چگونه علاقه کودکمان به آرایش کردن را کنترل کنیم؟
مسیری که تربیت فرزندان طی می‌کنند، باید به‌گونه‌ای باشد که در نوجوانی و بزرگسالی، به درک زیبایی‌های معنوی و روحی نایل شوند.
سرویس سبک زندگی فردا : کودکان، مقلدان خوبی هستند. آن‌ها گاهی چنان مو‌به‌مو رفتارهای دیگران را تقلید می‌کنند که موجب تعجب بزرگترها می‌شوند. از سوی دیگر حس زیبایی‌دوستی، حسی است که در نهاد همه انسان‌ها قرار گرفته است و علاقه‌مندشدن به زیبایی‌ها، یک کشش درونی است. بدین‌ترتیب اگر روزی دختربچه ۵ ساله‌تان از شما خواست که «مامان! از اونا به چشم منم بزن!» یا «بابا! برای منم رژ بخر!»، این رفتار را کاملا طبیعی بدانید و هیچ برداشت منفی‌ای از آن نداشته باشید. این رفتار و خواسته کودکان، خصوصا دختربچه‌ها، امری عادی و طبیعی است و تنها لازم است با واکنشی صحیح و متناسب، مدیریت شود تا گذار از این دوره به درستی صورت گیرد و کودک در آن متوقف نشود یا خدای نکرده تأثیرات برخورد نادرست با این خواست طبیعی، در آینده کودک اثر سوء بر جای نگذارد. در ادامه این مطلب را به نقل از همشهری آنلاین بخوانید.
پیشگیری بهتر از درمان! به‌عنوان نخستین گام، سعی کنید محیط پیرامون کودک چندان محرک میل به آرایش نباشد. دقت کنید وسایل آرایش مختلف و رنگارنگ جلوی دید و در دسترس دختربچه شما نباشد تا ناخودآگاه جذب این همه تنوع و گوناگونی نشود. آراستگی مادر در محیط خانه، امری لازم است، اما مادر می‌تواند این آراستگی را از طریق تمیزی و پیراستگی، پوشش مرتب، موهای حالت داده شده و آرایشی ملیح به دست آورد و از آرایش زیاد و غلیظ خودداری کند. یکی از ریشه‌های علاقه‌مندی کودکان به آرایش، جالب‌بودن فرایند آرایش‌کردن برای آنهاست. این فرایند برای بعضی بچه‌ها، عملیاتی شبیه به نقاشی کردن یا یک بازی جذاب جلوه می‌کند. بنابراین یکی دیگر از راهکارهای پیشگیری، آن است که کودکان مراحل انجام آرایش را نبینند و تنها با نتیجه آن که صورت آرایش شده است، مواجه شوند. گزینه‌های روی میز اگر دختر خردسال شما تمایل به آرایش پیدا کرده است، می‌توانید با گفتن جملاتی همچون «این وسیله‌ها برای ماماناست، برای بچه‌ها نیست»، «صورت زیبای شما نیازی به این چیزا نداره»، «این مواد برای پوست لطیف شما مضره» و مواردی از این دست، سعی در منصرف کردن او از خواسته‌اش داشته باشید.
مراقب باشید که این جملات را به‌صورتی کاملا معمولی و بدون حساسیت ویژه بگویید تا زمینه حساس‌شدن کودک را فراهم نکند. همچنین می‌توانید جایگزین‌های مشابهی را به او پیشنهاد کنید تا پاسخگوی میلش به آرایش‌کردن باشد؛ مثلا برایش رنگ گریم کودکان بخرید و صورتش را به شکل‌های فانتزی طراحی کنید و به‌خود او هم اجازه دهید طرح‌هایی که دلش می‌خواهد را با این رنگ‌ها، روی صورتش پیاده کند یا می‌توانید در قالب آرایشگربازی به او اجازه دهید صورت شما یا عروسکش را آرایش کند. لاک‌های کودکانه رنگارنگ، کرم ضدآفتاب یا مرطوب‌کننده کودکان، چرب‌کننده‌های بدون رنگ لب، وسایلی هستند که می‌توانید برای دختر خردسال‌تان بخرید تا میل او به زیبایی و رنگارنگی یا انجام عملیات و فرایند آرایش، پاسخ داده شود. زشت و زیبا وقتی کودک‌تان در خانه آرایش می‌کند تا جای ممکن بی‌تفاوت باشید و واکنش خاصی نشان ندهید. البته احتمالا او از شما در مورد زیبا شدنش سؤال خواهد کرد. شما نباید وانمود کنید که او زشت شده است، او خود را در آن قالب زیبا می‌بیند، پس یا گمان می‌کند که شما زیبایی را تشخیص نمی‌دهید یا به شما بی‌اعتماد می‌شود و احساس می‌کند که به او دروغ می‌گویید.
البته از آن طرف، قرار نیست به او بگویید که بسیار زیبا و پرفروغ شده است؛ در پاسخ به سؤال او بگویید «خودت قشنگی دخترگلم!»، «چشم‌هایی که خدا به دختر ما داده، خیلی زیبا و جذابه»، «ما خود دخترمونو دوست داریم و از دیدن روی ماهش کیف می‌کنیم» و... در واکنش‌هایتان به‌گونه‌ای برخورد نکنید که قوه زیباپسندی و قابلیت زیبایی‌آفرینی فرزندتان تخریب شود. او در آینده به این قوه نیاز دارد. دخترتان باید در عکس‌العمل‌های شما و در الگوی رفتاری‌ای که از مادرش اخذ می‌کند، به مرور متوجه شود که اصل آرایش بد و ناپسند نیست بلکه آنچه از منظر عقل و شرع مذموم است، بی‌جا و بی‌موقع آرایش کردن است و این کار، قاعده و قانون و جا و مکان خاص خود را دارد. لطفا مرا ببینید! در کنار مدیریت خود موضوع، لازم است ریشه‌های این گرایش را نیز بررسی کنید. یکی از علل، می‌تواند بیکاری کودک باشد. بچه‌ای که وقت‌های آزادش با بازی و فعالیت‌های مناسب با گروه همسالش پر می‌شود، فرصت چندانی برای توجه به این مشغولیت‌های بزرگسالان ندارد. بیکاری و بی‌برنامگی، آفت تربیت فرزندان ماست. یکی دیگر از بسترهای ایجاد و تشدید چنین گرایشی، وجود الگوهای نامناسب است. کودکی که
زیاد در موقعیت‌های زنانه قرار می‌گیرد و مکررا بزرگسالانی را می‌بیند که در حال آرایش کردن هستند، بیشتر به این موضوع توجه نشان می‌دهد. همچنین همسالان و همبازی‌هایی که اهل آرایش باشند یا در این زمینه بیش از اندازه گفت‌وگو کنند، می‌توانند زمینه‌ساز گرایش دختربچه‌ها به آرایش باشند. جلب توجه و محبت از اطرافیان نیز می‌تواند در این زمینه مؤثر باشد. چنانچه به این نتیجه رسیده‌اید که نیاز فرزند شما، از این جهت است، سعی کنید در سایر زمینه‌ها و کارهای مثبت او، توجه بیشتری را به او بذل کنید. خصوصا توجه و مهربانی و تشویق پدران، از اهمیت بالایی برای دختران برخوردار است و لازم است که آن‌ها از این جهت سیراب شوند. ضمنا شما می‌توانید زمینه‌هایی را برای جلب توجه فرزندتان فراهم کنید تا نیاز او به جذابیت ظاهری، به طریق درست‌تری برآورده شود؛ برای مثال با تزئین و آراستگی موها، استفاده از گل‌سر‌ها و سنجاق سینه‌ها و تزئینات مختلف، پوشیدن لباس‌های جذاب و زیبا و... در جست‌وجوی زیبایی مسیری که تربیت فرزندان طی می‌کنند، باید به‌گونه‌ای باشد که در نوجوانی و بزرگسالی، به درک زیبایی‌های معنوی و روحی نایل شوند. اگر زمینه برای شکوفایی فطرت
فراهم باشد، فطرت زیبایی‌طلب و خداجوی انسان، این مسیر را به درستی طی می‌کند و در نظام ارزشی فرد، هر چیزی در جای خود قرار می‌گیرد؛ نه بالاتر، نه پایین‌تر. چه خوب است که با رسیدن به سن نوجوانی، فرزند شما دریابد که می‌تواند سراغ زیبایی‌های متعالی‌تری برود و حتی با آن‌ها مرکز توجه قرار گیرد. کتابخوانی، علم‌آموزی، خیررسانی و فعالیت در امور خیریه، آفرینش‌های هنری و... مثال‌هایی از این زیبایی‌های متعالی‌تر هستند. در شکل‌گیری این منظومه فکری، الگوی رفتاری پدر و مادر بسیار مهم است. چنانچه مادر نگرش درستی به زیبایی‌های ظاهری ازجمله آرایش داشته باشد و آن را به حد لازم و در موقعیت درست به‌کار ببرد و در جای دیگر، علایق بالغانه خود به زیبایی‌های معنوی و برتر را نیز نشان دهد، این الگو تأثیر خود را بر نوجوان می‌گذارد. همچنان‌که اگر مادری بیش از اندازه تحت‌تأثیر زیبایی ظاهری، لباس فاخر و گرانقیمت و آرایش چشمگیر دیگران باشد، این امر به‌صورت یک ارزش در ذهن فرزندش جای می‌گیرد و در نوجوانی خود را بروز می‌دهد. با اجازه بزرگترها! درصورتی‌که فرزندتان همچنان مصر بود و تمایل به آرایش کردن داشت، می‌توانید این اجازه را به او بدهید.
باز هم خیلی عادی و معمولی برخورد کنید، گویی اجازه استفاده از برس خودتان را به او داده‌اید. برای این کار بخشی از لوازم آرایش خود را در جایی در دسترس، مثلا میز اتاق، قرار دهید و به فرزندتان بگویید اگر مایل بود می‌تواند از این وسایل استفاده کند. توجه داشته باشید که این وسایل متعلق به شماست و شما هرگز لوازم آرایش اختصاصی برای کودک‌تان نمی‌خرید. ابزارهایی که در دسترس کودک قرار می‌دهید، نباید پرتعداد و متنوع باشند و تنها چند قلم وسیله اصلی کافی است. رفتار شما باید به‌گونه‌ای باشد که دختربچه شما، بدون ترس و پنهانکاری از این ابزار استفاده کند و این احساس در او نباشد که دارد عملیات ویژه‌ای را انجام می‌دهد. شما می‌توانید بسته به روحیه فرزندتان و شرایط خانوادگی‌تان، قوانین مشخصی را برای آرایش کودک‌تان در ذهن داشته باشید. تا جای ممکن سعی کنید این قوانین را اعمال کنید، نه اعلام، تا زمینه مقاومت و حساسیت کودک فراهم نشود. هرچند احتمالا در مواردی مجبور به اعلام آن‌ها هم خواهید شد. این قوانین می‌تواند شامل مکان و زمان استفاده از لوازم آرایش باشد؛ برای مثال فقط در خانه یا فقط در حضور زنان و مهمانی‌های زنانه و یا در مواقعی
که نامحرمی حضور ندارد و....
دیدگاه تان را بنویسید