخ «نمر النمر» یکی از رهبران شیعه و مراجع دینی عربستان، رنگ و بوی شدیدتری به خود گرفته است.

با توجه به بحرانی شدن روابط عربستان و قطر با مصر، «آدیس آبابا» پایتخت اتیوپی نیز وارد میدان «جدال منطقه‌ای» شده است و کشورهایی که خواهان خشم رهبران مصری هستند کافی است تا به این کشور آفریقایی سفر کنند، و معاهده‌های اقتصادی و سرمایه‌گذاری عظیمی را با این کشور امضا کنند، و شاید این خشم به اوج خود برسد اگر هیأت بازدید کننده از پایتخت اتیوپی از «سدالنهضه» نیز دیدن کنند و در کنار آن عکس‌های یادگاری بگیرند!

طی هفته گذشته به دلیل سفر یکی از مشاوران پادشاه عربستان به آدیس آبابا، که در رآس هیأتی بزرگ به منظور دیدار با نخست‌وزیر اتیوپی صورت گرفته بود، رسانه‌های مصری حمله‌ای شدید را علیه عربستان سعودی به راه انداختند. گفتنی است در این دیدار که رسانه‌های رسمی قاهره از آن به سفری «تحریک آمیز» یاد کردند، افزایش سرمایه‌گذاری در زمینه‌های کشاورزی و انرژی برق بین دو کشور مورد بحث و بررسی قرار گرفت.

گفتنی است روابط مصر و قطر نیز طی سه دهه اخیر هیچ گاه روند رضایت بخشی به خود ندیده است، و فقط می‌توان به زمانی اشاره کرد که «محمد مرسی» رئیس جمهور «اخوانی» مصر رهبری این کشور را برعهده گرفته بود، که دولت قطر در این مدت زمان یکساله موضعی منتقدانه نسبت به «حسنی مبارک» و سیاست‌هایش اتخاذ کرده بود و همچنین شبکه قطری «الجزیزه» نیز نقش مهمی را در تحریک مردم مصر برای برکناری مبارک در ژانویه سال (2011) بازی کرد. این روزها «عبدالفتاح السیسی» جایگزین مبارک شده است و دولت قطر وی را به انجام کودتای نظامی علیه مرسی متهم کرده است.

تنش روابط میان دوحه و قاهره در این روزها به مرحله «شکست استخوان» رسیده است، و اتهام‌زنی مقامات دو کشور از همه خطوط قرمر فراتر رفته و وارد مرزهای ممنوعه شده است که ممکن است عواقب جدی و خطرناکی را به همراه داشته باشد.

یکشنبه گذشته، وزارت کشور مصر بیانیه‌ای مبتنی بر حمایت رهبران اخوان‌المسلمین مقیم در قطر، از متهم اصلی بمب‌گذاری‌های اخیر کلیساهای این کشور را صادر کرد؛ که در این بیانیه آمده است: «مهاب مصطفی السید» متهم اصلی اقدام تروریستی کلیساهای مصر، به دوحه سفر کرده است. چند روز پیش نیز «هشام مجدی» نماینده کمیسیون امور آفریقا در پارلمان مصر، در واکنش به سفر «محمدبن‌عبدالرحمن آل ثانی» وزیر خارجه قطر به آدیس ابابا، قطر را به اتخاذ مواضع خصمانه علیه مصر متهم و همچنین بر حمایت رهبران دوحه از گروه‌های تروریستی تأکید کرد.

«احمد الرمیحی» سخنگوی وزارت خارجه قطر در واکنش به اتهامات مبتنی بر در دست داشتن قطر در سلسه اقدامات تروریستی کلیسای مصر گفت: قاهره نباید با توسل به این اتهام‌زنی‌ها بر کوتاهی دستگاه‌های امنیتی خود در حمایت از کلیساها سرپوش بگذارد، و در ادامه افزود: ورود مهاب مطصفی به دوحه طبق قوانینی صورت گرفته است که روزانه بر هزاران مسافر خارجی اعمال می‌شود.

اگر می‌خواهید اسباب خشم عربستان را فراهم آورید چاره‌ای ندارید مگر به اینکه به تهران سفر کنید و اگر خواهان عصبانی کردن مقامات مصری هستید باید به آدیس آبابا بروید و در آنجا عکس‌های یادگاری در کنار سدالنهضه بگیرید و همچنین توافقنامه‌های اقتصادی و تجاری را با دولت اتیوپی امضا کنید.

فکر نمی‌کنم قوانین و اصول «جدال منطقه‌ای» که توسط دولت‌های عربی دنبال می‌شود در هیچ جای دیگری از این کره خاکی وجود داشته باشد، و بویژه اینکه رسانه‌ها نقش عمده‌ای را در شعله‌ور کردن درگیری‌ها بر عهده دارند.

ترس مصر از احتمال کاهش سهم خود از آب رود نیل یک نگرانی مشروع و به جا می‌باشد، زیرا سدالنهضه به خودی خود خطری بزرگ به شمار می‌رود، بویژه اینکه برخی کشورها و به خصوص رژیم اسرائیل در پشت پرده این سد و همچنین تحریک دولت اتیوپی قرار دارند. شایان ذکر است که رود نیل حدود 85% آب این سد را تأمین می‌کند.

یک سری مسائل استراتژیک وجود دارند که ارتباطی با رهبران کشورها و اختلاف یا اتفاق نظر با آنها ندارد و این مسانل به صورت مستقیم با سرنوشت مردم این کشورها مربوط می‌شود که قضیه سدالنهضه جزو آن موارد است، و شبیه این قضایا باید از جدال سیاسی و رسانه‌ای رهبران عرب دور بماند.