دلیل خانم مجری برای دور شدن از بازیگری +عکس
سودابه آقاجانیان دارای لیسانس الهیات از دانشگاه تربیت معلم است و از سال 69 به حوزه مجریگری در تلویزیون وارد شده است.
جام جم آنلاین: سودابه آقاجانیان مجری و بازیگری است که کارهای متنوعی از دبیری دینی در دبیرستان تا حضور در بنیاد فارابی، ستاد بازسازی عتبات عالیات و «مدرسه‌داری» را تجربه کرده است.
گفت‌وگو با اولين مجري چادري تلويزيون را اینجا بخوانید
«بر بال فرشتگان»، «لبه تیغ»، «جای امن»،«چشمان سیاه» و «کوچه و موزه» از جمله آثار بازیگری آقاجانیان محسوب می‌شود. با آقاجانیان درباره فعالیت‌های دوران کاری‌اش گفت‌وگویی انجام داده‌ایم. نزدیک به سه دهه است که تجربه اجرا را در تلویزیون دارید. در این مدت اجرا دچار چه تغییراتی شده و آیا روند روبه رشدی داشته است؟ طبیعی است که شاهد تغییراتی بوده‌ایم. اما شاید این تغییرات به رشدی در کار اجرا منجر نشده است. البته در رادیو شاهد تغییرات مثبت و خوبی بودیم. در تلویزیون کار مقداری به سمت ساده‌انگاری درباره نحوه ارتباط‌گیری با مخاطبان در اجراها رفته است. در اجرا باید مرزی را قائل بود و نه آن‌قدر باتکلف با مخاطب روبه‌رو شد و نه آن‌قدر خودمانی و عامیانه که کار افت پیدا کند. خیلی از همکارانم تلاش کرده‌اند اجرای درست، حرفه‌ای و استانداردی داشته باشند و بتوانند ذائقه هنری مخاطبان را ارتقا بخشند. من در برخی از برنامه‌ها شاهد اجراهای لمپنی هم بوده‌ام. اجراهایی که دستاورد مهمی برای مخاطب ندارد. باید تلاش کنیم در کارمان به ورطه روزمرگی گرفتار نشویم. یک برنامه خوب و حرفه‌ای چقدر می‌تواند در اجرای درست یک مجری تاثیرگذار باشد؟
تاثیرگذار است. نوع و جنس برنامه نوع اجرای مجری را تعیین می‌کند. به طور مثال موقعی که قرار است من یک برنامه اقتصادی را اجرا کنم با نوع اجرایم در یک برنامه خانوادگی خیلی تفاوت دارد. اما این مسائل دلیل نمی‌شود که من مجری آن جایگاه و استیل اصلی کار اجرا را فراموش کنم. اجرا یک سری نقاط مشترک دارد که در هر نوع برنامه‌ای باید از سوی مجری رعایت شود. مجری باید حرفی را که مطرح می‌کند، درست باشد تا مخاطب بتواند نسبت به آن استناد داشته باشد. اجرای چه نوع برنامه‌هایی برایتان دارای اولویت است؟ دوست دارم برنامه‌ای را اجرا کنم که چیزی به دانسته‌هایم اضافه کند. به اجرای برنامه‌های وزین و علمی علاقه دارم تا مجبور بشوم برای اجرای بهتر برنامه بروم و مطالعه کنم. الان برنامه وزین ایستگاه نود و هشت را اجرا می‌کنم که در عین داشتن بار فرهنگی، برنامه عامه‌پسندی است و بحث‌های اقتصادی با چاشنی طنز به مخاطب ارائه می‌شود. کار هر چه سخت باشد اجرایش برای من جذابیت بیشتری دارد. پس یک مجری مثل یک بازیگر باید همیشه به روز باشد. بله، موقعی که برنامه داریم برخی دوستان می‌گویند کار سختی ندارید و شما فقط اعلام برنامه می‌کنید و نیاز ندارید کار
خاصی انجام دهید. به نظر من این طرز تلقی یک توهین به کار مجری است. مجری که کارش فقط اتصال دو صحنه یک برنامه به هم است دیگر اسمش مجری نیست. مجری کسی است که باید همپای مهمان برنامه که معمولا کارشناس است اطلاعات و دانش داشته باشد تا در گفت‌وگوی دوطرفه میان او و کارشناس تعادل و بالانس ایجاد شود و بتواند با شایستگی برنامه را هدایت و مدیریت کند. موقعی که مجری سوال‌های بی‌ربطی مطرح می‌کند باعث افت و انحراف مسیر برنامه می‌شود. مجری کم‌سواد هم به ساختار برنامه لطمه می‌زند. بینندگان تلویزیون هم باهوش هستند و تفاوت میان مجری با دانش و مسلط با مجری کم‌دانش را می‌فهمند. آیا اجرای مجری‌های شبکه‌های معتبر را دنبال می‌کنید؟ به این منظور که کار مجری‌ها را رصد کنم به سراغ دیدن برنامه‌ای نمی‌روم. در حین دیدن برنامه شاید به این نکته برخورد داشته باشم. آیا جای خالی مراسمی که به صورت سالانه و به‌صورت تخصصی به انتخاب مجری برتر اقدام کند حس نمی‌شود؟ جای خالی این نوع مراسم احساس می‌شود. شاید به عمد هیچ‌گاه هیچ مسئولی به انجام چنین کاری رویکرد نداشته است. این نوع مراسم‌ها به ارتقای کاری مجریان کمک شایانی می‌کند. در این نوع
مراسم‌هاست که مشکلات و چالش‌های کاری مشخص می‌شود و می‌شود درباره رفعش اقدام کرد. درباره این مساله که برخی مجریان اجرای برنامه‌ها و همایش‌های مختلف را انجام می‌دهند چه نظری دارید؟ به نظر من کار مثبتی است و چه خوب یک ارگان دولتی برای اجرای برنامه‌اش بیاید از آدم حرفه‌ای این کار استفاده کند. منتها باید انتخاب همکاران حساب شده باشد و نباید هر پیشنهادی را پذیرفت. در ضمن این کار به وضعیت درآمدی مجریان که محدود است کمک می‌کند. به چه دلیل علی رغم حضورهای موفقتان در عرصه بازیگری به‌خصوص در سینما، کمتر در این حوزه فعالیت داشته‌اید؟ دوست داشتم در بازیگری در سینما و تلویزیون تداوم و حضور بیشتری داشتم. اما کارگردان‌های متعهد سینمای دفاع مقدس مثل جواد شمقدری بصراحت بیان کردند که کمتر به این صرافت می‌افتند تا فیلم‌هایی با محوریت زنان مذهبی و اعتقادی بسازند. نقش‌های این نوعی هم که مورد نظر من بود کمتر وجود داشت و باعث شد من کمتر به بازیگری بپردازم. از طرف دیگر نگاه به گیشه در سینما باعث می‌شد. که معیارهایشان با تفکرات من در تضاد باشد و از بازیگران دیگری استفاده می‌کردند و من به حفظ اعتقاداتم ایمان راسخی دارم. همیشه برای
من در بازیگری اولویت و ملاک‌هایی وجود دارد که نمی‌خواهم از آنها دور شوم و بروم و نقش‌های بی‌هویت، سطحی و کلیشه‌ای بازی کنم. کارنامه جمع‌جور و پربارم هم موید چنین اعتقادی است.
دیدگاه تان را بنویسید