۵ نکته درباره تمنای اپوزیسیون ونزوئلا از آمریکایی‌ها
مادور قول داده است که با تغییراتی که در قانون اساسی به وجود خواهد آمد، بحران سیاسی و اقتصادی در ونزوئلا را سر و سامان ببخشد، ولی اپوزیسیون همچنان اصرار بر شرکت نکردن در انتخابات دارند.
سرویس بین‌الملل فردا: بین مخالفان دولت نیکولاس مادورو در ونزوئلا، حالا فقط اعتراضات خیابانی و یا احتمال تحریم انتخابات نیست که خبرساز شده است. مهم‌تر از این مسائل، تنها ماندن چشمگیر میراث هوگو چاوز در مقابل دشمنان قدیمی است و خواهش و تمنای مشمئز کننده اپوزیسیون ونزوئلا پیش مسئولان دولت آمریکا.
درباره اوضاع روزهای اخیر ونزوئلا به نکات زیر می‌توان اشاره کرد: ۱ - امپریالیسم که در شکل اپوزیسیون لیبرال، سالهاست برای سوسیالیست خاص چاوزی مزاحمت ایجاد می‌کند، حالا هیچ مانعی بر سر راه خود برای از بین بردن دولت مادورو با همه طرفدارانش در طبقات پایینی جامعه نمی‌بیند. آرژانتین، برزیل و حتی ایران قافیه را کاملاً به جنگ رسانه‌ای یک طرفه‌ای که از مادورو مدیر بی‌عرضه‌ای که نتوانسته است حتی با خشونت از میراث چاوز حفاظت کند، باخته‌اند. ۲ - همه امید‌ها به رای‌گیری روز یکشنبه و تلاش برای اصلاح قانون اساسی محدود شده است. ولی در سوی دیگر این میدان، همه رسانه‌های لیبرال آمریکایی همراه با دولتی که در ظاهر با این رسانه‌ها در ستیز و جدال است، دست به دست هم داده‌اند و در روزهای سکوت یاران قدیمی، تمام تلاش خود را برای غبار آلود کردن فضا و تغییر در گزینه‌های انتخاباتی مردم ونزوئلا می‌کنند. از دروغ‌سازی درباره تلاش مادورو برای تبدیل شدن به یک دیکتاتور تا تهدید به تحریم‌های شدید اقتصادی در صورت برگزاری انتخابات. ۳ - خولیو بورگس، رئیس مجمع ملی ونزوئلا که از رهبران اصلی مخالف دولت است، به همین بسنده نکرده است و از همه
دولت‌های شبیه آمریکا برای نادیده گرفتن و یا تغییر صدای مردم دعوت کرده است. اپوزیسیون ونزوئلا در بیرون مرزهای این کشور نیز فعال شده‌اند و قرار است با همراهی آمریکایی‌ها در راه تخریب مادورو از کشورهای دیگری مثل کانادا نیز کمک گرفته شود. آن‌ها مدعی هستند که برگزاری انتخابات مجلس موسسان ممکن است منجر به تغییر قانون اساسی و انحلال پارلمان گردد. اپوزیسیون از همه ابزار‌ها برای مقابله با مادورو استفاده می‌کنند. از تحریک لابی‌های حقوق بشر در دولت‌های لیبرال تا کامنت گذاشتن زیر پست‌های نیکی هیلی در اینستاگرام و کمک گرفتن از او برای نجات ونزوئلا. ۴ - بیش از ۱۰۰ نفر در اعتراضات خیابانی از ماه آوریل تاکنون کشته شده‌اند. هزینه کشته شدن این جوانان و ادامه ناآرامی‌ها و گرانی‌ها به جیب کدام بخش از طبقات اجتماعی می‌رود؟ مردمی که واقعاً خیال می‌کنند مادورو یک دیکتاتور است؟ یقیناً نه. کشور با بحران غدا و دارو مواجه شده است و تورم سه رقمی منجر به ایجاد موج فراگیری از افرادی شده است که به فکر مهاجرت به برزیل، کلمبیا یا سایر کشورهای مجاور افتاده‌اند. مادورو قول داده است که با تغییراتی که در قانون اساسی به وجود خواهد آمد، بحران
سیاسی و اقتصادی در ونزوئلا را سر و سامان ببخشد، ولی اپوزیسیون همچنان اصرار بر شرکت نکردن در انتخابات دارند. ۵ - خیانت اپوزیسیون در تحریک آمریکا برای تحریم بیشتر دولت ظاهراً جواب داده است و آمریکا تمام دیپلمات‌های خود و خانواده‌های آمریکایی را از ونزوئلا خارج کرده است. اگر مادورو در انتخابات روز یکشنبه ناموفق باشد یا در مراحل بعد از آن در برابر هجمه‌های لیبرال‌ها کوتاه بیاید، دور جدید سقوط نیروهای چپ در آمریکای لاتین تکمیل خواهد شد و سر برآوردن دولت‌های حامی اقشار ضعیف تا مدت نامشخصی به تعویق خواهد افتاد.
دیدگاه تان را بنویسید